In het kader van Kennis Innovatie Mapping (KIEM) binnen het programma Van afval naar grond-stof (VANG) van het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat is het Center of Expertise Smart Sustainable Cities van Hogeschool Utrecht een onderzoek gestart. Het consortium van Hogeschool Utrecht, BOOT, NL Greenlabel, Royal Haskoning, DHV, EBU en provincie Utrecht heeft de volgende vraag beantwoord: “Wat zijn de kansen voor toepassen van principes van circulaire economie in het beheer en de ontwikkeling van de openbare ruimte?”
DOCUMENT
De generieke uitgaven aan de innovatiebox – een belastingkorting op winst uit innovaties – zijn niet in lijn met de gerichte missies die de Rijksoverheid voor ogen heeft. Ook komen de uitgaven slechts bij een klein deel van de bedrijven terecht, en stimuleren de overheidsmiddelen de innovatie niet als vanzelfsprekend.
LINK
Traditional educational approaches often include disciplinary boundaries that operate in silo’s, not considering dynamic systems. These pedagogies are insufficient for preparing students to navigate real-world problems within rapidly evolving landscapes, potentially resulting in substandard learner outcomes and insufficient research outputs. This challenge is exacerbated by the increasing myriad of global pressures brought about by climate change, population growth, geopolitical changes and the need for sustainable development. To address these issues, higher education requires an innovative and integrative framework to educational practices that not only delivers adequate transdisciplinary education, but also fosters adaptive thinking and critical reflection. In an effort to enhance transdisciplinary education in Bachelor-level projects, Learning Community students are required to integrate a PESTEL-based approach in complex research activities. Through this integrated approach, we consider different values of PESTEL factors, as well as how education can navigate the complex relationship between subjective human needs and more objective interests. For this purpose, we suggest a step-by-step rebuilding of the current curriculum, towards an actionable knowledge base that contributes to the development of multi- and interdisciplinary processes. Student projects relate to the NWO-funded Floating Future project, of which the Hanze University of Applied Sciences is a partner. It provides an opportunity for students from different disciplines to contribute to collaborative research-based projects that aims to better understand the potential of large scale floating infrastructure and address challenges related to urban resilience, circularity, climate change and energy transition. This article explores the effectiveness of including the PESTEL-framework in the curriculum, and whether it contributes to achieving high quality research outputs that support transdisciplinary systems thinking. Since floating cities and hybrid infrastructure require future-proofing due to a rapidly changing climate, the Learning Community provides the ideal case study to apply this complex integrated approach together with students, researchers, experts, companies, and governments. We employ a mixed-method approach for data collection and analysis, comprising of qualitative and quantitative data. This includes an assessment of student awareness through the evaluation of weekly discussions and interactive presentations, as well as an evaluation of Bachelor projects. Findings indicate that PESTEL facilitates collective and collaborative interactions across different disciplines within the institution, but also provides students access to external experts and relevant stakeholders. This curricular strategy has therefore proven to support transdisciplinary thinking within a dynamic and complex system, and enabled students to appreciate diverse perspectives, thereby fostering a more holistic understanding of complex problems.
DOCUMENT
AanleidingHet klimaat verandert en dit brengt extremere weersomstandigheden met zich mee. Om de leefbaarheid en veiligheid van inwoners in Hollands Noorderkwartier te waarborgen is het van belang om de omgeving klimaatbestendiger te maken. VraagIn dit onderzoek richten we ons op de vraag wat nodig is om inwoners daadwerkelijk aan te zetten om klimaatadaptieve maatregelen te nemen in en om hun woning. OnderzoekOm deze vraag te beantwoorden hebben wij, het lectoraat psychologie voor een duurzame stad van de Hogeschool van Amsterdam, een verkenning gedaan van wetenschappelijke literatuur en praktijkgerichte onderzoeksrapporten op het gebied van burger-participatie bij klimaatadaptatie. Daarnaast hebben we 64 bewoners gesproken in drie sessie in verschillende regio’s in Hollands Noorderkwartier. In dit rapportIn dit rapport beschrijven we onze bevindingen en geven we op basis daarvan aanbevelingen over hoe inwoners kunnen worden betrokken bij klimaatadaptatie.
