The current transnational climate (British Council, 2014) in Europe is likely to continue to generate institutional and classroom situations which dictate that difference and otherness be the norm rather than the exception. Unfortunately, in the 1960's, Black and minority ethnic (BME) migrants from the former British colonies had less-than-favorable educational experiences in Britain due to prejudice and stereotyping mainly arising from cultural differences. Since then there have been a plethora of studies, policies, and reports regarding the perpetuation of discrimination in educational institutions. Today, British higher educational institutions have finally begun to recognize the need to reduce progression and attainment gaps. However, their focus tends to only consider the student “Black and Minority Ethnic attainment gap” with almost no attention being given to educators', or more specifically there is a distinctive lack of thought given to the female BME educators' progression and attainment in British HEIs. As such, this paper draws theoretically and conceptually on critical cultural autoethnography, to illustrate the value of conducting research into a female's BME educators' personal and professional experiences, and “gives voice to previously silenced and marginalized experiences” (Boylorn and Orbe, 2014, p. 15). In doing so, I highlight how higher educational institutions underutilisation of such competencies and contributions have and continue to perpetuate BME underachievement. I conclude the paper by questioning the accountability of providing support for BME educators progression and attainment, challenge educational leaders to consider the value and utilization of cultural knowledge, and implore all educators to reflect on how their personal experiences influence their professional identity.
MULTIFILE
Public transgressions by group members threaten the public image of a group when outside observers perceive them as representative of the group in general. In three studies, we tested the effectiveness of rejection of a deviant group member who made a racist comment in public, and compared this to several other strategies the group could employ to protect their image. In Study 1 (N¼75) and Study 2 (N¼51), the group was judged less racist after rejecting the deviant than after claiming a non-racist position or not responding to the transgression. Perceived typicality of the deviant partially mediated this effect in Study 2. In Study 3 (N¼81), the group was judged least racist after forcing the deviant to apologize and as most racist after denying the severity of the transgression. Results also showed a negative side-effect of rejection. Perceived exclusion of the deviant contributed to a perception of the group as disloyal to its members, which resulted in a less favorable overall group evaluation. Potential benefits and risks of rejection, denial, and apologies are further discussed in the General Discussion.
A research theme examining diversity and inclusion in video games, using an intersectional perspective and typically addressing issues related to the representation of gender, race, and LGBTQ+ people, but also touching broader topics such as class, age, geographic privilege, physical and neurodiversity, the (unevenly distributed) impacts of the climate crisis, and other aspects of identity.
Bij erfgoed horen emoties. Maar wanneer deze emoties schadelijk blijken te zijn en voor (meer) polarisatie in de samenleving zorgen, wordt het tijd om te kijken of in de omgang met erfgoed veranderingen aangebracht kunnen worden. Hierin kan de erfgoedprofessional een rol spelen. Het onderzoek ‘Precaire spanning’ kijkt naar de herdenkingspraktijken van de Shoah en van het slavernijverleden. Die praktijken tonen en creëren spanning. Deze spanning komt naar voren en wordt gecreëerd op verschillende plekken en op verschillende momenten, gerelateerd aan de herdenkingen, zoals in discussies over excuses of restituties en bij tentoonstellingen en educatieve programma’s. In het project wordt onderzocht hoe de erfgoedprofessional de componenten kan herkennen en wegnemen die in de bredere herdenkingscontext bijdragen aan de spanning tussen herdenkers van de Shoah en van het slavernijverleden. Het onderzoek bestaat uit interviews en expertmeetings met stakeholders zoals herdenkers, beleidsmedewerkers, kunstenaars en erfgoedprofessionals, en uit observaties van woordkeuzes, kunstuitingen en rituelen die de herdenkingspraktijken mee vormgeven. Aan de basis van het onderzoek ligt het idee dat de spanning voortkomt uit een gevoel van ongelijkwaardigheid in de strijd om een plek in het Nederlands herdenkingslandschap. Dit is niet los te zien van het ontbreken van herkenning en erkenning van nog bestaande trauma’s, van de aanwezigheid van antisemitisme en racisme in de samenleving, en van het bestaan van verschillende repertoires aan historische kennis. Het onderzoek beoogt een handelingskader te ontwikkelen waarmee de erfgoedprofessional kan bijdragen aan sensitievere herdenkingspraktijken, teneinde de spanning tussen herdenkers van de Shoah en van het slavernijverleden onderling weg te nemen of tenminste te verminderen. Het onderzoek valt onder het lectoraat van de Reinwardt Academie, onderdeel van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. Hier worden de inzichten van dit onderzoek ingezet in een breder onderzoeks- en onderwijsdomein van erfgoed en kunsten.
