This article deals with the question of why the architecture of new gated communities includes references to built heritage. The emergence of ‘gated communities’ in the Netherlands is especially interesting because its diffusion is not primarily driven by distinct urban segregation and the gap between rich and poor. ‘Gated communities’ in the sense of exclusive communities with rigid boundaries are basically seen as ‘un-Dutch’ by the planning community and the public media. This paper examines, firstly, the local sensibilities to these residential places in the context of a strong institutional spatial planning practice and, secondly, the reasons why ‘gated communities’ were nevertheless embraced by middle-income households. These groups identify with the reference to built heritage-like walled towns and castles and use them for purposes of social distinction. Moreover, they perceive historical as a symbolic marker for like-minded fellow residents
LINK
This paper lays the groundwork for building a communication model that will help cultivate communities of practice through the use of strategic communications. Theoretical models describing communities of practice in organizational knowledge generation typically have three main actors; the individual, the community and the organization. These models usually mention the necessity for their interaction, but are never specific about how this should be done. Furthermore, there has been little research on how communication processes can affect the relationship between the three actors in the model. This paper proposes that the interaction between the community, the individual members of the community and the organization must be facilitated and promoted through specific strategic communications in order to guarantee the success of the community. Topics such as knowledge sharing, knowledge building and organizational learning are looked at through a communication perspective.
DOCUMENT
Research to indicators to build a typology of virtual communities in organized sports.
DOCUMENT
The future of age-friendly cities and communities (AFCC) needs to adapt and be more agile to the changing needs of residents of all ages. The UN Decade of Healthy Ageing ‘the Decade' provides a unique opportunity to further strengthen age-friendly environments. The Decade brings together governments, civil society, international agencies, professionals, academics, the media and the private sector for 10 years of concerted action to improve the lives of older people, their families and the communities in which they live. This editorial serves as a thought piece and outlines recommendations for the imminent and future discourse surrounding digital transformation, digital skills/literacy and financial implications on societal citizens in the AFCC discourse. Action is needed now, and this can only be achieved by talking openly about the real issues and concerns affecting people in our communities and in the future.
MULTIFILE
In het begin van deze rede schetsen we aan de hand van voorbeelden het individuele, het business en het maatschappelijk perspectief van Internet. We laten zien hoe ver Internet al is doorgedrongen in ons privé en in ons openbare leven. In bijna alle maatschappelijke rollen die u speelt komt u inmiddels Internet tegen. Dat is spannend. Dan ontstaat er dus een nieuw evolutionair proces waarin de meest aangepaste aan Internet en E-business maximaal profiteert. Dat geldt voor individuen, organisaties en wellicht ook hele landen. Waar we het met u over willen hebben is waaraan we ons dan moeten aanpassen. Wat doet Internet met ons, met ons bedrijf, met ons gezin, onze baan, met Nederland? Waar heeft Internet een rol en waar per se niet.
DOCUMENT
Dit artikel beschrijft hoe woonkwaliteit 'gegroeid' is van woonkwaliteit naar woonomgevingskwaliteit naar kwaliteit van relaties met buren. Die laatste dimensie van woonkwaliteit betekent een nieuwe agenda voor opbouwwerk en woningcorporaties, en vraagt om nieuwe instrumenten. Daarvan worden er een aantal beschreven, zoals de woonladder en straatetiquettes.
DOCUMENT
This book offers a comprehensive, practice-based exploration of Systemic Co-Design (SCD) as it is applied to society’s most complex and urgent transitions. Drawing on collaborative projects from the Expertisenetwork Systemic Co-Design (ESC), it portrays Systemic Co-Design not as a fixed framework but as a reflexive, evolving practice. The chapters present diverse collaborations and inquiries, ranging from inclusive design and digital accessibility to fostering safety cultures and urban co-creation, that illustrate Systemic Co-Design’s capacity to build awareness, trust, and communities, as well as systemic capabilities. The book promotes mutual learning and generates knowledge products such as maps, canvases, cards, games, and embodied interactions that enable meaningful engagement. Key themes that run throughout include continuous reflection, the blending of action research and design experimentation, and collective sense-making across disciplines. The contributions demonstrate how new values, methods, and communities are co-developed with design practitioners, policymakers, educators, and citizens. Together, they demonstrate how Systemic Co-Design achieves practical outcomes while fostering the longterm capacities and cultural shifts necessary for systemic change.
