This is the second episode of Art in Permacrisis, a podcast on the organization of art workers in the face of the ever-growing stack of crises. How can artists make a living without selling their souls? Can we imagine and practice a sustainable art economy beyond precarity? How should we transform the circulation of artworks, the curriculum of art and design academies, the exhibition programs of museums, and the organization of collectives and unions? We invite speakers with combined backgrounds in art, theory, and organizing to share their insights.For this episode, we talk to Emanuele Braga. Emanuele is an artist, researcher and activist. Over the past decades, he has been involved in many important grassroots initiatives, including MACAO, a center for art and Culture in Milan, and the Institute of Radical Imagination. This conversation focuses mostly on Art for Universal Basic Income (manifesto), which was produced by the Institute of Radical Imagination in 2022, and which was co-edited by Emanuele, together with Marco Baravalle and Gabriella Riccio.
LINK
The climate crisis is an urgent and complex global challenge, requiring transformative action from diverse stakeholders, including governments, civil society, and grassroots movements. Conventional top-down approaches to climate governance have proven insufficient (e.g. UNFCCC, COP events), necessitating a shift towards more inclusive and polycentric models that incorporate the perspectives and needs of diverse communities (Bliznetskaya, 2023; Dorsch & Flachsland, 2017). The independent, multidisciplinary approach of citizen-led activist groups can provide new insights and redefine challenges and opportunities for climate governance and regulation. Despite their important role in developing effective climate action, these citizen-led groups often face significant barriers to decision-making participation, including structural, practical, and legal challenges (Berry et al., 2019; Colli, 2021; Marquardt et al., 2022; Tayler & Schulte, 2019).
Amateur Cities and Institute of Network Cultures are proud to present Feminist Finance Syllabus, a supplement to the Feminist Finance Zine titled Radical Care: Embracing Feminist Finance. It is a result of the Twitter conversations that took place during three launch events of the zine between April and May 2020.This syllabus is a starting point for diving into the field of feminist finance. It features scholarly concepts, grassroots projects, artistic thought-experiments, fictional responses, and questions without answers. The events from which we sourced the references and quotes featured in our syllabus are just snapshots of bigger discussions and are in no way exhaustive. Our discussions were influenced by the events of early 2020, the experience of living through the COVID-19 pandemic, and its socio-economic consequences. This perspective framed already existing feminist debates in a different way, adding new urgencies to particular struggles. We saw important lines of thought emerge in the discussion, and structured them into six topics: fundamental critiques, radical care, interdependence, units of account, alternative money design, forms of organizing.We would love to keep the conversation on feminist finance alive and this syllabus is an invitation to continue it. Download your digital copy of the Feminist Finance Syllabus here and follow the links in the syllabus to participate.
MULTIFILE
Welke rol kunnen ‘grassroots’ initiatieven spelen bij het tot stand brengen van de grondstoffentransitie? Idealiter voelen lokale gemeenschappen zich eigenaar van hun eigen materiaalkringloop en profiteren ze ervan door minder afval, betaalbare producten en zinvol werk. Stichting Stunt (sociale ondernemer in upcycling) experimenteert al enige jaren met hergebruiken van plastic afval en omwerken naar nieuwe producten die relatief gemakkelijk te maken zijn door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Om een prominentere rol te kunnen spelen in de grondstoffentransitie, moeten leerwerkplaatsen en andere sociale ondernemingen de productie opschalen (in volume en naar meer hoogwaardige producten). Het doel van dit project is om inzicht te verkrijgen in hoe de belemmeringen die zij daarbij ervaren verminderd kunnen worden. De belemmeringen zijn o.a.: geen toegang tot goedkopere, robuuste machines voor upcycling; het productieproces is niet zomaar beheersbaar voor mensen met afstand tot de arbeidsmarkt; er zijn geschikte productontwerpen nodig. Hieruit volgt de vraag om een productconfigurator te maken. Dit heeft drie voordelen: -in de configurator kan een klant zelf een product configureren; -het genereren van de werkinstructies kan van daaruit worden geautomatiseerd; -de configurator kan direct feedback geven over de voetafdruk van het product en bv. de benodigde hoeveelheid afval. Stichting Stunt, The Upcycle en lectoraat Smart Sustainable Manufacturing van de Haagse Hogeschool willen samen een pilot uitvoeren om de haalbaarheid van dit principe te testen voor producten uit platen van gerecycled kunststof, omdat een robuuste platenpersmachine relatief gemakkelijk te ontwikkelen en bedienen is. Met behulp van de nieuwe tools kan het upcycle bedrijf aan de slag met: marktonderzoek, productontwerp en procesverbetering. De nieuwe tools zijn ook bruikbaar voor educatie, wat in de toekomst weer een belangrijke rol kan spelen bij het uitbouwen van een lokale upcycle community. Het project draagt hiermee bij aan optimaal hergebruik in lokale kringlopen.
Sinds de coronacrisis staat de modesector op z’n kop. De kwetsbaarheid en weeffouten van de globale mode-industrie zijn zichtbaarder dan ooit, en de maatschappelijke gevoeligheid voor de gebreken van het modesysteem lijkt toegenomen. We lijken in een nieuwe realiteit te leven: een digitale werkelijkheid met fysieke afstand; en een ongekende behoefte aan aanraking, menselijk contact, en persoonlijke verbinding. Modebedrijven en ontwerpers hebben in deze veranderende context nieuwe uitdagingen en urgente vragen: Hoe kunnen we deze situatie aangrijpen om alternatieve modepraktijken te ontwikkelen die ook op de lange termijn bijdragen aan een meer ethisch en duurzaam modesysteem? Om deze uitdagingen en vragen helder in kaart te brengen - en om daarmee de huidige situatie te benutten voor de transitie naar een duurzaam en solidair modesysteem - starten we een nieuw verkennend project. Deze veranderende context vraagt om een open, exploratieve, en speculatieve benadering, om richting te geven aan een helder toekomstperspectief om de noodzakelijke, maatschappelijke transformatie van modepraktijken te realiseren. We gaan uit van de vragen van designcollectieven en ontwerpend onderzoekers (creatief-MKB) die richting kunnen geven aan nieuwe concepten en praktijken die bijdragen aan een meer bewuste en ethische omgang met mode. Deze noodzaak tot systeemverandering was er al, maar deze vragen - met betrekking tot de sociaal-culturele en ethische kant van duurzame mode - zijn nu urgenter dan ooit. Dit KIEM-project ontwikkelt nieuwe kennis en inzichten m.b.t. de nieuwe uitdagingen en urgente vragen van het mode-MKB, en ontwikkelt d.m.v. design-gedreven onderzoek richtinggevende concepten, nieuwe verbeeldingen en mogelijke toekomstscenario’s voor duurzame, solidaire modepraktijken. Doelstelling van dit KIEM-project is concreet het ontwikkelen van de vraagarticulatie en netwerkvorming ten behoeve van een RAAK-MKB-aanvraag.
