With the EU struggling to maintain itself, it is highly relevant to look into the drive for and original vision on European unification of its principal architect, Robert Schuman, then French Minister of Foreign Affairs. The Schuman Declaration (1950) gave birth to the EU and procured the longest period of peace among its member states since the Treaty of Verdun (843). This article shows how Schuman’s Catholic faith influenced his life and therefore his politics. His drive to be a faithful instrument of Providence, supported by his origins from Alsace-Lorraine, made him strive towards peace on the European continent. He envisaged a European political integration through economic cooperation at the service of man and his transcendence and rooted in the common European spiritual and cultural heritage. This implied reconciliation, effective solidarity, subsidiarity and supranationality for European common interests through an integration in small steps.
DOCUMENT
A tangible proof of the meaning and scope of human flourishing that can change not only organizations but also entire societies, is given by Robert Schuman, the French Minister of Foreign Affairs who launched the Schuman Declaration (1950) that gave birth to the EU. His leitmotiv was to be a faithful instrument in the hands of God in whichever circumstances. A strong personal relationship with God characterized his entire personal and professional life and implied the heroic practice of virtues. He strove for peace on the continent and therefore for reconciliation between France and Germany - countries that had been archenemies since the Treaty of Verdun (843). He previewed a peace project on coal and steel, former instruments of war. Schuman pursued a policy of reconciliation from the moment he became a member of the French Parliament (1919) and even during his captivity during the Second World War. His coherence of life was acknowledged by friend and foe and recognized also professionally. His profound Catholic faith brought human flourishing that changed not only French-German relationships, not only Europe, but the entire world. Schuman’s Europe would strive towards political unification through economic cooperation – as a means! – at the service of man and his transcendence so that man could flourish. These days man seems to be an instrument of the economy and politics instead of the other way round. A good moment to revive the person and thoughts of the Father of Europe.
DOCUMENT
Dit artikel is een samenvatting van mijn proefschrift over Schumans Europa en zijn referentiekader dat de oorspronkelijke visie weergeeft van de grondlegger van de Europese eenwording, Robert Schuman. Het laat zien hoe zijn gedachten, persoonlijkheid, katholieke geloof en afkomst uit Elzas-Lotharingen samenkomen in zijn visie op Europese eenwording. Hij ziet de raison d'être van de Europese eenwording bij het Europees spiritueel en cultureel erfgoed. Effectieve solidariteit over de grenzen heen beschouwt hij een logisch gevolg daarvan. Schuman is van mening dat de integratie stapje voor stapje zal moeten plaatsvinden en generaties zal duren. De nationale belangen zullen in dit proces en in deze visie van eenwording zoveel mogelijk worden ontzien, tenzij deze ingaan tegen de gemeenschappelijk Europese belangen. Schumans zienswijze werpt een verfrissende blik op de huidige situatie van de EU en geeft inzicht in de oorzaak van de EU-problemen. Het levert daarmee een denkkader waarmee gewerkt kan worden aan de oplossing. ABSTRACT This article is an excerpt of a doctoral dissertion on Schuman's Europe and his frame of reference that represents the original vision of the founder of the European union, Robert Schuman. It displays that his thoughts, personality, catholic religion and origin from Elzas-Lotharingen come together in his vision on the European union. He sees the raison d'être of European integration to the European spiritual and cultural heritage. He considers effective solidarity beyond borders thereof as a logical consequence. Schuman believes that the integration will take place step by step and will take generations. The national interests will be spared as much as possible in the process, unless these go against the common European interests. Schuman's way of thinking casts a refreshing look on the current situation of the European Union and provides insight into the cause of the European problems. It provides a conceptual framework that can be used for a solution.
DOCUMENT
Conclusie : Vertaald naar het nu kan gesteld worden dat het Europese erfgoed in het spirituele en culturele “Europese DNA” zit en dus niet aan actualiteit heeft ingeboet. Zo zijn de Griekse en Romeinse traditie en de Joods‐Christelijke wortels voor altijd terug te vinden in de oorsprong en ontwikkeling van ons onderwijs‐, rechts‐ en zorgsysteem. Schuman zag dit als de raison d’être28 van de Europese eenwording. Effectieve solidariteit tussen burgers en staten, een solidariteit geuit in concrete realiteiten was het motto van de eenwording en zou dit vanwege het blijvende karanter van het erfgoed ook nu nog zijn. Het actualiseren van het effectieve solidariteitsprincipe volgens Schuman zou niet ophouden bij Europa, maar zich uitstrekken tot buiten de Europese grenzen, omdat de menselijke waardigheid, kernbegrip van het spirituele erfgoed, aan het hele project ten grondslag ligt. Dit betekent het meewerken aan de opbouw van staten ook buiten Europa die het nodig hebben en in de mate dat ze het nodig hebben overeenkomstig het subsidiariteits‐ en solidariteitsprincipe om een menswaardig bestaan mogelijk te maken en te bestendigen, onrecht en armoede, de oorzaken van geweld, uit de wereld te helpen. Het zal in meer of mindere mate het openbreken van bestaande economische, politieke en culturele structuren met zich meebrengen, zoals de Schuman Verklaring dat indertijd heeft gedaan voor het Europese continent. Iets soortgelijks lijkt in zijn visie nu op wereldschaal nodig te zijn. De EU zou bij het volgen van Schumans denktrant, zich langzaam maar zeker open moeten stellen en in moeten zetten voor een steeds rechtvaardiger structuur van de boven‐continentale oftewel supra‐continentale, internationale orde die steeds meer vrede en veiligheid zal waarborgen, om niet te vervallen in een EU egocentrisme dat op den duur zowel de EU als de landen en continenten buiten Europa niet langer verdragen. In die zin zijn de huidige crises alarmsignalen die aangeven dat er een fundamentele paradigmashift gemaakt moet worden waarin de mens als persoon weer centraal komt te staan en solidariteit vandaaruit doordringt in economische, politieke en sociale structuren. Het globaliseren van de “sacraliteit van de menselijke waardigheid”. Tegelijkertijd blijft de rol van de mens, gemeente, regio en staat van essentieel belang, evenals die van het continent, zoals ook blijkt uit de volgende afsluitende citaten van Schuman: “Volgens onze opvatting is het Europese beleid totaal niet in strijd met het vaderlandslievend ideaal dat we allen delen [...] de natie vervult een belangrijke rol voor zijn eigen burgers , maar heeft ook, en in even grote mate, een rol tegenover de andere landen. Het kan zich daarom niet in de eerste van deze twee rollen terugtrekken. [...]
