Purpose: Adolescents are the least likely to seek help for their mental health problems. School may be an important route to improve early recognition of adolescents with mental health problems in need for support, but little is known about the barriers to school support.Materials and methods: Data were collected in a longitudinal cohort study of Dutch adolescents (age 12–16) in secondary school (n = 956). We assessed the relation between level of psychosocial problems at the beginning of the school year (T1) and the support used in school at the end of that school year (T2), whether the willingness to talk to others (measured at T1) mediates this relation, and whether stigma towards help-seeking (T1) moderates this mediation.Results: Adolescents with more psychosocial problems were more likely to use support in school and were less willing to talk to others about their problems, but the willingness to talk to others was not a mediator. Stigma moderated the relationship between psychosocial problems and willingness to talk to others.Conclusions: Most adolescents with psychosocial problems get support in Dutch secondary school regardless of their willingness to talk to others about their problems. However, perceiving stigma towards help-seeking makes it less likely for someone to talk about their problems.
DOCUMENT
Online support communities are gaining attention among child-attracted persons (CAPs). Though research has largely focused on the negative consequences these environments create for potential offending, they may also provide a beneficial alternative to more formal treatment settings. To assess the utility for clinical and therapeutic purposes, this analysis focused on subcultural dynamics to examine self-reported wellbeing outcomes of participation in a Dutch forum for CAPs. A total of 15 semi-structured interviews were conducted with moderators, members and mental health professionals involved in the community. Thematic analyses demonstrated that by means of informal social control, bonds of trust and social relational education, the network aims to regulate the behavior and enhance the wellbeing of its marginalized participants. Key outcomes include a decreased sense of loneliness and better coping with stigma, to the point that participants experience less suicidal thoughts. Association with prosocial peers also helps to set moral boundaries regarding behavior towards children, although we cannot fully rule out potential adverse influences. Online support networks offer a stepping stone to professional care that fits individual needs of CAPs, while also providing an informal environment that overcomes limitations of physical therapy and that extents principles of existing prevention and desistance approaches. Gepubliceerd door uitgever Sage: Bekkers, L. M. J., Leukfeldt, E. R., & Holt, T. J. (2024). Online Communities for Child-Attracted Persons as Informal Mental Health Care: Exploring Self-Reported Wellbeing Outcomes. Sexual Abuse, 36(2), 158-184. https://doi.org/10.1177/10790632231154882
DOCUMENT
This article describes a European project which was aimed at improving the situation of persons with psychiatric or learning disabilities with regard to social participation and citizenship. The project took place in three countries (Estonia, Hungary and the Netherlands) and four cities (Tallinn, Budapest, Amersfoort and Maastricht). The project included research and actions at the policy level, the organizational level and the practice level. At the policy level, the framework of the United Nations Convention on the Rights of Persons with Disabilities (United Nations, 2006) and the European Disability Strategy (European Commission, 2010) were used to look at national and local policies, at the reality of the lives of those with disabilities and at the support that professional services offer with regard to participation and inclusion. The project generated a number of insights, recommendations and methods by which to improve the quality of services and increase the number of opportunities for community engagement. In this article, we present some of the lessons learned from the meta-analysis. Although the circumstances in each country are quite different with regard to policy, culture and service systems, it is remarkable that people with disabilities face many of the same problems. The study shows that in all three countries, access to services could be improved. Barriers include bureaucratic procedures and a lack of services. The research identified that in every country and city there are considerable barriers regarding equal participation in the field of housing, work and leisure activities. In addition to financial barriers, there are the barriers of stigma and self-stigmatization. Marginalization keeps people in an unequal position and hinders their recovery and participation. In all countries, professionals need to develop a stronger focus on supporting the participation of their clients in public life and in the development of different roles pertaining to citizenship
DOCUMENT
Physical exercise education in overweight and obese patients not only requires knowledge of physical exercise programs, but also knowledge of psychological processes such as cognitions that may hamper adherence to the exercise program and knowledge of social processes, e.g., consciousness of the stigma of obesity. The primary concern of an educational program is not weight loss, but a more active lifestyle that is sustainable during the rest of one's life. At the start of a program an appraisal of expectations and motivation of the patient is necessary. During the program the patient's autonomy needs to be leading and the therapist has both an expert- and coaching role. By empowering the patient and improving physical competence and motivation to exercise, self-regulation increases and the chance at long standing success improves.
DOCUMENT
Physical exercise education in overweight and obese patients not only requires knowledge of physical exercise programs, but also knowledge of psychological processes such as cognitions that may hamper adherence to the exercise program and knowledge of social processes, e.g., consciousness of the stigma of obesity. The primary concern of an educational program is not weight loss, but a more active lifestyle that is sustainable during the rest of one's life. At the start of a program an appraisal of expectations and motivation of the patient is necessary. During the program the patient's autonomy needs to be leading and the therapist has both an expert- and coaching role. By empowering the patient and improving physical competence and motivation to exercise, self-regulation increases and the chance at long standing success improves.
