Vrijdag publiceerde ik al een eerste overzicht van de mogelijke doorwerking van de tweede Corona-epidemie: die van angst en onzekerheid. Hierbij versie 1.1., waarin met name wat toevoegingen zijn aangebracht op gebied 1 (mate van preventie en beveiliging door het publiek), gebied 6 (criminaliteit en onveiligheid) en gebied 7 (houding t.a.v. bestuur en beleid). Ik heb met name meer aandacht geschonken aan de mogelijkheid van het optreden van maatschappelijke onrust in de vorm van zogenaamde moral panics en forward panics. Ik ga er niet vanuit dat die zich snel voor zullen voordoen, maar voor het scenariodenken is het wél nodig er rekening mee te houden. Ik heb ook aangegeven wat – op basis van de combinatie van wetenschappelijke inzichten en actualiteit – daarbij zoal triggers zouden kunnen zijn. Verdere – vooral ook uitgebreidere – updates volgen de komende dagen.
IMAGE
‘The fear of crime’ is “upon everybody’s tongue” nowadays (Farrall & Gadd 2004:1). The concept is widely accepted as social problem across the globe (Gray, Jackson & Farrall 2008, Garland 2001) as it is held to impinge ‘(…) upon the well-being of a large proportion of the population’ (Farralll et al. 1997:658). But do we actually have a valid picture of a genuine ‘social problem of striking dimensions’ (Ditton 1999:83)? Critical voices say we don’t. ‘The fear of crime’ - as we generally know it - is seen by them as ‘(…) a product of the way it has been researched rather than the way it is’ (Farrall et al. 1997:658). And still, 45 years after the start of research, ‘surprisingly little can be said conclusively about the fear of crime‘ (Ditton & Farrall 2000:xxi). This research contributes to a growing body of knowledge - from especially the last fifteen years - that treats ‘the fear of crime’ as ‘(…) a complex allocation of interacting feelings, perceptions, emotions, values and judgments on the personal as well as the societal level’ (Pleysier 2010:43). One often replicated and paradoxical observation catches the eye: citizens perceive a growing threat of crime to their society, but consequently perceive a low risk that they themselves will fall victim of crime. Taking a social psychological approach (e.g. see Farrall et al. 2000; Jackson 2008), we will search for suitable explanations for this paradoxical observation in the fear of crime’s research tradition. The aim of this research is ‘to integrate social psychological concepts related to the individual’s identity and evaluation of his position in an increasingly complex society, to enhance our understanding of the fear of crime concept’ (Pleysier & Cops 2016:3).
MULTIFILE
Sociaal wetenschappelijk onderzoekers die hun bevindingen voor het voetlicht brengen via de media, krijgen soms te maken met mediahypes waarin de nuances van de onderzoeksresultaten verloren gaan. Dit artikel belicht de vraag hoe onderzoekers daarmee om kunnen gaan. We verduidelijken dit met een casus van de berichtgeving over ons onderzoek naar het aantal dakloze gezinnen dat een beroep doet op de instellingen voor maatschappelijke opvang. Op basis van dit onderzoek maakten tientallen dagbladen melding van toename van het aantal dakloze gezinnen. Deze berichtgeving strookte niet met de uitkomsten van het onderzoek. Het suggereerde een veel dramatischer beeld dan op basis van de onderzoeksresultaten gerechtvaardigd was. In dit artikel wordt het proces waarin de berichtgeving tot stand kwam gereconstrueerd en geanalyseerd
DOCUMENT
