IntroductionEarly evaluation of writing readiness is essential to predict and prevent handwriting difficulties and its negative influences on school occupations. An occupation-based measurement for kindergarten children has been previously developed: Writing Readiness Inventory Tool In Context (WRITIC). In addition, to assess fine motor coordination two tests are frequently used in children with handwriting difficulties: the modified Timed Test of In-Hand Manipulation (Timed TIHM) and the Nine-Hole Peg Test (9-HPT). However, no Dutch reference data are available.AimTo provide reference data for (1) WRITIC, (2) Timed-TIHM and (3) 9-HPT for handwriting readiness assessment in kindergarten children.MethodsThree hundred and seventy-four children from Dutch kindergartens in the age of 5 to 6.5 years (5.6±0.4 years, 190 boys/184 girls) participated in the study. Children were recruited at Dutch kindergartens. Full classes of the last year were tested, children were excluded if there was a medical diagnosis such as a visual, auditory, motor or intellectual impairment that hinder handwriting performance. Descriptive statistics and percentiles scores were calculated. The score of the WRITIC (possible score 0–48 points) and the performance time on the Timed-TIHM and 9-HPT are classified as percentile scores lower than the 15th percentile to distinguish low performance from adequate performance. The percentile scores can be used to identify children that are possibly at risk developing handwriting difficulties in first grade.ResultsWRITIC scores ranged from 23 to 48 (41±4.4), Timed-TIHM ranged from 17.9 to 64.5 seconds (31.4± 7.4 seconds) and 9-HPT ranged from 18.2 to 48.3 seconds (28.4± 5.4). A WRITIC score between 0–36, a performance time of more than 39.6 seconds on the Timed-TIHM and more than 33.8 seconds on the 9-HPT were classified as low performance.ConclusionThe reference data of the WRITIC allow to assess which children are possibly at risk developing handwriting difficulties.
The purpose of this study was a serial assessment of gross motor development of infants at risk is an established procedure in neonatal follow-up clinics. Assessments based on home video recordings could be a relevant addition. In 48 infants (1.5-19 months), the concurrent validity of 2 applications was examined using the Alberta Infant Motor Scale: (1) a home video made by parents and (2) simultaneous observation on-site by a pediatric physical therapist. Parents’ experiences were explored using a questionnaire.
Cliënten met een CVA (cerebrovascular accident of beroerte) hebben verschillende voorkeuren m.b.t. de training van arm-hand vaardigheden (AHV). Adelante heeft de laatste jaren effectieve behandelconcepten voor deze training ontwikkeld die op de laatste inzichten omtrent neurorevalidatie en motorisch leren zijn gebaseerd. Door de korte revalidatieduur blijft de training vaak beperkt tot een gering aantal AHV, wat tot een suboptimale uitkomst leidt. Ergo- en fysiotherapeuten van Adelante willen cliënten vaker, intensiever en in meer realistische omgevingen laten trainen. Belangrijk is dat cliënten veilig zelfstandig kunnen oefenen en van feedback voorzien worden en dat de inhoud van de training t.o.v. huidige programma’s verrijkt wordt. Een nieuw revalidatieprotocol voor immersive Virtual Reality (VR)-ondersteunde AHV training zou hiervoor een oplossingsrichting kunnen zijn, maar er bestaan nog geen commercieel verkrijgbare producten die aan de eisen van professionals en cliënten voldoen. De ergo- en fysiotherapeuten verwachten dat de toepassing van VR binnen een AHV training efficiënter is, tot snellere en betere resultaten (o.a. door betere generaliseerbaarheid/ een betere transfer), en tot lagere behandelkosten leidt. De toevoeging van immersieve virtuele omgevingen die zo (gepersonaliseerd) aanpasbaar zijn dat de cliënt zoveel mogelijk en zelfstandig in de eigen leefomgeving kan oefenen en feedback krijgt, is innovatief voor de revalidatie. Om deze innovatie te kunnen realiseren, wordt in het beoogde project de volgende onderzoeksvraag beantwoord: “Hoe dient een immersieve VR-applicatie vormgegeven te worden om revalidanten met een CVA zo optimaal mogelijk te ondersteunen bij het trainen van AHV?” Het uitgangspunt hierbij is Design Thinking. In vijf fases (Empathising, Defining, Ideating, Prototyping en Testing, met diverse iteraties) worden in co-creatie met alle stakeholders immersieve virtuele omgevingen en geschikte hardware/ interfaces voor toepassing in AHV training ontwikkeld en inzicht verkregen in de meerwaarde, hanteerbaarheid en implementatie van VR bij revalidanten met problemen op het gebied van AHV als gevolg van een CVA.
