Background: The COVID-19 pandemic taught us how to rethink care delivery. It catalyzed creative solutions to amplify the potential of personnel and facilities. This paper presents and evaluates a promptly introduced triaging solution that evolved into a tool to tackle the ever-growing waiting lists at an academic ophthalmology department, the TeleTriageTeam (TTT). A team of undergraduate optometry students, tutor optometrists, and ophthalmologists collaborate to maintain continuity of eye care. In this ongoing project, we combine innovative interprofessional task allocation, teaching, and remote care delivery. Objective: In this paper, we described a novel approach, the TTT; reported its clinical effectiveness and impact on waiting lists; and discussed its transformation to a sustainable method for delivering remote eye care. Methods: Real-world clinical data of all patients assessed by the TTT between April 16, 2020, and December 31, 2021, are covered in this paper. Business data on waiting lists and patient portal access were collected from the capacity management team and IT department of our hospital. Interim analyses were performed at different time points during the project, and this study presents a synthesis of these analyses. Results: A total of 3658 cases were assessed by the TTT. For approximately half (1789/3658, 48.91%) of the assessed cases, an alternative to a conventional face-to-face consultation was found. The waiting lists that had built up during the first months of the pandemic diminished and have been stable since the end of 2020, even during periods of imposed lockdown restrictions and reduced capacity. Patient portal access decreased with age, and patients who were invited to perform a remote, web-based eye test at home were on average younger than patients who were not invited. Conclusions: Our promptly introduced approach to remotely review cases and prioritize urgency has been successful in maintaining continuity of care and education throughout the pandemic and has evolved into a telemedicine service that is of great interest for future purposes, especially in the routine follow-up of patients with chronic diseases. TTT appears to be a potentially preferred practice in other clinics and medical specialties. The paradox is that judicious clinical decision-making based on remotely collected data is possible, only if we as caregivers are willing to change our routines and cognitions regarding face-to-face care delivery.
LINK
De bacheloropleidingen Verpleegkunde in Nederland staan voor de uitdaging het nieuwe beroepsprofiel Bachelor Nursing 2020 te vertalen naar het onderwijs. Een deel van het nieuwe curriculum gaat over de inzet van eHealth. In dit document worden 14 verpleegkundige beroepstaken omschreven waarbij eHealth wordt ingezet. Beschreven wordt welke kennis, vaardigheden en houding van een verpleegkundige worden gevraagd om elke eHealth-taak zelfstandig uit te voeren. Elke taak wordt gekoppeld aan kernbegrippen van Bachelor Nursing 2020 en aan relevante CanMEDS-rollen.
Toegangstijden in de zorg lopen op. Dit leidt tot onbegrip bij patienten, politiek en zorgverzekeraars. De Treeknorm (4 weken voor bezoek aan een polikliniek) wordt in veel gevallen overschreden. Om die reden is door BUas en HAN onderzoek gedaan naar factoren die bepalend zijn voor toegangstijden in de zorg en naar het ontwikkelen van een meetinstrument dat objectieve data genereert van die bepalende factoren. Naast onderzoek naar de aangeleverde data over toegangstijden is de praktijk bij 5 MDL poli's onder de loep genomen. Hoofdconclusie: Er is geen uniform meetsysteem -d.w.z. zonder menselijke tussenkomst- dat maandelijks bruikbare wachttijddata verzamelt. Andere conclusies: Het doel van wachttijdenregistratie is verschillend voor diverse gebruikersgroepen. Dit maakt het lastig om algemeen bruikbare wachttijddefinities op te stellen. De gedefinieerde wachttijden worden door zorgaanbieders verschillend geinterpreteerd en daardoor ook verschillend geregistreerd.De data uit Mediquest of de benadering van Vektis geven geen betrouwbaar beeld van de werkelijke wachttijden.
Bij de huidaandoeningen acne en rosacea komen ontstekingen van de huid voor. Patiënten krijgen dan vaak antibiotica voorgeschreven. Bacteriën kunnen uiteindelijk resistent worden tegen deze middelen. Met de AROSA-studie willen we het gebruik van antibiotica verminderen.Doel We willen inzicht krijgen in de rol die de huidbacterie Staphylococcus aureus speelt bij acne en rosacea. Daarnaast onderzoeken we of endolysine-therapie de klachten bij acne en rosacea kan verminderen. We hopen dat daardoor een gerichtere diagnose en behandeling mogelijk is en we daarmee het gebruik van antibiotica verminderen. Resultaten Dit onderzoek loopt nog. Na afronding vind je hier een samenvatting van de resultaten. Looptijd 01 maart 2018 - 31 december 2020 Aanpak We onderzoeken een veelbelovende therapie op basis van endolysines. De huidbacterie Staphylococcus aureus kan huidklachten bij acne en rosacea verergeren. De therapie pakt specifiek deze bacterie aan en wekt geen resistentie op. Hogeschool Utrecht, opleiding Huidtherapie heeft meegewerkt aan een wetenschappelijke documentaire over antibiotica-resistentie. Deze resistentie is een groeiend probleem, ook bij de huidaandoeningen acne en rosacea. In de documentaire is te zien hoe een behandeling op basis van endolysines mogelijk kan worden ingezet bij de behandeling van huidaandoeningen. Bekijk de documentaire. Heb je interesse of vragen? Mail naar polikliniekhuidtherapie@hu.nl
Patiënten zijn vaak zenuwachtig, gespannen en onzeker voor een ziekenhuisbezoek; en soms zijn ze zelfs ronduit angstig. Zorgen over de diagnose en/of de behandeling van hun ziekte kunnen daaraan ten grondslag liggen. Een goed gebouw kan hen daarbij helpen, bijvoorbeeld met een doordachte route, indeling en inrichting.Het doel van dit proefschrift was om een beter inzicht te krijgen in een holistische beleving en het welbevinden van patiënten in ziekenhuizen. Het onderzoek is gericht op specifieke aspecten van het gehele traject dat een patiënt aflegt, vanaf de aankomst tot en met de diagnose en de behandeling in een ziekenhuis. Daaruit bleek bijvoorbeeld dat patiënten soms lastig de weg kunnen vinden naar een polikliniek en dat natuurbeelden tijdens een CT-scan stress konden verminderen. Ook bleek dat sommige patiënten het prettig vonden om ter afleiding (de mogelijkheid tot) contact te hebben met andere patiënten, terwijl anderen dit juist vermoeiend vonden en de behoefte hadden aan afzondering tijdens een behandeling.De resultaten van dit proefschrift laten zien dat de ziekenhuisomgeving een grote impact heeft op het psychosociale en zelfs fysieke welbevinden van patiënten. Bij het ontwerpen van een ziekenhuisgebouw blijkt het van groot belang om te luisteren naar de ervaringen en behoeften van patiënten. Door het (her)ontwerp van de omgeving af te stemmen op de individuele kenmerken, behoeften en voorkeuren van patiënten kan hun welbevinden worden verbeterd. Anders gezegd, diversiteit en flexibiliteit zijn gevraagd!