Amylomaltases or D-enzyme (4-α-glucanotransferases; E.C. 2.4.1.25) are carbohydrate-active enzymes that catalyze the transfer of glucan units from one α-glucan to another in a disproportionation reaction. These enzymes are involved in starch metabolism in plants or maltose/glycogen metabolism in many microorganisms. The amylomaltase of the hyperthermophilic bacterium Thermus thermophilus HB8 was overproduced in Escherichia coli, partially purified and used to modify potato starch. The action of amylomaltase caused the disappearance of amylose and the broadening of the side-chain length distribution in amylopectin, which resulted in a product with both shorter and longer side chains than in the parent starch. Amylomaltase-treated potato starch showed thermoreversible gelation at concentrations of 3% (w/v) or more, thus making it comparable to gelatin. Because of its animal origin, gelatin is not accepted by several consumer groups. Therefore, the amylomaltase-treated potato starch might be a good plant-derived substitute for gelatin. ? 2005 WILEY-VCH Verlag GmbH & Co. KGaA, Weinheim.
LINK
Op de HAS Hogeschool wordt al een aantal jaren voer voor vis en schaaldieren op basis van insecten vergeleken met regulier voer op basis van vismeel en/of visolie. Dit onderzoek wordt uitgevoerd in samenwerking met New Generation Nutrition. Resultaten laten zien dat garnalen gevoerd met voer op basis van insecten even goed groeien als bij regulier voer. Tot op heden is onbekend of het voer op basis van insecten gezondheidsrisico’s met zich meebrengt en dergelijk onderzoek komt na het aanstellen van Olga Haenen als lector Gezonde en Duurzame eiwitten in een stroomversnelling.
DOCUMENT
Through artistic interventions into the computational backbone of maternity services, the artists behind the Body Recovery Unit explore data production and its usages in healthcare governance. Taking their artwork The National Catalogue Of Savings Opportunities. Maternity, Volume 1: London (2017) as a case study, they explore how artists working with ‘live’ computational culture might draw from critical theory, Science and Technology Studies as well as feminist strategies within arts-led enquiry. This paper examines the mechanisms through which maternal bodies are rendered visible or invisible to managerial scrutiny, by exploring the interlocking elements of commissioning structures, nationwide information standards and databases in tandem with everyday maternity healthcare practices on the wards in the UK. The work provides a new context to understand how re-prioritisation of ‘natural’ and ‘normal’ births, breastfeeding, skin-to-skin contact, age of conception and other factors are gaining momentum in sync with cost-reduction initiatives, funding cuts and privatisation of healthcare services.
MULTIFILE
Abstract: Aureobasidium is omnipresent and can be isolated from air, water bodies, soil, wood, and other plant materials, as well as inorganic materials such as rocks and marble. A total of 32 species of this fungal genus have been identified at the level of DNA, of which Aureobasidium pullulans is best known. Aureobasidium is of interest for a sustainable economy because it can be used to produce a wide variety of compounds, including enzymes, polysaccharides, and biosurfactants. Moreover, it can be used to promote plant growth and protect wood and crops. To this end, Aureobasidium cells adhere to wood or plants by producing extracellular polysaccharides, thereby forming a biofilm. This biofilm provides a sustainable alternative to petrol-based coatings and toxic chemicals. This and the fact that Aureobasidium biofilms have the potential of self-repair make them a potential engineered living material avant la lettre. Key points: •Aureobasidium produces products of interest to the industry •Aureobasidium can stimulate plant growth and protect crops •Biofinish of A. pullulans is a sustainable alternative to petrol-based coatings •Aureobasidium biofilms have the potential to function as engineered living materials.
DOCUMENT
Inhibition of the sodium−glucose cotransporter 2 (SGLT2) by canagliflozin in type 2 diabetes mellitus results in large between-patient variability in clinical response. To better understand this variability, the positron emission tomography (PET) tracer [18F]canagliflozin was developed via a Cu-mediated 18F-fluorination of its boronic ester precursor with a radiochemical yield of 2.0 ± 1.9% and a purity of >95%. The GMP automated synthesis originated [18F]canagliflozin with a yield of 0.5−3% (n = 4) and a purity of >95%. Autoradiography showed [18F]canagliflozin binding in human kidney sections containing SGLT2. Since [18F]canagliflozin is the isotopologue of the extensively characterized drug canagliflozin and thus shares its toxicological and pharmacological characteristics, it enables its immediate use in patients.
