Search results

Promoting explicit instruction of strategies for self-regulated learning

Recensie van: Collaborative information literacy assessments : strategies for evaluating teaching and learning

Het doel van dit is boek is om de lezer te wijzen op de gevarieerde en innovatieve methodes om de 'lessen' informatievaardigheden, die reeds geïntegreerd zijn in het curriculum, te beoordelen en na die beoordeling (eventueel) te verbeteren.

Self-regulation strategies in blended learning environments in higher education

Although self-regulation is an important feature related to students’ study success as reflected in higher grades and less academic course delay, little is known about the role of self- regulation in blended learning environments in higher education. For this review, we analysed 21 studies in which self-regulation strategies were taught in the context of blended learning. Based on an analysis of literature, we identified four types of strategies: cognitive, metacognitive, motivational and management. Results show that most studies focused on metacognitive strategies, followed by cognitive strategies, whereas little to no attention is paid to motivation and management strategies. To facilitate self-regulation strategies non-human student tool interactional methods were most commonly used, followed by a mix of human student-teacher and non-human student content and student environment methods. Results further show that the extent to which students actively apply self-regulation strategies also depends heavily on teacher's actions within the blended learning environment. Measurement of self-regulation strategies is mainly done with questionnaires such as the Motivation and Self-regulation of Learning Questionnaire.Implications for practice and policy:•More attention to self-regulation in online and blended learning is essential.•Lecturers and course designers of blended learning environments should be aware that four types of self-regulation strategies are important: cognitive, metacognitive, motivational and management.•Within blended learning environments, more attention should be paid to cognitive, motivation and management strategies to promote self-regulation.

Een nieuw samenspel van innoveren, werken en leren?

Hoe kan in ons land innoveren, werken en leren beter worden verknoopt ten dienste van de grote maatschappelijke opgaven waar we voor staan? NWO, Regieorgaan SIA en Topsectoren hebben het initiatief genomen om meer (praktijkgericht) onderzoek te doen naar zogenoemde Learning communities en de kennis hierover beter te delen. De belangstelling voor Learning communities is enorm gegroeid en nu vaak al een vanzelfsprekend onderdeel van (regionaal-) economisch beleid. De nieuwe samenwerkingsverbanden hebben naar verwachting grote gevolgen voor de toekomst van individuele bedrijven, onderwijs- en kennisinstellingen alsook hun collectieve maatschappelijke impact. De grote maatschappelijke uitdagingen als de energie- en zorgtransitie vragen meer kennis, (menselijk) kapitaal en innovaties. Dit staat centraal in het Missiegedreven Topsectoren- en Innovatiebeleid (MTIB). Vraag daarbij is hoe medewerkers zich (toekomstbehendig) kunnen blijven ontwikkelen en wat de bijdrage van Learning communities kan zijn. Het ‘dichter tegen elkaar gaan organiseren van innoveren, werken en leren’ gebeurt in varianten als: Fieldlabs, Skills labs, Praktijkwerkplaatsen, Living labs, Centres of Expertise (CoE) en Centra voor Innovatief Vakmanschap (CIV). Over de grenzen van de afzonderlijke organisaties, domeinen en professies ontstaan nieuwe leer werkgemeenschappen met alle vragen en effecten vandien. Hoe kunnen we die meerpartijen samenwerkingen beter bouwen, beoordelen, betalen en borgen? Het NWO-onderzoeksprogramma Learning communities omvat onderzoeksprojecten in diverse werkcontexten (logistiek, energie, ICT e.a.). Gemeenschappelijke vraag in het programma: wat zijn de werkzame elementen van zo’n Learning community? Naast kennisontwikkeling door het onderzoeksprogramma wordt ook netwerkvorming gestimuleerd tussen onderzoekers en beleidsen praktijkprofessionals. De overtuiging is dat het potentieel in de driehoek innoveren-werken-leren beter kan worden benut. Voor de versterking van de kennisbasis onder het concept Learning communities hebben wij een inventarisatie gedaan naar benaderingen en zienswijzen. Learning communities worden door ons gepresenteerd als samenwerkingsverbanden tussen organisaties en andere (niet of minder georganiseerde) partijen, die het collectief vermogen vergroten van leren, werken en innoveren. Dit vermogen heeft zowel betrekking op het vermogen van de (beroeps)bevolking om zich aan te passen aan veranderende ONDERZOEKSPROGRAMMA EN NETWERK LEARNING COMMUNITIES 4 beroepen en werkpraktijken als het innovatie- en verdienvermogen van organisaties en bedrijven. We verkennen perspectieven op de inrichting, opbrengsten en de relationele dynamiek in Learning communities. We benadrukken dat Learning communities bestaan uit verschillende actoren, partijen en groeperingen – ook wel praktijken genoemd – en dat juist op de grens tussen deze praktijken geleerd wordt. Een Learning community ontwikkelt zich gaandeweg op verschillende systeemniveaus van samenwerking. We gaan in op het belang van een constructief klimaat van samenwerking waarvoor vaak (proces) begeleiding nodig is. Op basis van de verschijningen, uitkomsten en dynamiek hebben we een aantal kernprincipes gedefinieerd. Wat betreft verduurzaming van de communities pleiten wij voor een andere manier van denken. In plaats van een focus op de bestendiging van een tijdelijke (organisatie)structuur, gaat het dan over het verduurzamen van het proces van samenwerkend leren, werken en innoveren dat in gang is gezet. Ook waardevolle activiteiten en interacties die hun doorwerking of spin-off hebben buiten de Learning community zorgen voor bestendiging en verduurzaming van het samenwerkend leren. De verkenning van de kennisbasis voor de Learning communities heeft ook nieuwe onderzoeksvragen opgeleverd voor academisch en praktijkgericht onderzoek. Naast de verkenning van de kennisbasis heeft een expertgroep Instrumenten gewerkt aan een inventarisatie waarmee de concepten uit de kennisbasis op een praktische wijze kunnen worden vertaald in instrumenten om Learning communities (door) te ontwikkelen. De tips en selectie van instrumenten en aanbevelingen zijn samengebracht rond de verschillende ontwikkelingsfasen van Learning communities te weten starten, ontwerpen, uitvoeren en verduurzamen. Er zijn heel veel instrumenten die ‘facilitators’ van Learning communities en anderen kunnen gebruiken bij het opzetten en begeleiden ervan. Actuele vraag is dus in hoeverre en op welke wijze een digitaal platform het aanbod van - en de vraag naar - dergelijke instrumenten beter bij elkaar kan brengen. Er is daarom een verkenning gedaan naar (het ontwerp van) een digitaal platform vanuit zowel de vraagkant maar ook de aanbodkant van instrumenten (de onderzoekers en ontwikkelaars van instrumenten). Hoe het concept Learning communities verder ‘carrière zal maken’ hangt in belangrijke mate af van de vraag of deze veranderingen in het ‘landschap van leren en innoveren’ beter kunnen worden geborgd dan tot dusver middels projecten (en tijdelijke projectfinanciering). De onderlinge afhankelijkheid tussen bedrijven, kennis- en onderwijsinstellingen wordt hoe dan ook steeds groter en daarmee de noodzaak om samenwerking op een nieuwe en meer duurzame manier te organiseren. De Learning communities-benadering komt ook terug in verschillende recente Groeifondsprojecten en regionaal-economische innovatiestrategieën, wat als een bewijs kan worden gezien van de hoge verwachtingen van de benadering. Met onze ervaringen en inzichten doen wij tenslotte enkele suggesties voor de agendering van het thema in het nieuwe Kennis- en Innovatieconvenant (2024-2027). Wij benadrukken daarbij dat de bestaande Learning communities tot nu vooral (tijdelijke) ‘hulpstructuren’ zijn gebleken die niet hebben geleid tot fundamentele aanpassing van de primaire processen van de ONDERZOEKSPROGRAMMA EN NETWERK LEARNING COMMUNITIES 5 betrokken onderwijsinstellingen, organisaties en bedrijven. Wij verwachten dat in de toekomst de vernetwerking in (regionale) innovatie-ecosystemen meer radicale consequenties gaan hebben voor die ‘staande organisaties’ en de wijze waarop werkend leren wordt georganiseerd, gefinancierd en beoordeeld. Om ons hierop beter voor te bereiden doen wij een aantal aanbevelingen ten behoeve van een nieuwe onderzoeksagenda, professionaliseringsagenda en transitieagenda die verder richting en invulling kunnen geven aan deze maatschappelijke beweging. Een beweging waaromheen de verwachtingen hooggespannen zijn en waaraan wij gezamenlijk middels deze publicatie met plezier een bijdrage hebben geleverd.

