Fysiotherapie en/of manuele therapie spelen een belangrijke rol in de zorg voor mensen met lage rugpijn. Om de kwaliteit van deze zorg te verbeteren is een richtlijn ontwikkeld die vervolgens geïmplementeerd dient te worden. Technologische innovaties zoals serious games kunnen een rol spelen bij de implementatie van deze richtlijn. In een gerandomiseerde gecontroleerde studie is onderzocht in hoeverre een serious game de implementatie van een richtlijn lage rugpijn bevorderd. Achtenveertig fysiotherapeuten/manueel therapeuten zijn at random toegewezen aan een serious game groep of een groep die voorlichting kreeg over de richtlijn. Uitkomstmaten in deze studie zijn de mate van adherentie aan de richtlijn (vignettentoets), ervaren knelpunten van implementatie, de mening van de deelnemer over de wijze van implementeren, en de mate waarin de richtlijn is gelezen en wordt toegepast in de praktijk naar eigen inschatting van de deelnemer. Na zes weken follow-up is er geen significant effect gevonden van de serious game op de mate van adherentie aan de richtlijn (0,4 punten op 100 puntsschaal; 95% betrouwbaarheidsinterval -4,0 tot 4,8) ten opzichte van de voorlichtingsgroep. Ook voor de andere uitkomsten werden geen statistisch significante effecten gevonden. Het introduceren van een serious game had derhalve geen groter effect op de mate van adherentie aan de richtlijn lage rugpijn dan voorlichting.
LINK
Pijn aan het bewegingsapparaat staat in onze samenleving op de eerste plaats van oorzaken voor ziekteverzuim. Bij aspecifieke chronische lage rugpijn kunnen lichamelijke inspanningen op het werk zoals dynamische en statische functionele capaciteit verlaagd zijn en de aanleiding zijn voor ziekteverzuim. Volgens het promotieonderzoek van Sandra Jorna-Lakke is bij deze groep patiënten aanvullend onderzoek nodig door middel van gestandaardiseerde functionele capaciteitstesten.
DOCUMENT
Lage rugpijn wordt veelal beschouwd als een multifactorieel probleem, waarbij biologische en psychosociale factoren, comorbiditeiten en pijnprocessen een rol spelen. Bij mensen met lage rugpijn komen bepaalde aandoeningen, zoals plasklachten, vaker voor dan bij mensen zonder lage rugpijn. Plasklachten kunnen aanwezig zijn bij de opslag van urine in de blaas, tijdens of na het plassen. Rugpijn en plasklachten kunnen voorkomen bij patiënten bij wie ze misschien niet direct te verwachten zijn. Deze klachtenbeelden kunnen elkaar overschaduwen. De aanwezigheid van deze rugpijn of plasklachten kan leiden tot een lagere kwaliteit van leven of toename van beperkingen. Dit artikel biedt ruimschoots aandacht aan plasklachten als een belangrijke comorbiditeit bij personen met rugpijn, en beschrijft epidemiologie, etiologie, anatomie en pathologie. Verder komen middelen aan de orde die een fysiotherapeut kan inzetten om patiënten met rugpijn en plasklachten adequate zorg te bieden.
LINK
Optimal postural control is an essential capacity in daily life and can be highly variable. The purpose of this study was to investigate if young people have the ability to choose the optimal postural control strategy according to the postural condition and to investigate if non-specific low back pain (NSLBP) influences the variability in proprioceptive postural control strategies. Young individuals with NSLBP (n = 106) and healthy controls (n = 50) were tested on a force plate in different postural conditions (i.e., sitting, stable support standing and unstable support standing). The role of proprioception in postural control was directly examined by means of muscle vibration on triceps surae and lumbar multifidus muscles. Root mean square and mean displacements of the center of pressure were recorded during the different trials. To appraise the proprioceptive postural control strategy, the relative proprioceptive weighting (RPW, ratio of ankle muscles proprioceptive inputs vs. back muscles proprioceptive inputs) was calculated. Postural robustness was significantly less in individuals with NSLBP during the more complex postural conditions (p < 0.05). Significantly higher RPW values were observed in the NSLBP group in all postural conditions (p < 0.05), suggesting less ability to rely on back muscle proprioceptive inputs for postural control. Therefore, healthy controls seem to have the ability to choose a more optimal postural control strategy according to the postural condition. In contrast, young people with NSLBP showed a reduced capacity to switch to a more multi-segmental postural control strategy during complex postural conditions, which leads to decreased postural robustness.
