Search results

Groin Injury Prevention Study (GRIP)

MotionVibe: Haptische Wearable met Bewegingsanalyse

Despite the recognized benefits of running for promoting overall health, its widespread adoption faces a significant challenge due to high injury rates. In 2022, runners reported 660,000 injuries, constituting 13% of the total 5.1 million sports-related injuries in the Netherlands. This translates to a disturbing average of 5.5 injuries per 1,000 hours of running, significantly higher than other sports such as fitness (1.5 injuries per 1,000 hours). Moreover, running serves as the foundation of locomotion in various sports. This emphasizes the need for targeted injury prevention strategies and rehabilitation measures. Recognizing this social issue, wearable technologies have the potential to improve motor learning, reduce injury risks, and optimize overall running performance​. However, unlocking their full potential requires a nuanced understanding of the information conveyed to runners​. To address this, a collaborative project merges Movella’s motion capture technology with Saxion’s expertise in e-textiles and user-centered design. The result is the development of a smart garment with accurate motion capture technology and personalized haptic feedback. By integrating both sensor and actuator technology, feedback can be provided to communicate effective risks and intuitive directional information from a user-centered perspective, leaving visual and auditory cues available for other tasks. This exploratory project aims to prioritize wearability by focusing on robust sensor and actuator fixation, a suitable vibration intensity and responsiveness of the system. The developed prototype is used to identify appropriate body locations for vibrotactile stimulation, refine running styles and to design effective vibration patterns with the overarching objective to promote motor learning and reduce the risk of injuries. Ultimately, this collaboration aims to drive innovation in sports and health technology across different athletic disciplines and rehabilitation settings.

Move Healthy

Sport injuries are a major reason for reduced participation and drop-out from sports and PE. Refraining from sport participation has negative bearing effects on mental and physical wellbeing, which tracks into adulthood. It is therefore important for youth to be facilitated into lifelong active participation in physical activity and sport, as the importance of physical activity for the health of youth is undisputed. Participation in physical education (PE) classes and membership of sports clubs and are essential for health enhancing physical activity. Despite the importance of sports injury prevention in youth, no broad scale approaches that work in real-life situations with significant positive effects exist. Main reasons for this are very poor uptake and maintenance of current sports injury prevention exercises. Sportscoaches and physical educators experience these exercises as not context specific, time consuming and not contributing to their training goals. Whereas youth perceives these exercises as not attractive, no fun and without any play or game component. These aspects cause lack of maintenance and thus no significant reduction of injuries. Recent scientific and practical insights promote more emphasis on motivation through autonomy and attractive exercise routines based on principles of motor learning which can be integrated in regular training sessions or physical education classes. Purpose: Therefore, the Move Healthy project develops ICT based support video material of routines for and with physical educators and sport coaches, which supports them to prevent sports injuries in youth. This material should be easy to integrate in regular training sessions or physical education classes.

Ph.D.-project 'How can architecture contribute to the quality of life of intellectually impaired people and possibly autism showing challenging behaviour'