Disassembly Strategies for Remanufacturing

This paper describes some explorations on the concept of disassemblability as an important circularity indicator for products because of its severe impact on reuse value. Although usefulness of the concept for determining disassembly strategies and for improving circular product design clearly shows in earlier studies, the link with Industry 4.0 (I4.0)-related process innovation is still underexposed. For further technical development of the field of remanufacturing, research is needed on tools & training for operators, diagnostics, disassembly/repair instructions and forms of operator support. This includes the use of IoT and cobots in remanufacturing lines for automatic disassembly, sorting and recognition methods; providing guidance for operators and reduction of change-over times. A prototype for a disassembly work cell for a mobile phone has been developed together with researchers and students. This includes the removal of screws by means of a cobot using both vision & the available info in the product’s Bill-Of-Materials, the removal of covers, opening of snap fits and replacement of modules. This prototyping demonstrates that it is relatively easy to automate disassembly operations for an undamaged product, that has been designed with repairability in mind and for which product data and models are available. Process innovations like robotisation influence the disassemblability in a positive way, but current indicators like a Disassembly Index (DI) can’t reflect this properly. This study therefore concludes with suggestions for an evaluation of disassemblability by looking at the interaction between product, process and resources in a coherent way.

Pedagogic strategies of supervisors in healthcare placements

Purpose Supervisors are responsible to train students in healthcare placements. Although there is knowledge about workplace learning and supervision in general, little is known about supervisors’ pedagogic strategies in specific healthcare placements. In this study, we identify how supervisors’ reasoning and interrelated actions manifest in physiotherapy and nursing work settings. Methods Following the stimulating recall approach, we conducted 16 interviews with supervisors at seven work settings. Using a theoretical framework of workplace supervision, we performed a deductive template analysis. Results Four configurations of pedagogic strategies reveal how supervision manifests in healthcare placements. The results provide unique insights into specific supervision moments, and elucidate the situatedness of the supervisors’ strategies. Conclusions The present study illustrates the variation in aims and focus of supervisors in placements. Supervisors’ pedagogic strategies were found to be mainly based on (A) role modelling, (B) overall support, (C) trust, and (D) letting go. Further research is needed to investigate the interplay between supervisors and students in learning situations within work settings.