During crime scene investigations, numerous traces are secured and may be used as evidence for the evaluation of source and/or activity level propositions. The rapid chemical analysis of a biological trace enables the identification of body fluids and can provide significant donor profiling information, including age, sex, drug abuse, and lifestyle. Such information can be used to provide new leads, exclude from, or restrict the list of possible suspects during the investigative phase. This paper reviews the state-of-the-art labelling techniques to identify the most suitable visual enhancer to be implemented in a lateral flow immunoassay setup for the purpose of trace identification and/or donor profiling. Upon comparison, and with reference to the strengths and limitations of each label, the simplistic one-step analysis of noncompetitive lateral flow immunoassay (LFA) together with the implementation of carbon nanoparticles (CNPs) as visual enhancers is proposed for a sensitive, accurate, and reproducible in situ trace analysis. This approach is versatile and stable over different environmental conditions and external stimuli. The findings of the present comparative analysis may have important implications for future forensic practice. The selection of an appropriate enhancer is crucial for a well-designed LFA that can be implemented at the crime scene for a time- and cost-efficient investigation.
The Design-to-Robotic-Production and -Assembly (D2RP&A) process developed at Delft University of Technology (DUT) has been scaled up to building size by prototyping of-site a 3.30 m high fragment of a larger spaceframe structure The fragment consists of wooden linear elements connected to a polymer node printed at 3D Robot Printing and panels robotically milled at Amsterdam University of Applied Science (AUAS). It has been evaluated for suitability for assembly on-site without temporary support while relying on human-robot collaboration. The constructed architectural hybrid structure is proof of concept for an on- and off-site D2RP&A approach that is envisioned to be implemented using a range of robots able to possibly address all phases of construction in the future.
In dit project wordt de techno-economische en sociale haalbaarheid getest van een zonwering systeem dat tevens zonne-stroom en –warmte opwekt, passieve ruimtekoeling levert, en een deel van het natuurlijk daglicht binnenlaat. Het gaat om een zonne-energie leverende lamel, met een zeer geringe inbouwdiepte waardoor deze binnen reguliere vensterbanken past en daardoor goed inpasbaar is in de bestaande bouw met een eerste toepassing in kantoorpanden en kleine utiliteitsbouw. Het systeem is vernieuwend omdat energiewinning uit glazen elementen bij bestaande bouw nog bijna niet bestaat. Het ZELL systeem is ontworpen om laagdrempelig te installeren te zijn in de bestaande bouw binnen de afmetingen van een vensterbank, door de kleine inbouwdiepte van het systeem. Daardoor is er een brede toepassingsmogelijkheid, van woonhuizen tot kantoorpanden en utiliteitsbouw. In deze haalbaarheidsstudie wordt een significante slag gemaakt op de maakbaarheid en schaalbaarheid van het bestaande concept. Er wordt aandacht besteed aan de kostprijs, maakbaarheid en schaalbaarheid. Specifiek de ophanging en het mounting frame, het mechanische bewegingssysteem, inpasbaarheid, productietechnieken en materiaalkeuzes. De optische elementen en pv receiver worden gemodelleerd in Solidworks en er worden energieopbrengst- en lichtdoorlating analyses uitgevoerd op basis van Ray-tracing simulaties. Tevens wordt een alternatief optisch systeem gebaseerd op een langgerekte lineaire Fresnel lens gemodelleerd waarvan ook de energieopbrengst en lichtdoorlatendheid worden gesimuleerd. Voor beide systemen wordt een productie kostprijs opgesteld en een techno-economische haalbaarheidsanalyse verricht. Het consortium verspreidt de resultaten van dit project, en bereidt op basis van de resultaten een vervolg-subsidieaanvraag voor, zo nodig met een uitbreiding van het consortium.