DOCUMENT
The Northern Netherlands is like many delta’s prone to a wide range of climate change effects. Given the region its long history with floods and adaptation, there are numerous initiatives to be found that tried to battle these effects. As part of the Climate Adaptation Week Groningen, an inventory was made of these initiatives. The most inspiring ones were coined ‘best practices’, and analysed in order to learn lessons. A distinction was made between 4 regional landscape types. The first consists of the coastline itself, where the effects of the rising sea level begin to show. The second covers the farmlands near the coastlines, where challenges such as salinisation and the loss of biodiversity prevail. A third landscape covers the historically compact cities, which have to deal with rising temperatures and heavy rainfall in increasingly limited spaces. The fourth and final landscape comprises the wetlands surrounding the cities, where the natural capacity to retain and store rainwater is undermined by its agriculture usage. Most of these challenges form a risk for maintaining a liveable region. The best practices that were collected show a diverse set of innovations and experiments, both on small and large scales. Three main characteristics could be distinguished that illustrate trends in climate adaptation practices. First, many best practices were aimed at restoring and embracing the natural capacity of the different landscapes, giving more and more room for the building with nature concept as part of building resilience. Second, climate adaptation is seldomly focussed on as the sole function of a spatial intervention, and is almost always part of integrated plans in which biodiversity, agriculture, recreation or other themes are prolonged with it. A third and last characteristic shows that many projects embed a strong focus on the historical context of places as a source of inspiration and cultural identity. The best practices show how different ways of adapting are emerging and can inspire planners across the world.
DOCUMENT
Uitgebreide online versie. Met dit voorbeeldenboek laten we zien hoe een straat klimaatbestendig ingericht kan worden, wat een klimaatbestendige inrichting kost, maar vooral ook wat de voordelen zijn. Voor karakteristieke - en voor veel gemeenten herkenbare - straten hebben we telkens vier inrichtingsmogelijkheden uitgewerkt met de bijbehorende kosten en baten. Naast de algemene overeenkomsten die straten van eenzelfde wijktypologie hebben, kunnen er ook lokale verschillen zijn waardoor klimaatadaptatie niet op eenzelfde manier kan worden ingevuld. Het gaat hier om het maaiveldverloop, de bodemopbouw en de grondwaterstanden. Naast de investeringskosten zijn de onderhoudskosten en kosten als gevolg van eventuele waterschade meegenomen.
MULTIFILE
De effecten van de opwarming van het klimaat worden steeds beter zichtbaar. Het onderwerp krijgt daardoor meer aandacht en ook de burger wil er graag de vinger op leggen. Immers, de nieuwsberichten in de media lijken soms tegenstrijdig of komen niet overeen met hoe men de warmte zelf ervaart. Om te zien wat de temperaturen zijn in eigen stad, wijk en achtertuin, plaatsten deelnemers van het burgerwetenschapsproject ‘Meet je stad!’ te Amersfoort vanaf 2016 zelf ontworpen meetkastjes met daarin temperatuursensoren. Deze meetkastjes zijn mogelijk niet alleen voor burgers interessant. Ook de gemeente Amersfoort ziet namelijk kansen om dit meetnetwerk dat zich met hoge dichtheid heeft uitgespreid over de stad in te zetten voor het klimaatadaptatiebeleid op het gebied van hitte. Vanaf 2020 zijn Nederlandse gemeenten namelijk aan zet om straten en wijken te toetsen en in te richten op klimaatbestendigheid, en dus ook hittebestendigheid (Deltaprogramma, 2018). De meetkastjes zijn mogelijk een uniek handvat om te leren over hitte in de haarvaten van de stad, maar daarvoor moeten er eerst een aantal vragen beantwoord worden wat betreft de kwaliteit, ordegrootte en ruimtelijke verschillen van de metingen. Welke temperatuurwaarden registreren meetkastjes in een stedelijke omgeving? Wat is het effect van de stedelijke omgeving op de hitte? Wat zijn de ruimtelijke verschillen binnen de stad? In dit artikel analyseren we de ‘Meet je stad!’ temperatuurgegevens in de zomer van 2018 van in totaal 148 meetkastjes verspreid door Amersfoort om antwoorden te geven op bovenstaande vragen.
