AimTo synthesize the literature on the experiences of patients, families and healthcare professionals with video calls during hospital admission. Second, to investigate facilitators and barriers of implementation of video calls in hospital wards.DesignScoping review.MethodsPubMed, CINAHL and Google Scholar were searched for relevant publications in the period between 2011 and 2023. Publications were selected if they focused on experiences of patients, families or healthcare professionals with video calls between patients and their families; or between families of hospitalized patients and healthcare professionals. Quantitative and qualitative data were summarized in data charting forms.ResultsForty-three studies were included. Patients and families were satisfied with video calls as it facilitated daily communication. Family members felt more engaged and felt they could provide support to their loved ones during admission. Healthcare professionals experienced video calls as an effective way to communicate when in-person visits were not allowed. However, they felt that video calls were emotionally difficult as it was hard to provide support at distance and to use communication skills effectively. Assigning local champions and training of healthcare professionals were identified as facilitators for implementation. Technical issues and increased workload were mentioned as main barriers.ConclusionPatients, families and healthcare professionals consider video calls as a good alternative when in-person visits are not allowed. Healthcare professionals experience more hesitation towards video calls during admission, as it increases perceived workload. In addition, they are uncertain whether video calls are as effective as in-person conservations.Implications for the Clinical PracticeWhen implementing video calls in hospital wards, policymakers and healthcare professionals should select strategies that address the positive aspects of family involvement at distance and the use of digital communication skills.Patient ContributionNo patient or public contribution.
MULTIFILE
The purpose is to give an overview of the extent, range and nature of existing definitions of the concept ‘ageing in place’. Providing such an overview may be helpful, for policy makers, researchers, communities and service providers, to make sense of the versatility and uses of the concept, and allow the improvement and increase the success of efforts to contribute to the quality of life of older people. The overview was created using Arksey and O’Malley’s scoping review methodology. Out of 3,692 retrieved articles, 34 met the inclusion criteria. These studies concentrate on the following five key themes concerning ‘ageing in place’: ‘ageing in place’ in relation to place, to social networks, to support, to technology and to personal characteristics. Each of these key themes consists of other aspects, like physical place and attachment to place for the keyword place. This study concludes that the concept ‘ageing in place’ is broad and can be viewed from different (i.e. five) key themes. A more thorough understanding of ‘ageing in place’ provides knowledge about the existing key themes and aspects. These findings might provide practical support for professionals and governments when they develop their policies about ‘ageing in place’ integrally and to develop fit policies.
Background: The number of people suffering from one or more chronic conditions is rising, resulting in an increase in patients with complex health care demands. Interprofessional collaboration and the use of shared care plans support the management of complex health care demands of patients with chronic illnesses. This study aims to get an overview of the scientific literature on developing interprofessional shared care plans. Methods: We conducted a scoping review of the scientific literature regarding the development of interprofessional shared care plans. A systematic database search resulted in 45 articles being included, 5 of which were empirical studies concentrating purely on the care plan. Findings were synthesised using directed content analysis. Results: This review revealed three themes. The first theme was the format of the shared care plan, with the following elements: patient’s current state; goals and concerns; actions and interventions; and evaluation. The second theme concerned the development of shared care plans, and can be categorised as interpersonal, organisational and patient-related factors. The third theme covered tools, whose main function is to support professionals in sharing patient information without personal contact. Such tools relate to documentation of and communication about patient information. Conclusion: Care plan development is not a free-standing concept, but should be seen as the result of an underlying process of interprofessional collaboration between team members, including the patient. To integrate the patients’ perspectives into the care plans, their needs and values need careful consideration. This review indicates a need for new empirical studies examining the development and use of shared care plans and evaluating their effects.
Begin 2022 heeft het Kenniscentrum Sociale Innovatie een drietal brainstormbijeenkomsten georganiseerd met experts op het gebied van ervaringsdeskundigheid. Aan deze bijeenkomsten namen o.a. hoogleraren, onderzoekers, ervaringsdeskundige beleidsmedewerkers en zorgverzekeraar deel. Uit deze bijeenkomsten volgde de concrete opdracht om literatuuronderzoek te doen naar de evidentie van ervaringsdeskundigheid (waarde, effect en werkzame elementen).Doel Zicht krijgen op de evidentie van ervaringsdeskundigheid in diverse contexten middels een scoping review. Resultaten Overzicht over bestaande evidentie van ervaringsdeskundigheid beschreven in een publicatie. Looptijd 01 mei 2022 - 01 december 2022 Aanpak Er zal literatuuronderzoek in de vorm van een scoping review worden uitgevoerd. Samenwerking met kennispartners Movisie Lectoraat GGZ en Samenleving van het Windesheim Trimbos InBegrepen
Begin 2022 heeft het Kenniscentrum Sociale Innovatie een drietal brainstormbijeenkomsten georganiseerd met experts op het gebied van ervaringsdeskundigheid. Aan deze bijeenkomsten namen o.a. hoogleraren, onderzoekers, ervaringsdeskundige beleidsmedewerkers en zorgverzekeraar deel. Uit deze bijeenkomsten volgde de concrete opdracht om literatuuronderzoek te doen naar de evidentie van ervaringsdeskundigheid (waarde, effect en werkzame elementen).
Al op jonge leeftijd herkennen kinderen verschillen tussen mensen, vanaf de kleuterleeftijd beginnen ze daar ook oordelen aan te koppelen. Juist daarom is het belangrijk dat kinderen op de basisschool begeleid worden in het bespreken en verkennen van verschil. Die opdracht voor scholen wordt versterkt door de recent aangescherpte wettelijke kaders voor het burgerschapsonderwijs, wat ‘kennis over’ en ‘respect voor’ een breed scala aan maatschappelijk relevante verschillen voorschrijft als leerdoel. Hoewel leerkrachten en schoolleiders dit leerdoel over het algemeen lijken te onderschrijven, is er sprake van handelingsverlegenheid mede door een gebrek aan zicht op geschikte onderwijsmethoden voor de doelgroep. Dat geldt in het bijzonder voor verschil in afkomst, levensbeschouwing en seksuele oriëntatie. Binnen dit project is het doel om op basis van wetenschappelijke literatuur een praktisch bruikbaar overzicht te ontwikkelen van onderwijsmethoden om de genoemde verschillen met leerlingen te bespreken en te verkennen. Om goed aan te kunnen sluiten bij de leeftijd en behoeften van leerlingen, zullen aan het overzicht ook methoden om de houdingen van leerlingen rondom deze verschillen in kaart te brengen worden toegevoegd. De bruikbaarheid van het ontwikkelde overzicht zal zowel op de Pabo als op twee basisscholen worden getoetst. Het project is een samenwerking tussen het Lectoraat Burgerschapsonderwijs, de Pabo, twee Amsterdamse basisscholen, Bureau Common Ground (CG) en de Universiteit Utrecht.
