Search results

Impact of a surgical ward breakfast buffet on nutritional intake in postoperative patients

BACKGROUND: An early return to normal intake and early mobilization enhances postoperative recovery. However, one out of six surgical patients is undernourished during hospitalization and approximately half of the patients eat 50% or less of the food provided to them. We assessed the use of newly introduced breakfast buffets in two wards for gastrointestinal and oncological surgery and determined the impact on postoperative protein and energy intake.METHODS: A prospective pilot cohort study was conducted to assess the impact of the introduction of breakfast buffets in two surgical wards. Adult patients had the opportunity to choose between an attractive breakfast buffet and regular bedside breakfast service. Primary outcomes were protein and energy intake during breakfast. We asked patients to report the type of breakfast service and breakfast intake in a diary over a seven-day period. Prognostic factors were used during multivariable regression analysis.RESULTS: A total of 77 patients were included. The median percentage of buffet use per patient during the seven-day study period was 50% (IQR 0-83). Mean protein intake was 14.7 g (SD 8.4) and mean energy intake 332.3 kcal (SD 156.9). Predictors for higher protein intake included the use of the breakfast buffet (β = 0.06, p = 0.01) and patient weight (β = 0.13, p = 0.01). Both use of the breakfast buffet (β = 1.00, p = 0.02) and Delirium Observation Scale scores (β = -246.29, p = 0.02) were related to higher energy intake.CONCLUSION: Introduction of a breakfast buffet on a surgical ward was associated with higher protein and energy intake and it could be a promising approach to optimizing such intake in surgical patients. Large, prospective and preferably randomized studies should confirm these findings.

Assessment of transversal competencies in entrepreneurial education: a literature review and a pilot study

Translation of a tailored nutrition and resistance exercise intervention for elderly people to a real-life setting

BACKGROUND: Combining increased dietary protein intake and resistance exercise training for elderly people is a promising strategy to prevent or counteract the loss of muscle mass and decrease the risk of disabilities. Using findings from controlled interventions in a real-life setting requires adaptations to the intervention and working procedures of healthcare professionals (HCPs). The aim of this study is to adapt an efficacious intervention for elderly people to a real-life setting (phase one) and test the feasibility and potential impact of this prototype intervention in practice in a pilot study (phase two).METHODS: The Intervention Mapping approach was used to guide the adaptation in phase one. Qualitative data were collected from the original researchers, target group, and HCPs, and information was used to decide whether and how specified intervention elements needed to be adapted. In phase two, a one-group pre-test post-test pilot study was conducted (n = 25 community-dwelling elderly), to elicit further improvements to the prototype intervention. The evaluation included participant questionnaires and measurements at baseline (T0) and follow-up (T1), registration forms, interviews, and focus group discussions (T1). Qualitative data for both phases were analysed using an inductive approach. Outcome measures included physical functioning, strength, body composition, and dietary intake. Change in outcomes was assessed using Wilcoxon signed-rank tests.RESULTS: The most important adaptations to the original intervention were the design of HCP training and extending the original protein supplementation with a broader nutrition programme aimed at increasing protein intake, facilitated by a dietician. Although the prototype intervention was appreciated by participants and professionals, and perceived applicable for implementation, the pilot study process evaluation resulted in further adaptations, mostly concerning recruitment, training session guidance, and the nutrition programme. Pilot study outcome measures showed significant improvements in muscle strength and functioning, but no change in lean body mass.CONCLUSION: The combined nutrition and exercise intervention was successfully adapted to the real-life setting and seems to have included the most important effective intervention elements. After adaptation of the intervention using insights from the pilot study, a larger, controlled trial should be conducted to assess cost-effectiveness.TRIAL REGISTRATION: Trial registration number: ClinicalTrials.gov NL51834.081.14 (April 22, 2015).