LINK
From the article: Abstract: An overview of neural network architectures is presented. Some of these architectures have been created in recent years, whereas others originate from many decades ago. Apart from providing a practical tool for comparing deep learning models, the Neural Network Zoo also uncovers a taxonomy of network architectures, their chronology, and traces back lineages and inspirations for these neural information processing systems.
DOCUMENT
Urban tourism increasingly focuses on the role of hospitality in cities, evolving from a means to strengthen tourism as a ‘product’, towards a focus on tourism as an opportunity for revitalization and transformation of destinations. In this context, cities are considered dynamic communities in which ‘hosts’ (entrepreneurs, residents, municipalities) and ‘guests’ (visitors, tourists) co-habitate and co-create multisensorial experiences. This shift in focus comes hand in hand with increasing awareness of competitiveness and sustainability of destinations, expressed by a harmonious relationship between city residents and visitors and a balanced usage of the city as a shared resource. This is of great importance, given the intense usage of urban spaces – the city center of Amsterdam being an illustrative example – and the multiple purposes that these spaces represent for different stakeholders. This paper presents the outcome of a review study into city hospitality experience indicators. We integrate these indicators as a basis for the development of a new scale for measuring the effectiveness of hospitality interventions in relation to outcome variables such as satisfaction and net promotor score (NPS). We thereby provide an important means for scholars and practitioners to develop sustainable tourism actions inclusive of local community interests, in support of efforts toward more balanced city experiences among all stakeholders.
DOCUMENT
Bijzondere Openbare Les. Het lectoraat Participatie, Zorg en Ondersteuning maakt deel uit van het Kenniscentrum Sociale Innovatie. Dit is een van de vier kenniscentra van Hogeschool Utrecht. Het lectoraat werkt al vijftien jaar, samen met de beroepspraktijk en het onderwijs, aan kennis over het vergroten van mogelijkheden voor mensen in kwetsbare posities, met name als er sprake is van een psychische, verstandelijke of lichamelijke beperking. In deze publicatie kijken we terug en staan we stil bij ontwikkelingen en perspectieven. In het eerste deel neem ik u mee langs de ontwikkelingen in zorg en welzijn. Met de hervorming van de langdurige zorg en de decentralisatie van taken van het rijk naar de gemeenten, de zogenaamde transitie, is er sinds 2015 veel aan het veranderen. De transitie ging niet alleen gepaard met een bezuiniging, maar ook met een verandering in waardenperspectief, ook wel transformatie genoemd. De verantwoordelijkheid voor de zorg werd weer teruggelegd bij mensen zelf. Onder de noemer ‘participatiesamenleving’ raakten termen als ‘eigen kracht’, ‘burgerkracht’ en ‘doe-democratie’ in zwang. Maar ook was er een kanteling van verticale verhoudingen (tussen overheid en burger, tussen professional en cliënt) naar meer horizontale verhoudingen, waarbij ‘zorgen dat’ het ‘zorgen voor’ ging vervangen. Hier passen termen bij als ‘dialoog’ en ‘co-creatie’. In deze publicatie plaats ik deze ontwikkelingen in een kritisch perspectief. Het perspectief dat ik kies, passend bij ons lectoraat, is dat van mensen voor wie eigen kracht en eigen regie niet zo vanzelfsprekend zijn. Bijvoorbeeld omdat cognitieve of lichamelijke beperkingen deze in de weg zitten. Ik verken wat de betekenis van sociaal werk (en gezondheidszorg) is voor de vijf procent van de bevolking die aan de andere kant staat van de lijn die hen scheidt van de Nederlanders die hun levenssituatie, volgens recent SCP-onderzoek, als ‘goed’ beoordelen. Hierbij pleit ik voor sociaal werk als ‘welzijnszorg’, bestaande uit drie dimensies die met elkaar verbonden zijn: persoonsgerichte, samenlevingsgerichte en systeemgerichte zorg. Centraal staan de vragen: hoe kunnen we werken aan sociale inclusie, en hoe kan sociaal werk hieraan bijdragen?
DOCUMENT
