This paper assesses the impact of perceived HRM practices on organisational citizenship behaviour (OCB) and whether leader membership exchange (LMX) mediates this relationship. The required research data were retrieved from four different departments within a logistics and supply chain management organisation. The results show that there is a significant relationship between the HRM practices as perceived by a subordinate and their level of organisational citizenship behaviour. The relationship that subordinates have with their frontline manager (LMX) acts as a significant mediator. In the final section, of this paper the findings are discussed and recommendations for future research and practical implications are given.
DOCUMENT
De dissertatie "Probing Futures, Acting Today" van Caroline Maessen onderzoekt hoe organisaties alternatieve toekomsten kunnen verbeelden om dagelijkse toekomstvormende praktijken te veranderen teneinde complexe maatschappelijke uitdagingen aan te pakken. Organisaties hebben de neiging door lineair denken hun verbeeldingsvermogen te beperken tot conventionele toekomsten, wat effectieve reacties op problemen zoals klimaatverandering en sociale ongelijkheid belemmert. Het gevolg is dat na de zoveelste heisessie voor visieontwikkeling, er nog steeds niets fundamenteel verandert. Hoe de toekomst zich ontvouwt, tegen de achtergrond van maatschappelijke complexe problemen, gaat vaak voorbij onze collectieve verbeeldingskracht. Organisaties hebben moeite om zich te verbinden met onconventionele toekomsten en acties in het heden daarop af te stemmen. Voor betekenisvolle verandering moeten organisaties navigeren tussen de aantrekkingskracht van inspirerende onconventionele toekomsten en de behoefte aan stabiliteit en controle. Maessen heeft in twee (semi) publieke organisaties onderzocht waarom dit zo lastig is en hoe organisaties daarin ondersteund kunnen worden.
DOCUMENT
Expectations are high for digital technologies to address sustainability related challenges. While research into such applications and the twin transformation is growing rapidly, insights in the actual daily practices of digital sustainability within organizations is lacking. This is problematic as the contributions of digital tools to sustainability goals gain shape in organizational practices. To bridge this gap, we develop a theoretical perspective on digital sustainability practices based on practice theory, with an emphasis on the concept of sociomateriality. We argue that connecting meanings related to sustainability with digital technologies is essential to establish beneficial practices. Next, we contend that the meaning of sustainability is contextspecific, which calls for a local meaning making process. Based on our theoretical exploration we develop an empirical research agenda.
MULTIFILE
Purpose – The hospitality industry creates a distinctive context in which learning takes place. The industry’s international perspective and large globalisation play an important role in learning, as well as the operational and structural features that give meaning to learning and development in the hospitality industry. This explorative research therefore studies the relation between workplace learning and organisational performance in the Dutch hospitality industry. Design/methodology/approach – The qualitative research is done through 15 in-depth interviews with general managers and HR managers of Dutch hotels with three or more stars and at least ten employees. Findings – It can be concluded that there is a relation between workplace learning and organisational performance in the hospitality industry, as the participants in this research and the literature both mention workplace learning enhances organisational performance. Originality/value – Little research has been done on learning and organisational performance specifically, in the (Western) hospitality industry. This research therefore focusses on HRD and studies the influence of workplace learning on organisational performance in the Dutch hospitality industry.
