What comes after postmodernism and how will this affect educational theory and, I would add, educational practices? I will take up these challenging questions by interpreting present times as a period of transformation towards a new kind of awareness. Nietzsche—for some the father of postmodernity, for me a visionary thinker who ‘presenced’ what was coming—has already explored this transformation. This is an Accepted Manuscript of an article published by Taylor & Francis in "Educational Philosophy and Theory" on 11/25/2018, available online: https://doi.org/10.1080/00131857.2018.1461383. http://henriettajoosten.nl/
MULTIFILE
This chapter addresses environmental education as an important subject of anthropological inquiry and demonstrates how ethnographic research can contribute to our understanding of environmental learning both in formal and informal settings. Anthropology of environmental education is rich in ethnographies of indigenous knowledge of plants and animals, as well as emotional and religious engagement with nature passed on through generations. Aside from these ethnographies of informal environmental education, anthropological studies can offer a critical reflection on the formal practice of education, especially as it is linked to development in non-Western countries. Ethnographic and critical studies of environmental education will be discussed as one of the most challenging directions of environmental anthropology of the future. This is an Accepted Manuscript of a book chapter published by Routledge/CRC Press in "Environmental Anthropology: Future Directions" on 7/18/13 available online: https://doi.org/10.4324/9780203403341 LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/helenkopnina/
MULTIFILE
By supporting creation of protected areas, conservation projects are known to bring economic prosperity to the local communities, but also incite criticism. A common theme in the critique of conservation organizations is the proximity to neoliberal agencies seeking to capitalize on environment, which disadvantage the local communities. Community participation has been proposed as a panacea for neoliberal conservation. However, conservation efficacy is not always contingent on the community involvement and reliance on ‘traditional’ practices in protected areas has not always benefitted biodiversity. Simultaneously, critique of conservation ignores evidence of indigenous activism as well as alternative forms of environmentalism which provide a broader ethical support base for conservation. This article highlights the challenges and contradictions, as well as offers hopeful directions in order to more effectively ground compassionate conservation. https://doi.org/10.1080/23251042.2015.1048765 https://www.linkedin.com/in/helenkopnina/
MULTIFILE
Biodiversity preservation is often viewed in utilitarian terms that render non-human species as ecosystem services or natural resources. The economic capture approach may be inadequate in addressing biodiversity loss because extinction of some species could conceivably come to pass without jeopardizing the survival of the humans. People might be materially sustained by a technological biora made to yield services and products required for human life. The failure to address biodiversity loss calls for an exploration of alternative paradigms. It is proposed that the failure to address biodiversity loss stems from the fact that ecocentric value holders are politically marginalized and underrepresented in the most powerful strata of society. While anthropocentric concerns with environment and private expressions of biophilia are acceptable in the wider society, the more pronounced publicly expressed deep ecology position is discouraged. “Radical environmentalists” are among the least understood of all contemporary opposition movements, not only in tactical terms, but also ethically. The article argues in favor of the inclusion of deep ecology perspective as an alternative to the current anthropocentric paradigm. https://doi.org/10.1080/1943815X.2012.742914 https://www.linkedin.com/in/helenkopnina/
DOCUMENT
This article discusses the viability of a feminist constructivist approach of knowledge through the careful reading of the work of the feminist scholar and historian of science and technology, Donna Haraway. Haraway proposes an interpretation of objectivity in terms of "situated knowledges". Both the subject and the object of knowledge are endowed with the status of material-semiotic actors. By blurring the epistemological boundary between subject and object, Haraway's narratives about scientific discourse become populated with hybrid subjects/objects. The author argues that the ethics of these hybrid subjects consists of an uneasy mixture of a Nietzschean and a socialist-Christian ethic. The article concludes by setting out why Haraway's project constitutes an interesting effort to fuse postmodern insights and feminist commitments.
DOCUMENT
Het aantal kinderen dat slachtoffer is van kindermishandeling en huiselijk geweld is hoog en al jaren constant. Met de komst van moderne digitale technologieën wordt voorzichtig verkend of er oplossingsrichtingen liggen ten aanzien van dit probleem. Hoewel technologieën zoals big data en machine learning potentie hebben in het analyseren van grote hoeveelheden data en dus ook in het mogelijk (eerder) signaleren van kindermishandeling, zijn er de nodige programmatische en ethische overwegingen waar rekening mee dient te worden gehouden. Indien mogelijke toepassingen nader worden verkend, is het tevens van belang dat professionals binnen het sociale domein ook kennis hebben van de werking van de diverse vormen van digitale technologie en dat er wordt intensief wordt samengewerkt met de verschillende domeinen waarin de technologie nader wordt ontworpen.
DOCUMENT
Met een perspectiefgerichte benadering van onderwijs worden kennis, vaardigheden en houding van leerlingen met elkaar verbonden. In dit hoofdstuk wordt de perspectiefgerichte benadering concreet uitgewerkt voor de moderne vreemde talen.
LINK
Excerpt van de oratie van prof. dr. G. van der Laan als lector aan de Fontys hogescholen te Eindhoven (sociaal werk).
DOCUMENT
Maatschappelijk kwetsbare groepen (zoals mensen in armoede, dak- en thuislozen, mensen met een psychiatrische beperking) hebben een bijzondere positie in onze samenleving. Ze staan in een sterke afhankelijkheidsrelatie waarbij ze vooral ontvangen en waarbij de krachten van henzelf en hun omgeving niet worden aangesproken. Tegelijkertijd wordt hun eigen verantwoordelijkheid voor de situatie waarin ze zich bevinden, benadrukt. Moderne zorg en een inclusieve samenleving hebben belang bij een andere visie die het versterken en verbinden van personen, groepen, organisaties, buurten en gemeenschappen centraal stelt. Het empowermentparadigma vertolkt deze andere visie. Empowerment verbindt het individuele welzijn met de bredere sociale en politieke context en gaat voor een solidaire samenleving met gedeelde verantwoordelijkheden bij het oplossen van sociale problemen. Universele principes in zorg en beleid worden benadrukt met tegelijkertijd selectieve aandacht voor de meest kwetsbare burgers en groepen. Krachten en kwetsbaarheden zijn aan de orde. Een pleidooi voor meer autonomie gaat bij empowerment hand in hand met een sterkere verbondenheid in samenleving en zorg. Ook gaat bij empowerment een streven naar meer gelijke kansen en waardering samen met respect voor uniciteit en verscheidenheid in de samenleving. Empowerment is een rijk maar tevens complex theoretisch concept dat zich niet gemakkelijk laat vertalen in handelen en in concrete richtlijnen voor zorg en beleid. Hierin zit de uitdaging van dit lectoraat: het concretiseren en toepassen van het empowermentparadigma in de praktijk. Praktijkgericht onderzoek is hiertoe noodzakelijk met verbindingen naar onderwijs en beleid. ‘Hoe kan zorg kwetsbare burgers versterken?’ is hierbij de centrale vraag.
DOCUMENT
Lean is een ontwerptheorie op zoek naar een theoretische onderbouwing. In deze bijdrage laat de auteur zien dat de Moderne Sociotechniek (MST), zoals ontwikkeld door Ulbo de Sitter, kan dienen als een dergelijke theoretische onderbouwing. De overeenkomsten zijn dus groter dan menigeen, inclusief De Sitter zelf, denkt. Daarnaast wijst hij ook op verschillen. Zo is het de verdienste van De Sitter, dat hij het vraagstuk van de lerende organisatie als een structuurvraagstuk geherformuleerd heeft. En het is de verdienste van Lean dat ze de rol van standaarden en routines in dit leerproces geherwaardeerd heeft.
DOCUMENT
