In deze publicatie wordt verslag gedaan van een proefproject in Eindhoven. In 'Esc@ape: als je wereld kleiner wordt' is de afgelopen jaren gekxperimenteerd met technologie (computer/internet) bij chronisch zieke en lichamelijk gehandicapte vijftigplussers, met name om te ontdekken of eenzaamheid door middel van het gebruik van personal computer en internet kan worden verminderd. Het gaat daarbij om een experiment, omdat niet vooraf vaststond of welke effecten zich ook zouden voordoen. Het was bijvoorbeeld niet ondenkbaar dat verhoogde aandacht van de deelnemers voor wat er op het beeldscherm gebeurde schade toebrengt aan het nog bestaande sociale netwerk. En wat heb je aan tien chat-vrienden, als je daarmee dat ene sociale contact in de buurt verliest en er niemand meer voor je naar de apotheker om medicijnen kan gaan? Daarom is het project vanaf het begin van nabij gevolgd en zijn de effecten zorgvuldig in beeld gebracht. In deze publicatie worden zowel de details van de sociale interventie als de effecten en de leerpunten beschreven. Daarbij is bewust gekozen om geen hoera-verhaal te houden, maar om op objectieve wijze de bevindingen in beeld te brengen zodat ook door anderen van dit experiment geleerd kan worden.
Om professionals en organisaties bewust te maken hoe een sterke professionele identiteit verworven kan worden is een conceptueel model ontwikkeld. Het bestaat uit zes ontwikkelingstaken en diverse deeltaken. Het model is toegepast op de student van het Fast Switch onderwijs. Opleiders en werkgevers kunnen ondersteunend zijn bij dit proces en hebben ieders hun eigen taken en verantwoordelijkheden.
MULTIFILE
De laatste jaren staat de kwaliteit van de Nederlandse verpleeghuiszorg toenemend onder druk. Er is onvoldoende gelegenheid om bewoners met dementie een zinnige dagbesteding te bieden. Beeld- en geluidservaringen waarmee positieve herinneringen bij de dementerende zorgvrager worden opgehaald (reminiscentie) lijken onrust bij de bewoner weg te nemen. Onrust leidt tot verminderde interactie waardoor een zinnige dagbesteding onmogelijk is. Tot op heden heeft structurele inbedding van beeld en geluid voor dementerende bewoners nog niet plaatsgevonden. Er is onvoldoende oog voor de individuele behoefte van de gebruiker en het is niet duidelijk in welke (zorg)situaties de inzet van beeld en geluid het meest effectief is. Er is dus behoefte aan het doorontwikkelen en testen van beeld- en geluidservaringen. We willen in dit project een methodiek ontwerpen voor de optimale inzet van de Qwiek.up, een apparaat waarmee gewenste beelden en geluiden eenvoudig worden afgespeeld op elke plek. Onze onderzoeksvraag luidt: Op welke wijze en op welke momenten kunnen beeld- en geluidservaringen met de Qwiek.up onrust bij bewoners met dementie reduceren? De aanpak betreft een ontwerponderzoek. Zorgprofessionals selecteren negen bewoners met onrustgedrag, die binnen een leergemeenschap worden ingebracht. Leden van deze gemeenschap observeren de bewoners, richten de inzet van de Qwiek.up per bewoner in en evalueren de impact van het apparaat. De verwachte uitkomsten van dit proces zijn: 1) een methodiek voor het inzetten van de Qwiek.up bij verpleeghuisbewoners met dementie, 2) betere ondersteuning van zorgprofessionals in de omgang met deze bewoners, 3) aanwijzingen voor de meerwaarde van de Qwiek.up voor deze doelgroep, alsook voor de mogelijkheden om het apparaat bij andere doelgroepen in te zetten. Dit project sluit nauw aan bij de Kennis- en Innovatieagenda Creatieve Industrie 2018-2021; The Human Touch.
