Two key air pollutants that affect asthma are ozone and particle pollution. Studies show a direct relationship between the number of deaths and hospitalizations for asthma and increases of particulate matter in the air, including dust, soot, fly ash, diesel exhaust particles, smoke, and sulfate aerosols. Cars are found to be a primary contributor to this problem. However, patient awareness of the link is limited. This chapter begins with a general discussion of vehicular dependency or ‘car culture’, and then focuses on the discussion of the effects of air pollution on asthma in the Netherlands. I argue that international organizations and patient organizations have not tended to put pressure on air-control, pollution-control or environmental standards agencies, or the actual polluters. While changes in air quality and the release of greenhouse gases are tied to practices like the massive corporate support for the ongoing use of motor vehicles and the increased prominence of ‘car culture’ globally, patient organizations seem more focused on treating the symptoms rather than addressing the ultimate causes of the disease. Consequently, I argue that to fully address the issue of asthma the international health organizations as well as national health ministries, patient organizations, and the general public must recognize the direct link between vehicular dependency and asthma. The chapter concludes with a recommendation for raising environmental health awareness by explicitly linking the vehicular dependency to the state of poor respiratory health. Strategic policy in the Netherlands then should explicitly link the present pattern of auto mobility to public health. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/book/10.1002/9781118786949 LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/helenkopnina/
MULTIFILE
Het recreatieve gebruik van lachgas heeft de laatste jaren een grote vlucht genomen. Hoewel incidenteel lachgasgebruik nauwelijks gezondheidsschade geeft, kan langdurig of excessief lachgasgebruik tot neurologische schade leiden. Het viel Amsterdamse zorgcentra en behandelaren op dat met name jonge Marokkaanse en Turkse Nederlanders in stadsdeel Amsterdam Nieuw-West zich meldden met neurologische symptomen, waaronder ernstige verlammingsverschijnselen na problematisch lachgasgebruik. Middels interviews met dertien jonge Marokkaans-Nederlandse gebruikers (19-28 jaar) worden de determinanten van hun problematisch lachgasgebruik belicht, inclusief de relatief lage medisch-psychische zorgvraag bij deze groep gebruikers. Van hen waren zeven jongeren (poly-)klinisch in behandeling voor hun problematische gebruik. De overige zes jongeren waren niet in behandeling, maar gebruikten wel ten minste elke week lachgas.Uit de interviews blijkt dat lachgas wordt gebruikt uit verveling en om psychosociale stress en negatieve gedachten te onderdrukken. Lachgas lijkt een panacee dat verlichting biedt. Andere motieven zijn depressie, discriminatie en conflicten met vrienden of ouders. Door de (taboe)cultuur rond middelengebruik, het wantrouwen, schaamte en machocultuur bij deze groep gebruikers bereikt de hulpverlening pas laat de Marokkaans-Nederlandse problematische lachgasgebruiker. De conclusie is dat het aanbeveling verdient om influencers in te zetten bij campagnes, gericht op de risico’s en behandeling van fors lachgasgebruik. Ook het ‘jongerenwerk’ kan een belangrijke rol spelen in het motiveren van sociaal geïsoleerde gebruikers om medisch-psychische hulp te zoeken.
International Innovation is the leading global dissemination resource for the wider scientific, technology and research communities, dedicated to disseminating the latest science, research and technological innovations on a global level. More information and a complimentary subscription offer to the publication can be found at: www.researchmedia.eu
