We use a longitudinal examination of the production of a complex vessel to develop theory concerning operational flexibility behaviors within interorganizational projects. We find that operational flexibility behaviors are enabled by trust between project participants, sense of urgency, and the availability of resources. These enablers are in turn positively influenced by positive experiences in previous interactions (“shadow of the past”) and expectations of possible future collaboration (“shadow of the future”), the temporary nature of interorganizational projects and slack in project tasks, respectively. The positive effect of enablers on operational flexibility is weakened by the time pressure project participants experience. The latter is also caused by the temporariness of interorganizational projects. Based on our findings, we propose that the different time dimensions play a crucial role in explaining flexibility behaviors in interorganizational projects: the temporariness that is an essential characteristic of interorganizational projects has two potentially opposite effects on the behavior of its participants, and we argue that shadows of the past and future play a decisive role in which of the two effects will dominate. The theoretical framework based on our case study suggests that the temporariness of interorganizational projects is indeed important—as acknowledged in the literature—but that its effect is contingent on shadows of past and future.
LINK
The Dutch shipbuilding industry has a longstanding tradition in project-based production. Recently, industry actors have acknowledged a serious misfit between interorganizational project practices, defined as behaviors related to collaboration, and interorganizational project demands, defined as environmental conditions. This misfit leads to a weaker competitive position due to higher communication and production costs, and longer production times. However, the causes of this misfit remain unclear. Among project researchers there is a growing awareness that history has a major influence on contemporary practices in interorganizational projects, suggesting that some of the causes of the present-day misfit may be rooted in the past. This paper studies historical developments of interorganizational project practices in Dutch shipbuilding projects, in order to understand to what extent contemporary misfit in project practices is rooted in the past and results from path dependencies and lock-ins. We answer the following research question: How did interorganizational project practices and demands in the Dutch shipbuilding industry develop between 1950 and 2010 and to what extent do these developments help us understand the current misfit between project practices and demands? Our results show that a web of self-reinforcing mechanisms at least partially explains the current misfit in the Dutch shipbuilding industry. This paper answers to the conceptual call by Sydow et al. (2009) and supplements path dependence literature by showing that self-reinforcing mechanisms causing path dependence can be separated analytically, but are intertwined empirically.
LINK
The role of conveners in initiating and/or leading the formation of cross-sector partnerships (CSPs) has received ample attention in the literature on partnership formation. However, what happens when two organizations jointly take up this role? This question is important in many complex partnerships, such as those on sustainable supply chains. We present a qualitative, longitudinal case study explaining how two organizations together convened the formation of a complex cross-sector partnership, and emphasize the changing roles of each organization individually and their shared relationship over time. We analyze how this process of ‘collective convening’ unfolded, how it impacted the collaboration, and how the conveners coped with the tensions brought about by the constellation of collective convening. These tensions manifested at the interorganizational level in the relationship between the two conveners, but were also fed by each convener’s organizational level dynamics, as these dynamics influenced the collective convening process. A paradox perspective is appropriate to analyze the tensions emerging from the collective convening process and the ensuing organizational response strategies. We contribute to the literature on CSPs by introducing and elaborating on the notion of ‘collective convening’, which reflects a reality in complex CSP formation but has remained largely unstudied in the existing literature on convening. Further, we show how conveners bring their organizational level dynamics to the interorganizational level and how these dynamics influence the CSP formation process in positive and negative ways.
DOCUMENT
IT-based networking trends such as the rise of social media, crowd sourcing, open innovation, and cloud computing enable a profoundly different way of working and collaborating that challenges significantly traditional approaches of companies towards governance, i.e. the mechanisms a company employs to achieving business results and safeguarding information. Standard practices developed with a hierarchical model of the company in mind, are inadequate for providing sufficient correlation between governance mechanisms deployed and results achieved. Popular literature on the subject states that dealing effectively with such new technologies in a business environment requires relinquishing control and subverting to trust. This paper makes the case that deploying successfully new IT-based networking tools rather involves shifting one’s trust from a well-established and well-known governance system based on hierarchy and control towards another governance system, termed in the literature as network governance. This paper assesses when network governance is the better suited governance system. The presented theoretical model helps to understand how companies should use arising new technologies and which tasks are suited for network-driven IT-applications. Furthermore, the model enables to understand how network governance works to achieve business results and to safeguard information exchanges.