DOCUMENT
The invention relates to the use of modified starch obtainable by treating amylose containing starch in aqueous medium with an enzyme from the group of the α-1,4-α-1,4-glucosyl transferases (EC 2.4.1.25) or an enzyme the activity of which corresponds to that of enzymes from the group just mentioned, as an agent for forming a thermoreversible gel. The invention also relates to products in the form of a thermoreversible gel having as gel-forming substance a modified starch as defined. The invention further relates to the use of a modified starch as defined in the form of an aqueous solution.
LINK
The catalytic oxidation of potato starch by [MnIV2 (μ-O)3(tmtacn)2][H2O](CH3COO)2 (Mncat, with tmtacn =1,4,7-trimethyl-1,4,7-triazacyclononane) with H2O2, was recently introduced as a promising alternative to ubiquitous sodium hypochlorite (NaOCl). Here, we report an in-depth investigation into interactions of the catalyst with the starch granule. Pitted starches obtained by pre-treatment with high-frequency ultrasound (HFUS) were shown to result in a uniquely homogeneous oxidation. To study this further, fractionation of oxidised potato starch was done which showed a preference for the oxidation of smaller granules with a higher relative surface area. This result was corroborated by chemical surface gelatinisation of fractionated granules. These studies showed that the inside of the granules was oxidised, but that Mncat had a moderate preference for oxidation of the periphery. Together, these results allow for a better understanding of oxidation of starch by Mncat and how it differs from NaOCl oxidation making further optimisation of the process possible.
DOCUMENT
For children it is important to consume enough vegetables to establish healthy dietary patterns. Taste acceptance is an important factor contributing to food choice and consumption. Sweetness and sourness enhancement can increase acceptance of specific foods in children. The aim of this study was to determine the effect of sweetness and sourness enhancement on acceptance of cucumber and green capsicum purees in 5-6-year-old children. Three concentrations of sucrose (2, 5 and 10%) and citric acid (0.05, 0.08 and 0.15%) were added to cucumber and green capsicum purees. Children (n = 70, 5.7 ± 0.5 yrs) assessed acceptance of the vegetable purees using a 5-point hedonic facial scale. Sweetness enhancement significantly increased acceptance of cucumber purees (5 and 10% sucrose) and green capsicum purees (2 and 10% sucrose) compared to unmodified purees. Sourness enhancement (0.05, 0.08 and 0.15% citric acid) did not significantly influence acceptance of cucumber and green capsicum purees compared to unmodified purees. Children differed in acceptance of vegetable purees with added sucrose and citric acid. Sweetness likers (cucumber 77.1%, green capsicum 58.6%) accepted sucrose concentrations better than sweetness non-likers in both vegetables. Sourness likers (cucumber 50.0%, green capsicum 44.3%) accepted medium and high concentrations of citric acid better than sourness non-likers in cucumber and all citric acid concentrations in green capsicum. We conclude that enhancement of sweetness increases acceptance of cucumber and green capsicum purees in most children whereas enhancement of sourness is better accepted by only a few children. This study highlights the challenge to get children to better accept vegetables, since only sweetness enhancement improved acceptance while addition of sucrose is undesirable. For a small subset of children enhancing sourness might be an alternative strategy to increase acceptance of vegetables
DOCUMENT
Heeft plastic op basis van aardolie zijn langste tijd gehad? Steeds meer bedrijven in binnen- en buitenland gaan over op het gebruik van kunststoffen die worden geproduceerd uit natuurlijke hernieuwbare grondstoffen, zoals maïs, aardappels en suikerbieten. Deze zogenaamde biopolymeren zijn niet nieuw, maar wel zeer actueel. Het Kenniscentrum Design en Technologie van Saxion heeft,als onderdeel van het innovatieprogramma Materialen in Ontwerp, een praktijkgericht onderzoek uitgevoerd naar het gebruik van biopolymeren. Hierin is samengewerkt met de Verenigde Maakindustrie Oost, Industrial Design Centre, ontwerpbureau D 'Andrea en Evers en Syntens. Het innovatieprogramma staat onder leiding van de Saxion-lectoren Karin van Beurden, lector Product Design, en Ger Brinks, lector Smart Functional Materials en is gericht op het creëren van praktisch toepasbare kennis in door bedrijven aangedragen vragen en onderwerpen. Daartoe organiseert Saxion specifieke workshops en projecten, waarbij het experts, deskundigen en studenten inzet. Het innovatieprogramma wordt mogelijk gemaakt door gelden van RAAK SIA Regionale Aandacht en Actie voor Kenniscirculatie).