MULTIFILE
Sluimerend vindt een strijd om de schaarse stedelijke openbare ruimte plaats. In onze sociaal gefragmenteerde, geïndividualiseerde en verdichtende steden is die gedeelde openbare publieke ruimte echter cruciaal. Daar wordt dagelijks de sociale stad gemaakt, raakt men vertrouwd met de ander en krijgt de identiteit van de stad gestalte. Juist in deze zelfde openbare ruimte worden ook de technologische oplossingen geprojecteerd om de uitdagingen ten aanzien van mobiliteit, circulariteit, verduurzaming, klimaatbestendigheid, electrificatie etc. op te lossen. Hoe gaan die claims gezamenlijk uitpakken? Hoe balanceren we opnieuw de tegengestelde behoeften van verblijf & verrassing versus stromen & voorspelbaarheid? Deze integrale vraag is met name cruciaal voor die plekken van de openbare ruimte waar deze in staat is om als publieke ruimte te functioneren. Wie heeft het overzicht? Wat zijn al mooie of prikkelende voorbeelden? Wat voor lessen kunnen we daaruit leren? En wat vraagt dit van planvorming en sturing? Met dit themanummer willen we deze sluimerende strijd om onze publieke ruimte in samenhang verkennen, tonen en agenderen. A dormant battle for scarce urban public space takes place. In our socially fragmented, individualized and compacted cities, however, this shared public space is crucial. This is where the social city is created on a daily basis, people become familiar with the other and the identity of the city takes shape. It is precisely in this same public space that technological solutions are projected in order to solve the challenges with regard to mobility, circularity, sustainability, climate resistance, electrification, etc. How will these claims work out together? How do we rebalance the opposing needs of stay & surprise versus currents & predictability? This integral question is particularly crucial for those places of public space where it is able to function as a public domain. Who has the overview? What are already beautiful or stimulating examples? What lessons can we learn from them? With this special issue we want to explore, show and put on the agenda this dormant struggle for our public space in cohesion.
DOCUMENT
De melkveehouderij heeft binnen circulaire voedselsystemen als doel een optimalisatie van het gebruik van veelal laagproductieve grond in interactie met productiesystemen van elders, onder andere door het gebruik van reststromen en mest. Een combinatie van ecologische en economische principes is daarbij het uitgangspunt. Nederlandse bedrijven en organisaties hebben veel kennis ontwikkeld voor het managen van bodem-dier-plant relaties die toepasbaar is in circulaire melkveehouderijsystemen. Doel van ‘Nederland Circular Hotspot’ is om de Nederlandse kennis en kunde over duurzame circulaire landbouw te delen met landen met opkomende economieën. Hogeschool van Hall Larenstein (VHL) heeft een langdurig samenwerkingsverband met de Agricultural Development Trust (ADT) in Baramati, Maharashtra, India. Onder andere via het Centre of Excellence voor Dairy, waarin ontwikkelvraagstukken voor de Indiase melkveehouderij onderzocht worden. Eén van de bij het CoE Dairy aangesloten groepen melkveehouders is de Sahiwal-club Maharashtra, die zich richt op versterking van bedrijven met traditionele melkveerassen. In dit project gaat het projectconsortium onderzoeken of en hoe het Nederlandse producten en dienstenpakket bijdraagt aan verdere ontwikkeling van het korte ketenmodel van de Sahiwal-clubleden. Daarbij wordt het lange-termijn perspectief van circulariteit en klimaatbestendigheid als uitgangspunt genomen. In het project werken VHL en ADT samen met WN-Advies, Aequator Groene Ruimte en Dairy Campus. In samenhang met hun netwerk in Nederland verkennen zij de waardepropositie van hun diensten voor circulaire melkveehouderij internationaal, gekoppeld aan de ontwikkelvraagstelling van de Sahiwal-club over melkafzet, dierproductie en grondproductie.
