The article describes what a restorative city is by looking at research, experiences in different countries and by describing the developments in Restorative City Wrocław. A restorative city is a city that recognises its urban environment as a network of relations in which – in the case of conflict – citizens, institutions and organisations choose a restorative approach to finding a solution in the first place. This necessitates proactive responses to conflict resolution, which go beyond criminal justice and crime prevention strategies that are still predominantly of a reactive nature. The concept of the restorative justice city builds a ‘criminology of trust’, for which crime is not a risk to be managed and controlled but a harm to be addressed by penal policies based on respect, solidarity, inclusion and active participation The restorative city concept, as also seen in Wrocław, is gaining momentum and while it is becoming an appealing policy transfer in an increasingly globalized world.
MULTIFILE
Indigenous rights’ relationship to ecological justice in Amazonia has not been explicitly explored in the literature. As social scientists rarely talk about violence against non-humans, this case study of conservation in Amazonia will explore this new area of concern. Ethical inquiries in conservation also engage with the manifold ways through which human and nonhuman lives are entangled and emplaced within wider ecological relationships, converging in the notion of environmental justice, which often fails to account for overt violence or exploitation of non-humans. Reflecting on this omission, this chapter discusses the applicability of engaged social science and conservation to habitat destruction in Amazonia, and broader contexts involving violence against non-humans. The questions addressed in this chapter are: is the idea of ecological justice sufficiently supported in conservation debate, and more practical Amazonian contexts? Can advocacy of inherent rights be applied to the case of non-humans? Can indigenous communities still be considered 'traditional' considering population growth and increased consumptive practices? Concluding that the existing forms of justice are inadequate in dealing with the massive scale of non-human abuse, this chapter provides directions for conservation that engage with deep ecology and ecological justice in the Amazonian context. doi: 10.1007/978-3-030-29153-2 LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/helenkopnina/
MULTIFILE
In the Netherlands, an individual’s problem is not usually considered to be the community’s problem. If you are a nuisance, you are sent out of the class. If a child is awkward in its dealings with others, it is sent for training in social skills. And if youths hang around the street and people feel intimidated, the youths are removed. Police officers move them on. Civic leaders introduce bans on assembly. In other countries, too, people are usually dispersed to prevent escalation.
Strafrechtmediator is een relatief nieuw beroep en de tijd voor reflectie en kwaliteitsvragen is rijp. Een strafrechtmediator heeft, anders dan bij reguliere mediations, niet alleen te maken met de overschrijding van een persoonlijke norm, maar ook met de overtreding van een maatschappelijke norm. De strafrechtmediator opereert in de context van het strafrecht, en heeft daarbij vaak de maken met verdachten en slachtoffers, waarbij psychische problemen een rol speelt. De bestaande kwaliteitsprotocollen van de Mediatorsfederatie Nederland voorzien hier niet altijd in. De voorgeschreven neutraliteit is niet altijd te transformeren naar een strafrechtmediation. Er is sprake van een strafbaar feit en secundaire victimisatie van het slachtoffer tijdens de strafrechtmediation moet worden voorkomen. Mediators zijn echter, uit angst voor een formele klacht, bang om van de voor de mediator geldende gedragsregels af te wijken en worstelen met hetgeen de praktijk vraagt in relatie tot de algemene regels die voor de mediator gelden. Met andere woorden de beroepspraktijk heeft behoefte aan specifieke kwaliteitseisen voor de strafrechtmediator. Deze behoefte wordt onderschreven door strafrechtmediators, verschillende werkveldpartners en kennispartners. Het consortium bestaat uit de twee leidende publieke organisaties op het gebied van strafrechtmediation, namelijk de Mediatorsfederatie Nederland (hierbij zijn vrijwel alle zelfstandig werkende strafrechtmediators aangesloten) en Slachtoffer in Beeld. Ook de vereniging van Mediators in Strafzaken heeft zich aangesloten. Werkveldpartners zijn de drie landelijke reclasseringsorganisaties en het landelijke project ZSM-werkplaatsen, de mediationfunctionarissen van vijf Rechtbanken, het Openbaar Ministerie (Eindhoven) en de politie Utrecht. De Universiteiten Utrecht (faculteit Rechten), Leuven (faculteit psychologie) en Maastricht (educational reseach and development), Restorative Justice Nederland en het European Forum Restorative Justice dragen vanuit hun deskundigheid bij aan dit onderzoek naar en de verdere ontwikkeling van de kwaliteit van de strafrechtmediator. De hoofdvraag van dit onderzoek is dan ook ‘Aan welke kwaliteitseisen moet een strafrechtmediator voldoen? En, hoe kunnen deze kwaliteitseisen worden geborgd?’