Evaluatie van de pilot ‘Schuldenzorgvrij uit detentie’

Elk jaar keren in Nederland tienduizenden gedetineerde personen terug vanuit detentie in de samenleving. Eén van de leefgebieden waarop in de begeleiding tijdens detentie dient te worden gefocust, is schulden. Ondanks dat veel gedetineerde personen kampen met (complexe) schulden wordt hieraan in de praktijk echter relatief weinig aandacht besteed en is er nog weinig inzicht in hoe al tijdens detentie effectieve begeleiding bij schulden kan worden geboden aan gedetineerde personen. Dit onderzoek is een evaluatie van de pilot ‘Schuldenzorgvrij uit detentie’ van de gemeente Den Haag die heeft plaatsgevonden in PI Alphen aan den Rijn. In deze pilot is onderzocht wat de ervaringen zijn indien al tijdens detentie wordt beginnen met het regelen van schulden van gedetineerde personen en wat daarbij knelpunten en succesfactoren zijn. De volgende hoofdvraag stond daarbij centraal: Hoe wordt de uitvoer van de pilot ‘Schuldenzorgvrij uit detentie’ ervaren en wat zijn belangrijke succesfactoren en aandachtspunten bij de uitvoer van de pilot? Om deze hoofdvraag te beantwoorden zijn de volgende methoden gehanteerd: i) in totaal 23 halfgestructureerde individuele diepte-interviews met deelnemers aan de pilot (N=5), medewerkers van PI Alphen aan den Rijn (N=5), de gemeente Den Haag (N=10), de reclassering (N=2) en het ministerie van Justitie en Veiligheid (N=1); ii) observatie van 2 reflectiesessies; en iii) analyse van 159 D&R-plannen. Op basis van deze methoden is gekomen tot de volgende antwoorden op de deelvragen: 1. Wat is de aard en omvang van de schuldenproblematiek bij gedetineerde personen in PI Alphen aan den Rijn die uitstromen naar de gemeente Den Haag? Meer dan 80% van de gedetineerde personen in PI Alphen aan den Rijn die uitstromen naar de gemeente Den Haag geven aan schulden hebben. Het type schulden van de gedetineerde personen betreft het meest CJIB-schulden. De gevolgen van de schulden zijn groot: er wordt veel stress ervaren vanwege schulden en schulden hebben een negatieve uitwerking op het re-integratieproces. 2. Hoe wordt de ondersteuning bij schuldenproblematiek ervaren buiten/voorafgaand aan de pilot? Hoewel schuldenaanpak één van de vijf basisvoorwaarden voor re-integratie is waaraan tijdens detentie dient te worden gewerkt, ontbreekt volgens alle betrokkenen een goede, consistente aanpak die aansluit bij de complexe schuldensituaties waarmee gedetineerde personen vaak te maken hebben. Gedetineerde personen buiten de pilot worden gedurende de vrijheidsstraf wel gemotiveerd om aan de slag te gaan met de schulden en schulden worden bijvoorbeeld opgenomen in het D&R-plan, maar de ondersteuning is oppervlakkig. Er is met name te weinig specifieke kennis, expertise en tijd beschikbaar om de juiste ondersteuning te bieden bij de complexe schuldensituaties. 3. Wat is het succes- of vorderingspercentage van de pilot? In totaal zijn er 22 aanmeldingen geweest voor de pilot. Dit heeft bij 12 personen geleid tot een schuldregeling of werden zij nog ondersteund om tot een schuldregeling te komen. Bij zes deelnemers is tijdens de pilot een saneringskrediet verleend en konden zij aan het afbetalingstraject beginnen of zijn hier reeds mee begonnen. Bij de negen andere deelnemers verschilt het op welk punt van het proces de deelnemers zich bevinden, maar werd nog gewerkt aan het rondkrijgen van een saneringskrediet. Daarnaast zijn 39 adviesgesprekken gehouden met gedetineerde personen in PI Alphen aan den Rijn. 4. Hoe wordt de uitvoer van de pilot door de deelnemers en betrokken experts ervaren? De pilot wordt over het algemeen door alle betrokkenen, zowel door deelnemers als betrokken experts, als zeer positief ervaren. De aanpak en ondersteuning door de schuldregelaars en samenwerking met andere betrokkenen vanuit de PI, reclassering en gemeente wordt gewaardeerd en draagt bij aan het verminderen van de negatieve gevolgen van schuldenproblematiek. Medewerkers van de PI gaven aan dat zij zelf doorgaans niet de expertise in huis hebben om te ondersteunen bij complexe schuldensituaties en dat op deze manier veel uit handen kan worden genomen en er belangrijke stappen kunnen worden gezet bij het ondersteunen van schulden. Het starten met intensief schuldregelen tijdens detentie werd als zeer positief ervaren, onder meer vanwege de grote negatieve gevolgen van schulden en omdat gedetineerde personen tijdens detentie ‘toch in de wachtstand zitten’. Alleen al het (idee van het) niet meer hebben van schulden levert rust en minder stress op, wat bijdraagt aan een positiever toekomstperspectief. 5. Wat zijn de succesfactoren en aandachtspunten van de pilot? De belangrijkste succesfactoren zijn: i) de kennis, beschikbaarheid en tijd van schuldregelaars in detentie om zo de juist informatie en ondersteuning te kunnen bieden; ii) een goede samenwerking tussen betrokkenen; iii) de ervaren gedrevenheid van betrokkenen; iv) motivatie van- de deelnemers. Aandachtspunten zijn: i) het aantal deelnemers aan de pilot; ii) (samen)werken en hoge werkdruk in de PI kan uitdagend zijn indien het ondersteunen bij schuldenproblematiek veel extra werk vraagt van medewerkers in de PI; iii) hulp van familie en vrienden van deelnemers is vaak essentieel maar niet altijd mogelijk; iv) de informatievoorziening over de duur van het schuldregelen en het verloop van de pilot kan nog verbeterd worden. Op basis van deze conclusies zijn de volgende drie kernaanbevelingen gedaan: i) een verbreding van de pilot wordt door de betrokkenen als wenselijk ervaren; ii) aanstelling van een vaste schuldregelaar kan al veel ondersteuning bieden en werk uit handen nemen; iii) verdere definiëring van inzet schuldhulpverlening.