(Bijna) iedereen woont. Iedereen wil zich fijn voelen in zijn of haar thuis. Ook mensen met een verstandelijke beperking en moeilijk verstaanbaar gedrag willen dat. Moeilijk verstaanbaar gedrag betekent dat mensen soms agressief zijn naar zichzelf, anderen en spullen. Ze maken soms in hun omgeving spullen kapot. Dit doen ze bijvoorbeeld omdat ze gefrustreerd zijn, bang of omdat ze schrikken. Ze kunnen namelijk moeilijk vertellen wat zij belangrijk vinden om zich fijn te voelen. Daarom is het belangrijk om daar onderzoek naar te doen. Kan architectuur helpen? Architecten zijn de mensen die een gebouw ontwerpen. Zij bedenken hoe het gebouw eruit moet zien van binnen en van buiten. Zij bedenken bijvoorbeeld hoe een woning wordt ingedeeld en waar het licht vandaan komt. Daarvoor moeten ze goed weten voor wie ze het huis ontwerpen en wat de nieuwe bewoners nodig hebben. Wij willen graag dat architecten begrijpen wat mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag nodig hebben om zich fijn te voelen. We willen onderzoeken hoe architectuur een bijdrage kan leveren dat zij zo fijn mogelijk kunnen wonen.Kan architectuur tegenwerken? Omdat deze bewoners weleens dingen kapot maken worden die dingen soms weggehaald. Of hun omgeving wordt zo gemaakt dat deze niet kapot kan. Dat klinkt best slim, maar het risico bestaat dat hun huis niet meer gezellig is. Wat ook wel gebeurt is dat hun thuis onhandig is ingedeeld. Dat er bijvoorbeeld veel gangen zijn die de hoek om gaan. Dan kunnen de bewoners niet zien wie eraan komt. Daardoor kunnen ze schrikken of bang zijn om de hoek om te gaan. Dat zijn dingen die misschien maken dat ze zich minder fijn voelen in hun thuis. Architectuur zou dus ook kunnen maken dat de bewoners zich juist niet fijn voelen. Misschien wel dat ze gefrustreerd of bang worden en daardoor agressief worden naar hun omgeving? Intensieve begeleidingSoms is het zo dat mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag vastlopen in hun bestaande woning. Dan is het beter voor hen als ze voor een bepaalde tijd verhuizen naar een plek waar ze intensieve begeleiding krijgen en die speciaal gebouwd is voor mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag. Een dergelijk gebouw wordt een ‘Very intensive care workhome’ genoemd. Een thuis, waar de bewoners in de buurt kunnen werken en ze in hele kleine groepen intensieve begeleiding krijgen. Hun thuis is ook een werkplek: de werkplek voor hun begeleiders. Het is dus ook belangrijk dat het gebouw die begeleiding ondersteunt. Maar wel zo dat het nog steeds een thuis is voor de bewoners. Wij gaan onderzoek doen in een ‘Very intensive care workhome’ van ’s Heeren Loo in Ermelo. Zo komen wij er hopelijk achter wat mensen met een verstandelijke beperking en moeilijk verstaanbaar gedrag nodig hebben om fijn te wonen. Wellicht kunnen we zo ook ontdekken hoe architectuur daar een bijdrage aan kan leveren. Bestaande informatieHoe doen we dat onderzoek? Het blijkt dat veel zorginstellingen waar deze mensen wonen al heel veel dingen opschrijven. Zo heeft elke bewoner een dossier waar in staat hoe het met hem of haar gaat. Er wordt opgeschreven als een bewoner agressief is naar een medewerker of als iets gerepareerd moet worden. Er is dus al heel veel kennis aanwezig, die wij kunnen gebruiken in ons onderzoek. Ook de medewerkers en de familieleden weten vaak al heel veel. Daarom hebben wij ze geïnterviewd. Omdat de bewoners zelf soms niet zo goed uit kunnen leggen wat ze fijn vinden of wat ze bang maakt hebben wij een week met hen geleefd. Hierdoor konden we zien hoe ze zich gedragen en ook met hen in gesprek raken, voor zover dat mogelijk was. Daardoor kunnen we ons beter in hen inleven. Verder hebben we ook veel foto’s gemaakt om te zien wat het gebouw zelf te vertellen heeft. We waren bijvoorbeeld op zoek naar sporen van agressie om te kijken of dit steeds op dezelfde plek gebeurt. Kijken vanuit verschillende perspectievenWe gaan onderzoeken of, en zo ja hoe, architectuur een bijdrage kan leveren aan de kwaliteit van bestaan van mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag. Om deze vraag goed te beantwoorden is het belangrijk om deze vanuit verschillende perspectieven te onderzoeken. Zo is de kans het grootst dat we echt leren te begrijpen wat deze bewoners nodig hebben en hoe architectuur daarbij kan helpen. We kijken natuurlijk vanuit de bewoner, de medewerker, de familie, wat er opgeschreven is, wat het gebouw vertelt en ook wat de architect bedacht heeft. We hebben ook gekeken wat er in het verleden al is onderzocht over dit onderwerp en wat daarover is opgeschreven. Al die perspectieven samen geven een goed beeld en hopelijk een antwoord op onze vraag. Wie heeft hier wat aan?Als we dat antwoord dan hebben heeft dat voor verschillende groepen veel voordelen. De medewerkers, de familie en ook de bewoners kunnen dan beter vertellen wat er nodig is voor een fijn thuis. Dat helpt ook zorginstellingen die nieuwe gebouwen willen bouwen, omdat ze dan weten wat zij aan een architect moeten vragen. Die architect begrijpt hopelijk met ons antwoord ook beter hoe hij of zij een thuis moet ontwerpen voor mensen met een verstandelijke beperking en moeilijk verstaanbaar gedrag. Wie zijn wij? Wij zijn vertegenwoordigers van twee instellingen, namelijk van de Hanzehogeschool in Groningen en ’s Heeren Loo in Ermelo die voor dit project samenwerken. Maar we zijn vooral een groep mensen die de passie hebben om mee te werken aan een betere leefomgeving voor mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag. Onze groep bestaat uit:•Berit Ann Roos, architect van het onderzochte gebouw, onderzoeker en directeur van de Academie van Bouwkunst aan de Hanzehogeschool•Mark Mobach, lector Facility Management aan de Hanzehogeschool en zeer geïnteresseerd in de relatie tussen mens en ruimte•Tineke Leussink, medewerker zorg en vastgoed bij ’s Heeren Loo en moeder van een zoon met moeilijk verstaanbaar gedrag. •We werken zeer nauw samen met de Professor architectuur Ann Heylighen van de KU Leuven, een universiteit in België. Challenging behaviour (CB), such as self-injury and aggression towards persons or objects, arises in interaction with the environment and is shown to increase attention, escape, adjust sensory stimulation, or receive a material reward. CB may prevent individuals from being included in society and enjoying a high quality of life (QoL). This raises the question of how architecture can contribute to creating environments that help reduce such behaviour, since literature shows that architects can be enablers of prevention, mitigating CB before rather than after its occurrence. This research explores how architecture may contribute to the QoL of intellectually impaired (and autistic) individuals showing CB with a scoping review and an empirical research at a ‘very intensive care’ facility in the Netherlands. For the review four databases were searched using four concepts: architecture, QoL, challenging behaviour, and intellectual impairment. Twelve articles were identified, none of which covered all four concepts. For the empirical research observations, interviews, and the study of files and reports have taken place. The combined results will provide a deeper understanding of the needs of individuals showing CB concerning environments that enhance their QoL for all members involved in the creation of these environments.Findings of the review suggest that individuals showing CB may possibly benefit from environments that promote independence, social participation, and well-being. This may be achieved by spaces providing access and understanding, offering a choice in various aspects, and by designing a home instead of an institution. Although differences exist between the needs of people showing CB and autistic individuals, the findings indicate many similarities. Future research is required to substantiate these similarities and differences and to investigate whether and how the built environment, designed for people showing CB, could be beneficial for all building users.

