Small urban water bodies, like ponds or canals, are often assumed to cool their surroundings during hot periods, when water bodies remain cooler than air during daytime. However, during the night they may be warmer. Sufficient fetch is required for thermal effects to reach a height of 1–2 m, relevant for humans. In the ‘Really cooling water bodies in cities’ (REALCOOL) project thermal effects of typical Dutch urban water bodies were explored, using ENVI-met 4.1.3. This model version enables users to specify intensity of turbulent mixing and light absorption of the water, offering improved water temperature simulations. Local thermal effects near individual water bodies were assessed as differences in air temperature and Physiological Equivalent Temperature (PET). The simulations suggest that local thermal effects of small water bodies can be considered negligible in design practice. Afternoon air temperatures in surrounding spaces were reduced by typically 0.2 °C and the maximum cooling effect was 0.6 °C. Typical PET reduction was 0.6 °C, with a maximum of 1.9 °C. Night-time warming effects are even smaller. However, the immediate surroundings of small water bodies can become cooler by means of shading from trees, fountains or water mists, and natural ventilation. Such interventions induce favorable changes in daytime PET.
What is this publication about?In this publication on ‘New urban economies’, we search for answers and insights to a key question: how can cities foster economic development and develop ‘new urban economies’. And, importantly, how can they do that:◗ in concertation with different urban stakeholders, ◗ responding adequately to key challenges and developments beyond their control, ◗ building on the cities’ own identity, industries and competences, ◗ in a sustainable way, ◗ and without compromising weaker groups.
The present social and environmental challenges, the impact of climate change andthe pandemic, revealed the urgency and the opportunity to rethink urban designthrough its renewed spaces and temporalities. The pandemic offered a ‘natural exper-iment’ to explore and develop new perspectives, making public spaces more resilient.Contributing towards a rethink of these spaces, the present paper explores adaptivearchitecture with responsive technologies and their capability of shaping public spacesto constitute a conversation piece with the surrounding environment. This approachcombines and reflects different disciplinary fields: architecture, civic interaction and ur-ban design. The exploration works around a speculative design case – produced aspart of broader research at the Amsterdam University of Applied Science in collabora-tion with the Master in Digital Design.
Hoe kan de verblijfskwaliteit en veiligheidsperceptie van de publieke ruimte versterkt worden door de toepassing van “interactieve objecten”? (objecten die met beeld, licht, geluid en sensoren real time reageren op de gebruikers en de ruimte daarop afstemmen). De ontwikkeling van deze zogenaamde responsieve ruimte staat nog in de kinderschoenen maar is beloftevol vanwege de meerwaarde voor de leefbaarheid en het onderscheidend vermogen van de plek en de bedrijven. In Co-ReUs worden drie verschillende mkb groepen samengebracht: stedenbouwbureaus, creatieve conceptontwikkelaars en lokale ondernemers. We gebruiken de ArenA-Boulevard als proeftuin: een als ongezellig ervaren ruimte (lage verblijfskwaliteit en slechte veiligheidsperceptie). De mkb-ers lossen hiermee hun eigen praktijkproblemen op: Stedenbouwbureaus houden zich bezig met het ontwerp van de publieke ruimte. Zij merken dat hun instrumentarium (herontwerp, herbestrating etc.) te kapitaalintensief en te weinig flexibel is om de verblijfskwaliteit en veiligheidsperceptie op dit soort plekken op te lossen. De bureaus hebben behoefte aan een lichter, gerichter en responsiever instrumentarium. Ze hebben echter beperkte (technologische) kennis hoe interactieve objecten precies een bijdrage kunnen leveren. Creatieve conceptontwikkelaars hebben een ander probleem: zij hebben wél de beschikking over interactieve objecten (geluid, beeld, licht, sensoren) maar die zijn vooral kunstzinnig en evenementiëel. De objecten zijn stuk voor stuk niet ontwikkeld vanuit een stedenbouwkundige opgave waardoor ze hiervoor geen panklare oplossing vormen. Lokale mkb-ers hebben ook een probleem: zij weten niet goed hoe zij op een gecoördineerde manier invloed kunnen uitoefenen op de activering van de publieke ruimte. Project Co-ReUs: 1) analyseert hoe de ruimte wordt gebruikt (nulmeting en Programma van Eisen voor de inzet van interactieve objecten; 2) ontwikkelt ruimtelijk-interactieve interventies in co-creatie met de drie mkb groepen. 3) deze worden op het plein geplaatst en nametingen brengen de effecten in beeld. Het resultaat is een actiegerichte Handleiding met Roadmap voor de ontwikkeling van responsieve publieke ruimtes.