DOCUMENT
Bedrijven bevinden zich tegenwoordig vaak in een keten. Een keten kan worden beschouwd als een verzameling organisaties die een virtueel netwerk delen waar informatie, diensten, goederen of geld doorheen stroomt. Hierbij staan ICT-systemen veelal centraal. Deze afhankelijkheid werkt in de hand dat cyber-gerelateerde risico’s een opmars maken binnen ketens. Niet elke ketenorganisatie beschikt echter over de middelen en kennis om zichzelf te beschermen: om tot sterke ketens te komen is informatiedeling tussen ketenorganisaties over actuele dreigingen en incidenten van belang. Een doel van dit verkennend onderzoek, dat is uitgevoerd in opdracht van het Nationaal Cyber Security Centrum (NCSC), is om inzicht te bieden in de succesfactoren van informatiedeling-initiatieven op het gebied van cyberveiligheid. Met deze kennis kan het NCSC haar accounthouders en adviseurs helpen om de doelgroepen positief te motiveren om actie te nemen ter versterking van ketenweerbaarheid. Tevens wordt met dit onderzoek beoogd om aanknopingspunten voor vervolgonderzoek te identificeren. Het identificeren van succesfactoren vond plaats op basis van een literatuurstudie en gestructureerde interviews met in totaal zes leden uit drie verschillende bestaande informatiedeling-initiatieven rondom cybersecurity: het Managed Service Provider (MSP) Information Sharing and Analysis Centre (ISAC), Energie ISAC en de securitycommissie van de Nederlandse Energie- Data Uitwisseling (NEDU). Alle respondenten zijn informatiebeveiligingsexperts die hun organisatie vertegenwoordigen in de samenwerkingsverbanden. In totaal zijn 20 succesfactoren geïdentificeerd. Deze factoren zijn vervolgens gecategoriseerd tot vier thema’s die bijdragen aan een succesvolle informatiedeling. De thema’s zijn samen te vatten als teamfactoren, individuele factoren, managementfactoren en faciliterende factoren. De vier meest genoemde succesfactoren zijn: ● Expertise: Leden met onderscheidende en gespecialiseerde kennis bevorderen de informatiedeling en zijn ondersteunend aan het individuele leerdoel van de leden. ● Vertrouwen: Vertrouwen is een essentiële voorwaarde voor de bereidheid om samen te werken en informatie te delen. Tijd is hierin een cruciale factor: tijd is nodig voor vertrouwen om te ontstaan. ● Lidmaatschapseisen: Expliciete en impliciete lidmaatschapseisen zorgen voor een selectie op geschikte deelnemers en faciliteren daarmee het onderling vertrouwen. ● Structurele opzet: Een samenwerking dient georganiseerd te zijn volgens een structuur en met een stabiele bezetting van voldoende omvang. Vervolgonderzoek zou zich kunnen richten op het identificeren van strategieën voor het opstarten van samenwerkingsverbanden en het over de tijd behouden van enthousiasme onder de leden in de informatiedeling-initiatieven rondom cybersecurity. Ook onderzoek naar de eigenschappen of kwaliteiten van de voorzitter en hoe deze bijdragen aan het succesvol initiëren en onderhouden van een samenwerkingsverband zijn genoemd. Ook is nog onvoldoende duidelijk hoe gedeelde of juist onderscheidende expertise van de leden bijdraagt aan succes van de informatiedeling-initiatieven. Verder is er behoefte aan kennis over hoe de samenwerking tussen ketenpartners op het gebied van cyberveiligheid buiten bestaande samenwerkingsverbanden is ingericht. Denk hierbij aan een uitbreiding van de huidige studie, maar met een focus op kleinere bedrijven die deel uitmaken van ketens, maar waarbij IT niet de corebusiness is, aangezien die volgens respondenten als risicovol worden gezien voor de keten.
DOCUMENT
Ontwikkelingen in de maatschappij, in het bijzonder de ontwikkeling richting een kennismaatschappij, vereisen voor het onderwijs de ontwikkeling van een praktijkgericht en vraaggestuurd onderwijsmodel (Meijers, 2006). Studieloopbaanbegeleiding (slb), gericht op het realiseren van een loopbaangerichte leeromgeving waarin zelfsturing centraal staat, is in het hoger beroepsonderwijs (hbo) sectorbreed ontwikkeld en ingezet als een belangrijk middel hierbij. Landelijk, kwantitatief onderzoek (Kuijpers & Meijers, 2009) heeft laten zien dat het realiseren een dergelijke leeromgeving geen sinecure is. Middels nader kwalitatief onderzoek is inzicht verkregen in de manier waarop drie best practice academies invulling hebben gegeven aan slb. Uit de resultaten, samengevat in dit artikel, blijkt het belang van continu leren door studenten én docenten. In vervolg hierop hebben we literatuuronderzoek verricht naar het begrip 'collectief leren' als een belangrijke vorm van het leren van docenten. Met behulp van vragenlijstonderzoek zijn we nagegaan in welke mate hbo-docenten deze vorm van leren herkennen in hun dagelijkse praktijk. ABSTRACT Developments in society, in particular the development towards a knowledge economy, require educational institutes to develop an educational model that is both practice- and inquiry-based (Meijers, 2006). In order to support this process, Career Guidance, aimed at creating a career-oriented learning environment where students have a say in their own learning processes, is widely introduced in the higher vocational education sector. However, results from national, quantitative research (Kuijpers & Meijers, 2009) have shown that it is difficult to realize such learning environment. In a follow-up qualitative study we gained insight in the way three 'best practice' academies, as identified in the study by Kuijpers and Meijers (2009), have successfully developed and organized their Career Guidance program. Results, summarized in the current article, point to the importance of continuous learning by both students and teachers. Sequel to this study we have performed a review of relevant literature in order to explore the concept 'collective learning' as an important form of teacher learning. By means of a questionnaire we have verified the extent to which teachers in higher vocational education teacher teams recognize this type of learning in their daily work practice.