MULTIFILE
De overgang van traditionele textiel naar biotextiel kan omschreven worden als een paradigmaverandering, in grote lijnen parallel aan de komst van biotechnologie. Dit wordt vaak geassocieerd met begrippen als creatieve destructie, waarbij nieuwe innovatieve industrieën de bestaande achterhaald doen raken. Maar biopolymeren zijn er altijd al geweest. Wat opvalt, is hier niet het radicale van de verandering, maar de mogelijkheid om nieuwe technologieën en materialen toe te passen en te reageren op vragen van de markt en mondiale omstandigheden. In dit rapport wordt een overzicht gegeven van het gebruik van de meest voorkomende biopolymeren in geotextieltoepassingen, dus toepassingen in bijvoorbeeld de weg- en waterbouw of in de agro-industrie. Biopolymeren worden als volgt gedefinieerd: ‘polymeren die worden geproduceerd uit natuurlijke hernieuwbare grondstoffen’. Dit zijn bijvoorbeeld: • Duurzame beschikbare (delen van) planten en dieren (ook aquatische biomassa). • Primaire residuen (bermgras, houtafval, ...). • Secundaire residuen (bietenpulp, bierborstel, ...). • Tertiaire residuen (dierlijk vet, GFT, ...). Biobased houdt in dat een polymeer uit natuurlijke, dierlijke of hernieuwbare grondstof bestaat. Dit geeft een grotere onafhankelijkheid van de klassieke grondstofproducenten, zoals de aardolie- en gasproducenten. Echter moet bedacht worden dat er weer een afhankelijkheid van andere grondstofproducenten kan ontstaan. Natuurlijke grondstoffen zijn de meest bekende. Er is bijvoorbeeld cellulose uit katoen, vlas van de vlasplant of brandnetelvezel van de brandnetel. Onder dierlijke grondstoffen verstaan we onder andere chitosan uit schaaldieren. Een hernieuwbare grondstof is bijvoorbeeld zetmeel/suiker voor PLA (polymelkzuur. Deze biopolymeren worden besproken om duidelijk te maken welke soorten wel of niet geschikt zijn voor verschillende toepassingen in geotextiel. Een verder onderscheid wordt wel gemaakt op basis hun ‘end of life’: biodegradeerbaar en composteerbaar. Een materiaal is biodegradeerbaar wanneer de afbraak het gevolg is van de actie van micro-organismen (zwammen, bacteriën), waardoor het materiaal uiteindelijk wordt omgezet in water, biomassa, CO2 en/of methaan, ongeacht de tijd die hiervoor nodig is. Composteerbaar wil zeggen dat stoffen worden afgebroken bij het composteren met een snelheid die vergelijkbaar is met die van andere bekende composteerbare materialen (bijvoorbeeld groenafval). Met andere woorden: een materiaal is composteerbaar wanneer het afbraakproces compatibel is met de omgevingsomstandigheden van een huishoudelijke of industriële composteerinstallatie, zoals temperatuur, vochtigheid en tijd. Hierbij dient te worden opgemerkt dat composteerbare materialen biodegradeerbaar zijn, maar niet alle biodegradeerbare materialen zijn composteerbaar. In de geotextiel bestaan twee grote verschillen in toepassingen. De permanente of houdbare toepassingen en de degradeerbare toepassingen. Oeverbescherming is een goed voorbeeld van een degradeerbaar product. Een nieuwe oever bestaat voor een groot deel uit los zand. Om ervoor te zorgen dat de oever door bijvoorbeeld erosie niet verdwijnt, worden er kokosmatten gebruikt voor versteviging. Op deze kokosmatten vormt zich op den duur een nieuw ecosysteem. De kokosmatten zullen dan na een aantal jaren composteren zonder vervuilende grondstoffen in de aarde achter te laten. Maar in bijvoorbeeld wegen of bij viaducten, wordt versteviging toegepast met als doel langdurig functiebehoud van het polymeer. In dit rapport is een tabel opgenomen met daarin de behandelde biopolymeren met de belangrijkste eigenschappen. Zo kan bijvoorbeeld een geotextiel producent de meest optimale keuze maken voor de grondstoffen voor haar producten. Ook is een figuur opgenomen, waarin een verzameling aan geotoepassingen en biopolymeren (met degradeerbaar/biobased labels) in een overzicht is gezet. Biopolymeren kunnen,
MULTIFILE
