According to the global definition (IFSW, 2014), social work is a profession. Since the second half of the twentieth century, however, the meaning of professionalism has become blurred and its practices have been criticized fiercely. In order to understand, appreciate and strengthen social work as a profession, a sociological equivalent of positive psychology might be needed. Such a positive sociology (Stebbins, 2009) of professionalism would focus unequivocally on its meaningful and valuable potential. In this respect, Freidson’s (2001) ideal-typical approach of professionalism is quite promising. Its outcome does not fully meet Weber’s (1904, 1913, 1922) criteria for an idealtypical construction, though. This article argues that it is impossible to develop a solid scientific ideal type of professionalism based on a power perspective, as tried by Freidson (2001). A value perspective opens up a more promising approach for strengthening social work as a profession.
LINK
Wat is de beroepsidentiteit van sociaal werk, wat behoort zij te zijn? Sociaal werk wordt wel omschreven als een professie maar ook als een ambacht, vaak zonder duidelijk onderscheid tussen en wellicht zelfs door impliciete gelijkstelling van deze kwalificaties. Met behulp van de ideaaltypische benadering kan echter worden aangetoond dat deze twee typen beroepen niet alleen veel overeenkomsten delen maar ook op enkele punten fundamenteel van elkaar verschillen. Op basis van het werk van Freidson (2001) en Sennett (2008) kan worden aangetoond dat het ideaaltypische doel van professies het realiseren van een abstracte waarde (zoals rechtvaardigheid) is, terwijl ambachten gericht zijn op het manipuleren van concrete materialen (bijvoorbeeld steen). Bijgevolg zijn (enkel) professies beroepen met een morele identiteit. In alle zelfdefinities van sociaal werk is deze morele identiteit, deze humanitaire kern aanwezig (zie bv. IFSW, NVMW). Daarom moet sociaal werk worden beschouwd als een professie en niet als een ambacht. Dit is niet louter een academische discussie maar beïnvloedt bijvoorbeeld de positie van dit beroep in de samenleving, zoals aan de hand van de ministeriële richtlijnen betreffende Welzijn Nieuwe Stijl kan worden geïllustreerd.
DOCUMENT
Municipalities often collaborate with other stakeholders in smart city projects to develop and implement technological innovations to address complex urban issues. We propose the shared portfolio approach as an alternative way of collaborating, because we have identified possible limitations when the commonly used single-project approach is adopted in complex contexts, such as the smart city context. The portfolio approach enhances flexibility, an embedded focus and cross-project learning, because partners work on multiple projects – either in parallel or in succession – to develop multiple solutions to a specific problem. An in-depth case study is used to illustrate how the shared portfolio approach works. In practice, these insights can be used by public bodies who aim to collaborate in smart city development or by partners who work on smart city projects and wish to continue their collaboration in a portfolio setting. Conceptually, our paper develops a connection between cross-sector partnership literature and smart city literature by revealing how the shared portfolio approach could be an effective way to deal with the complexities of innovation in the smart city context.
DOCUMENT