Effects of aquajogging in obese adults: a pilot study

Aim and method: To examine in obese people the potential effectiveness of a six-week, two times weekly aquajogging program on body composition, fitness, health-related quality of life and exercise beliefs. Fifteen otherwise healthy obese persons participated in a pilot study. Results: Total fat mass and waist circumference decreased 1.4 kg (p = .03) and 3.1 cm (p = .005) respectively. The distance in the Six-Minute Walk Test increased 41 meters (p = .001). Three scales of the Impact of Weight on Quality of Life-Lite questionnaire improved: physical function (p = .008), self-esteem (p = .004), and public distress (p = .04). Increased perceived exercise benefits (p = .02) and decreased embarrassment (p = .03) were observed. Conclusions: Aquajogging was associated with reduced body fat and waist circumference, and improved aerobic fitness and quality of life. These findings suggest the usefulness of conducting a randomized controlled trial with long-term outcome assessments.

The clinical and educational outcomes of an inter-professional student-led medication review team

Abstract Aims The involvement of an inter-professional healthcare student team in the review of medications used by geriatric patients could not only provide patients with optimized therapy but also provide students with a valuable inter-professional learning experience. We describe and evaluate the clinical and learning outcomes of an inter-professional student-run mediation review program (ISP). Subject and method A variable team consisting of students in medicine, pharmacy, master advanced nursing practice, and master physician assistant reviewed the medication lists of patients attending a specialized geriatric outpatient clinic. Results During 32 outpatient visits, 188 medications were reviewed. The students identified 14 medication-related problems, of which 4 were not recognized by healthcare professionals. The ISP team advised 95 medication changes, of which 68 (71.6%) were directly implemented. Students evaluated this pilot program positively and considered it educational (median score 4 out of 5) and thought it would contribute to their future inter-professional relationships. Conclusion An inter-professional team of healthcare students is an innovative healthcare improvement for (academic) hospitals to increase medication safety. Most formulated advices were directly incorporated in daily practice and could prevent future medication-related harm. The ISP also offers students a first opportunity to work in an inter-professional manner and get insight into the perspectives and qualities of their future colleagues.