PLAYSAFE: Pathways for Longitudinal ACL Injury Risk Assessment in Female Footballers

In societies where physical activity levels are declining, stimulating sports participation in youth is vital. While sports offer numerous benefits, injuries in youth are at an all-time high with potential long-term consequences. Particularly, women football's popularity surge has led to a rise in knee injuries, notably anterior cruciate ligament (ACL) injuries, with severe long-term effects. Urgent societal attention is warranted, supported by media coverage and calls for action by professional players. This project aims to evaluate the potential of novel artificial intelligence-based technology to enhance player monitoring for injury risk, and to integrate these monitoring pathways into regular training practice. Its success may pave the way for broader applications across different sports and injuries. Implementation of results from lab-based research into practice is hindered by the lack of skills and technology needed to perform the required measurements. There is a critical need for non-invasive systems used during regular training practice and allowing longitudinal monitoring. Markerless motion capture technology has recently been developed and has created new potential for field-based data collection in sport settings. This technology eliminates the need for marker/sensor placement on the participant and can be employed on-site, capturing movement patterns during training. Since a common AI algorithm for data processing is used, minimal technical knowledge by the operator is required. The experienced PLAYSAFE consortium will exploit this technology to monitor 300 young female football players over the course of 1 season. The successful implementation of non-invasive monitoring of football players’ movement patterns during regular practice is the primary objective of this project. In addition, the study will generate key insights into risk factors associated with ACL injury. Through this approach, PLAYSAFE aims to reduce the burden of ACL injuries in female football players.

Recovry 2.0

It is essential to look for new forms of care, with an emphasis on Prevention, Relocation and Replacement (Health & Care Knowledge and Innovation Agenda 2020-2030). Especially when it comes to Alcohol Use Disorder (AUD). Globally, more than 5% of all illness and injury are attributable to AUD. Treatment is challenging; 47-75% of AUD patients who are clinically detoxified relapse within one year. Recovry aims to prevent an unhealthy lifestyle due to (alcohol) addiction by developing and testing a Virtual Reality (VR) self-prevention tool (relocating and replacing care treatment). Although research shows that VR is used successfully in health care and in the treatment of alcohol addiction, especially through the creation of presence, it has not been tested for effectiveness and implementation (as an adjuvant in a clinical post-detoxification phase of an AUD- therapy). The question of whether virtual-humans should be used in a VR treatment and whether 3600 recorded VR or computer generated (CG) VR should be selected before. The use of a virtual human in VR has expected advantages (more effect) but also disadvantages (more costs). The expected advantages and disadvantages of 360o VR (cheaper, faster, more personal) and CG VR (more flexible and interactive) also cause choice and implementation problems. Recovry is the first project in which a VR tool is (further) developed in which an AUD treatment can (and will) be tested for the effect and effectiveness of adding virtual humans in CG and 360o VR environments as part of preventive care for patients with an AUD. This project thus serves as a prelude to cooperation in the Netherlands around a more effective implementation of VR in the (self) care system and thus the active and independent integration of former AUD patients in society (“more people, less patients”).