DOCUMENT
The article engages with the recent studies on multilevel regulation. The starting point for the argument is that contemporary multilevel regulation—as most other studies of (postnational) rulemaking—is limited in its analysis. The limitation concerns its monocentric approach that, in turn, deepens the social illegitimacy of contemporary multilevel regulation. The monocentric approach means that the study of multilevel regulation originates in the discussions on the foundation of modern States instead of returning to the origins of rules before the nation State was even created, which is where the actual social capital underlying (contemporary) rules can be found, or so I wish to argue. My aim in this article is to reframe the debate. I argue that we have an enormous reservoir of history, practices, and ideas ready to help us think through contemporary (social) legitimacy problems in multilevel regulation: namely all those practices which preceded the capture of law by the modern State system, such as historical alternative dispute resolution (ADR) practices.
DOCUMENT
Posterbijdrage conferentie EARLI SIG 14, 11-14 september 2018, Genève Although literature shows the important supportive role of experienced colleagues to stimulate novices’ workplace learning, the question of how this support is provided is usually answered in general terms (e.g. Mikkonen et al. 2017; Tynjälä 2008). Therefore, this study aims to explore how members of vocational communities, both individually and as a collective, enact specific pedagogic practices to contribute to novices’ learning. The systematic literature review that will be presented in the interactive poster session is the first study of a PhD project and provides an overview of situational pedagogic practices which attempt to support novices’ learning at the workplace.
DOCUMENT
Digital technologies permeate and transform organisational practices. As a society, we need means to explore the uncharted terrain that lies ahead and the desirability and consequences of possible courses of action to move forward. We investigate a design approach, called ‘future probing’, to envision and critically analyse possible futures around digital technologies. We first reconstruct our journey and describe related insights on the process, content and context level. Reflecting on the journey, we then extract a key insight revolving around the challenge for participants to link back from exploring the future to their present practice. In a first attempt at theorizing these difficulties, we see future probing as a practice that opens up adaptive space (Uhl-Bien & Arena, 2017) in which people from different backgrounds engage in dialogue about possible futures of digital technologies. We found that adaptive processes, like semi structuring, temporary decentralisation, and collaboration (Uhl-Bien & Arena, 2018) were supported by the future probing practices and seemed to create space for employees to engage in exploration. There was still a lack of compelling acts of brokering and network cohesion (Uhl-Bien & Arena, 2018). This may indicate why linking back to daily practice is challenging. We assume that organising for adaptability requires a deliberate act of connecting far future explorations with present action, and propose that besides explorative skills, ‘adaptive anticipating’ action is needed to make the connection and that linking back through near future experiments might be a way to achieve this.
DOCUMENT
The European Manifesto for Inclusive Learning is an initiative of the University of Florence to promote adult education for migrants and refugees. The program seeks to provide “a concrete tool for adult educators to promote adult learning in their local context”. In order to achieve this goal, eight European Union partners in different EU countries collaborated intensively for 1 ½ year to exchange experiences, expand opportunities and to seek to promote a more coordinated and integrated approach. Each partner collected case studies of good practices using a common tool for collecting data. The results of the Dutch partner, The Hague University of Applied Sciences are presented here. Seven cases have been studied with very different, mainly informal ways of mutual learning in the Netherlands. First the Manifesto is described in more detail. This is followed by a sketch of refugee flows to the Netherlands and the Dutch asylum system. After these chapters, the different cases are presented, followed by a conclusion and recommendations based on the Dutch good practices.
DOCUMENT