LINK
Patients with non-specific low back pain (LBP) may use postural control strategies that differ from healthy subjects. To study these possible differences, we measured the amount and structure of postural sway, and the response to muscle vibration in a working cohort of 215 subjects. Subjects were standing on a force plate in bipedal stance. In the first trial the eyes were open, no perturbation applied. In the following 6 trials, vision was occluded and subjects stood under various conditions of vibration/no vibration of the lumbar spine or m. Triceps Surae (TSM) on firm surface and on foam surface. We performed a factor analysis to reduce the large amount of variables that are available to quantify all effects. Subjects with LBP showed the same amount of sway as subjects without LBP, but the structure of their sway pattern was less regular with higher frequency content. Subjects with LBP also showed a smaller response to TSM vibration, and a slower balance recovery after cessation of vibration when standing on a solid surface. There was a weak but significant association between smaller responses to TSM vibration and an irregular, high frequency sway pattern, independent from LBP. A model for control of postural sway is proposed. This model suggests that subjects with LBP use more co-contraction and less cognitive control, to maintain a standing balance when compared to subjects without LBP. In addition, a reduced weighting of proprioceptive signals in subjects with LBP is suggested as an explanation for the findings in this study.
LINK
Geen samenvatting beschikbaar
DOCUMENT
In the literature, illness perceptions have been reported to be important psychological factors associated with pain intensity and physical function in individuals with musculoskeletal pain. The objective of this study was to assess the relationship of illness perceptions with pain intensity and physical function in individuals with noncancer musculoskeletal pain. In this systematic review, relevant literature databases, including PubMed, Embase, PsycINFO, CINAHL, and SPORTDiscus, were searched from inception through December 12, 2017. Two authors (E.D.R. and H.W.) independently performed the search procedures, according to the Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analyses and the A MeaSurement Tool to Assess systematic Reviews guidelines, and the risk-of-bias assessment, using the QUality In Prognosis Studies tool. A qualitative best-evidence synthesis was performed. A total of 26 articles were included in the review. There were 11 cross-sectional studies concerning associations of illness perceptions with pain intensity and 11 cross-sectional studies of associations of illness perceptions with physical function. For the prognosis of pain intensity by illness perceptions, the authors found 4 longitudinal studies, and for the prognosis of physical function by illness perceptions, the authors found 12 longitudinal studies. All studies except 1 had high risk of bias. Across 15 cross-sectional studies on 9 different musculoskeletal conditions, the researchers found limited to moderate evidence for a consistent direction of the relationship of illness perceptions with pain intensity and physical function. Higher maladaptive illness perceptions imply stronger pain intensity and more limitation in physical function. Evidence in longitudinal studies is lacking, especially on pain.
DOCUMENT
Binnen de revalidatie van patiënten met aspecifieke chronische lagerug pijn (CLRP) is het accent geleidelijk aan verschoven van eenbiomedische naar een bio-psychosociale revalidatie. Een benaderingbinnen de revalidatie is de cognitief somatische revalidatie. De positieveresultaten waren mede aanleiding voor dit promotieonderzoek. Decognitief somatische revalidatie heeft als doel het verminderen enonder controle houden van de ervaren beperkingen bij patiëntenmet aspecifieke CLRP. Binnen dit programma leeft de gedachte datnaast de beoordeling van de maximale en submaximale capaciteitook de ervaren inspanning van belang is voor een uitgebreider beeldvan het probleem van de patiënt en om de effecten van de cognitiefsomatische revalidatie te kunnen evalueren. De consequentie vandeze gedachtegang maakt dat er meetinstrumenten nodig zijn omzowel de fysieke capaciteit als ook de ervaren inspanning te kunnenbepalen. Tot op heden is het onduidelijk welke factoren bepalend zijnvoor het effect van de vermindering in ervaren beperkingen van depatiënten door het cognitieve somatische revalidatie programma. Ditonderzoek concentreert zich op het bepalen van de psychometrischeeigenschappen van de meetinstrumenten die zowel de fysieke capaciteitals ook de ervaren inspanning meten en de factoren die bepalendzijn voor de vermindering van de ervaren beperkingen van patiëntenmet aspecifieke CLRP die deel nemen aan een cognitief somatischerevalidatie programma.
DOCUMENT