DOCUMENT
DOCUMENT
DOCUMENT
Governance of inter-organizational networks: a systematic literature review and qualitative meta-synthesis
DOCUMENT
Bedrijven bevinden zich tegenwoordig vaak in een keten. Een keten kan worden beschouwd als een verzameling organisaties die een virtueel netwerk delen waar informatie, diensten, goederen of geld doorheen stroomt. Hierbij staan ICT-systemen veelal centraal. Deze afhankelijkheid werkt in de hand dat cyber-gerelateerde risico’s een opmars maken binnen ketens. Niet elke ketenorganisatie beschikt echter over de middelen en kennis om zichzelf te beschermen: om tot sterke ketens te komen is informatiedeling tussen ketenorganisaties over actuele dreigingen en incidenten van belang. Een doel van dit verkennend onderzoek, dat is uitgevoerd in opdracht van het Nationaal Cyber Security Centrum (NCSC), is om inzicht te bieden in de succesfactoren van informatiedeling-initiatieven op het gebied van cyberveiligheid. Met deze kennis kan het NCSC haar accounthouders en adviseurs helpen om de doelgroepen positief te motiveren om actie te nemen ter versterking van ketenweerbaarheid. Tevens wordt met dit onderzoek beoogd om aanknopingspunten voor vervolgonderzoek te identificeren. Het identificeren van succesfactoren vond plaats op basis van een literatuurstudie en gestructureerde interviews met in totaal zes leden uit drie verschillende bestaande informatiedeling-initiatieven rondom cybersecurity: het Managed Service Provider (MSP) Information Sharing and Analysis Centre (ISAC), Energie ISAC en de securitycommissie van de Nederlandse Energie- Data Uitwisseling (NEDU). Alle respondenten zijn informatiebeveiligingsexperts die hun organisatie vertegenwoordigen in de samenwerkingsverbanden. In totaal zijn 20 succesfactoren geïdentificeerd. Deze factoren zijn vervolgens gecategoriseerd tot vier thema’s die bijdragen aan een succesvolle informatiedeling. De thema’s zijn samen te vatten als teamfactoren, individuele factoren, managementfactoren en faciliterende factoren. De vier meest genoemde succesfactoren zijn: ● Expertise: Leden met onderscheidende en gespecialiseerde kennis bevorderen de informatiedeling en zijn ondersteunend aan het individuele leerdoel van de leden. ● Vertrouwen: Vertrouwen is een essentiële voorwaarde voor de bereidheid om samen te werken en informatie te delen. Tijd is hierin een cruciale factor: tijd is nodig voor vertrouwen om te ontstaan. ● Lidmaatschapseisen: Expliciete en impliciete lidmaatschapseisen zorgen voor een selectie op geschikte deelnemers en faciliteren daarmee het onderling vertrouwen. ● Structurele opzet: Een samenwerking dient georganiseerd te zijn volgens een structuur en met een stabiele bezetting van voldoende omvang. Vervolgonderzoek zou zich kunnen richten op het identificeren van strategieën voor het opstarten van samenwerkingsverbanden en het over de tijd behouden van enthousiasme onder de leden in de informatiedeling-initiatieven rondom cybersecurity. Ook onderzoek naar de eigenschappen of kwaliteiten van de voorzitter en hoe deze bijdragen aan het succesvol initiëren en onderhouden van een samenwerkingsverband zijn genoemd. Ook is nog onvoldoende duidelijk hoe gedeelde of juist onderscheidende expertise van de leden bijdraagt aan succes van de informatiedeling-initiatieven. Verder is er behoefte aan kennis over hoe de samenwerking tussen ketenpartners op het gebied van cyberveiligheid buiten bestaande samenwerkingsverbanden is ingericht. Denk hierbij aan een uitbreiding van de huidige studie, maar met een focus op kleinere bedrijven die deel uitmaken van ketens, maar waarbij IT niet de corebusiness is, aangezien die volgens respondenten als risicovol worden gezien voor de keten.
DOCUMENT
Conclusion and general discussion regarding brokers in the SME network across Design and High-tech industries
DOCUMENT
De transitie van het onderwijs in de foodsector in de Rotterdamse regio
DOCUMENT