DOCUMENT
What is happening to the EU? Following Schuman’s line of thought we can see that the crisis is linked with the lack of a European spirit among member states, together with the lack of a moral order as the guiding principle for European policies – including in the field of finance. It is the speed of unification that has not allowed for the necessary preparation of European citizens’ minds. [online article by Margriet Krijtenburg]
DOCUMENT
Camerons “EU à la carte”, Wilders' gewenste in/uit EU-referendum, noordelijke tegen zuidelijke eurolanden, waar gaat het heen met Europa? Solidariteit lijkt een taboe, maar is in wezen revolutionair! [online bijdrage door Margriet Krijtenburg]
DOCUMENT
At the end of the 1940s and the early 1950s, the question whether or not to rearm West Germany was a fiercely and hotly debated topic in Europe. The Americans suggested doing this by integrating the Federal Republic in NATO. However, many Europeans feared the resurgence of German militarism. Nowhere was this more true than in France. Therefore, the French Foreign Minister René Pleven launched the so-called Pleven Plan, designed to allow West German units to be established, but only in small units. That way, Europe could profit from West Germany’s manpower, without the country becoming a military threat. Discussions on the European Defence Community were tough, but in the end was signed by the six Founding Fathers. The Dutch did so reluctantly, especially because the Americans were left out, favouring security arrangements in NATO and rearming and incorporating West Germany in the Western alliance. To the Netherlands, it was essential to incorporate the British and especially the Americans in the Western defense; the Dutch always favoured an Atlantic alliance, opposing too much supranationality in the European integration project. The Federal Republic of Germany on the other hand, saw it as an opportunity to regain sovereignty. In the end, the French National Assembly did not ratify the EDC-Treaty, opening the way to rearming West Germany and making it a full member of NATO. https://www.ceeol.com/search/article-detail?id=735130 LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/martijn-lak-71793013/
MULTIFILE
Op 6 mei 2018 schreef Elmar Hellendoorn in De Volkskrant dat ‘Europa’ zijn machtspolitieke wortels moet herontdekken, ofwel de wortels van de vroege jaren, toen conservatieve realisten zoals Charles de Gaulle en Konrad Adenauer nog een bepalende rol speelden. Tevens schreef hij hoe ‘aan Amerikaanse universiteiten en denktanks een groeiende desinteresse in Europa merkbaar is’. Immers, de werkelijk bepalende gebeurtenissen van de wereld zijn verbonden met de opkomst van China, de hervonden status van Rusland, de situatie in het Midden-Oosten en misschien zelfs de ongewisse mogelijkheden voor Groot-Brittannië na de Brexit. Europa, het oude continentale Europa, geldt in de Verenigde Staten als oninteressant, vooral vanwege een vermeend gebrek aan leiderschap en visie. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/guido-van-hengel-8312729/
DOCUMENT
In: Frank Gadinger, Martina Kopf, Ayşem Mert, and Christopher Smith (eds.). Political Storytelling: From Fact to Fiction (Global Dialogues 12) This essay presents a summary of important perspectives concerning the distinction between what counts as truth or fiction. As a source of inspiration, it starts with two examples found in literature – the first a classical Spanish novel and the second a collection of stories written by the leader of a social movement in Mexico. These two examples of the conflictive relations between truth and fiction, authenticity and imagination serve as a source of inspiration for the rest of this article, which shows that this issue has been a subject of intense debate in philosophy and in the philosophy of science and still presents a challenge in the 21st century. The essay states that absolute, objective truth is a myth. It describes that what counts as ‘truth’ in a particular era, is, among other things, the result of power relations. It suggests productive ways to deal with this problem in modern society, through deliberative, emancipatory processes of reflexivity (Weick 1999), participatory research and dialogue, facilitating innovation and generation of new solutions.
LINK
'Europa, wie wil daar nu over weten? Dat is toch een saai verhaal!' - een uitspraak van een deelnemer aan het Europa-debat op 5 oktober 2005 in de Haagsche Kluis, die meteen een reactie bij me oproept. Wat is er aan de hand met Nederland, vraag ik me af. Eerst een 'nee' tegen de Europese Grondwet, dan een afwijzen van een breed nationaal debat over Europa 'omdat dit toch niemand interesseert'. Vervolgens allerlei opmerkingen op straat, op de werkvloer, op televisie, artikelen in kranten en tijdschriften - ze getuigen telkens opnieuw van een Europa in crisis, 'ontzield', niets dan een geldzuiger en een product van enkele politici en anderen die er profijt van hebben.
DOCUMENT