DOCUMENT
Physical exercise education in overweight and obese patients not only requires knowledge of physical exercise programs, but also knowledge of psychological processes such as cognitions that may hamper adherence to the exercise program and knowledge of social processes, e.g., consciousness of the stigma of obesity. The primary concern of an educational program is not weight loss, but a more active lifestyle that is sustainable during the rest of one's life. At the start of a program an appraisal of expectations and motivation of the patient is necessary. During the program the patient's autonomy needs to be leading and the therapist has both an expert- and coaching role. By empowering the patient and improving physical competence and motivation to exercise, self-regulation increases and the chance at long standing success improves.
DOCUMENT
Achtergrond: Patiënten met verslavingsproblematiek ervaren vaak zelfstigma. Steun van de omgeving lijkt zelfstigma te verminderen, maar nog weinig is bekend over de relatie met ervaren en gewenste sociale steun.Doel: Zicht krijgen op de samenhang tussen ervaren sociale steun, gewenste sociale steun en zelfstigma bij patiënten met verslavingsproblematiek en te onderzoeken of de ernst van de verslaving hierin een rol speelt. Methode: 83 ambulante patiënten met verslavingsproblematiek vulden de Sociale Steun Lijst in en de Internalized Stigma of Mental Illness scale.Resultaten: Pearson correlaties toonden verbanden tussen gewenstheid van sociale steun, ervaren sociale steun en zelfstigma, maar een multipele regressie liet alleen een verband zien tussen gewenstheid van sociale steun en zelfstigma. Het belang van gewenstheid van sociale steun werd ook gevonden bij patiënten met een lage verslavingsernst, maar bij patiënten met een ernstige verslaving werd juist een verband gevonden met de ervaren sociale steun.Conclusie: Gewenste sociale steun lijkt meer van belang te zijn voor zelfstigma dan de ervaren sociale steun. Bij mensen met een ernstige verslaving lijkt ervaren sociale steun echter belangrijker te zijn.
DOCUMENT
Het verzuim en de instroom in de WIA als gevolg van een psychische aandoening zijn hoog. Dat komt niet alleen door de aandoening, maar ook doordat werknemers met een psychische aandoening daar vaak niet open over durven te zijn. Ze zijn bijvoorbeeld bang dat collega’s en leidinggevenden hen buitensluiten of dat ze hun baan verliezen, als bekend wordt wat er aan de hand is. Deze angst is terecht want er bestaan veel vooroordelen over werken met een psychische aandoening en er is sprake van stigmatisering. Het gevolg van niet-open erover zijn is echter dat de werkgever er ook geen rekening mee kan houden. Veel medewerkers met een psychische aandoening staan er daardoor alleen voor, lopen op hun tenen of gaan onderpresteren. Eventuele klachten worden daardoor erger. Werkgevers en HR-professionals kunnen daar wat aan doen. In dit artikel bespreken Aukje Smit, Dorien Verhoeven en Tinka van Vuuren de vooroordelen, de benodigde maatregelen en de strategieën om werkgevers (en dus ook HR-professionals) in beweging te krijgen aan de hand van een literatuuronderzoek naar stigmatisering van werkenden met een psychische aandoening
DOCUMENT
Het gebruik van ervaringskennis onder behandelaren in de geestelijke gezondheidszorg (ggz) is een opkomend fenomeen. Een significant percentage van alle ggz-professionals heeft zélf te maken gehad met psychische ontregeling. Studies suggereren uiteenlopende percentages in de groep ggz-professionals, variërend van 45 procent tot zeventig procent, wat hoger is dan gemiddeld genomen in de beroepsbevolking. Velen voelen zich juist ook om deze reden aangetrokken tot het hulpverlenerschap, hoewel slechts een minderheid expliciet gebruikmaakt van deze kennis. In opleidingen en nascholingen werd oorspronkelijk ruim aandacht besteed aan de risico’s van zelfonthulling. Daarnaast blijkt uit onderzoek dat het klimaat tijdens leertherapie en intervisies niet altijd veilig genoeg is om persoonlijke ervaringen met ontwrichting bespreekbaar te maken. Als dit wel het geval is, dan ligt de nadruk op het inzichtelijk krijgen van de eigen problematiek zodanig dat deze niet interfereert met toekomstig cliëntcontact. Hiermee wordt vaak uitgegaan van een mogelijk negatieve invloed van ervaringskennis. Eenmaal werkzaam in de ggz is het eveneens niet vanzelfsprekend om er openlijk over te spreken met collega’s en is er regelmatig sprake van (zelf-)stigma. Er bestaan namelijk nog veel misvattingen over het gebruik van ervaringskennis en -deskundigheid, voornamelijk voortkomend uit de psychoanalyse, zoals het idee dat het schadelijk zou zijn voor cliënten. Ggz-professionals hebben de neiging zich te verschuilen achter hun professionele identiteit, met vaak weinig ruimte voor persoonlijke aspecten. Daarbij komt dat er een trend is om in toenemende mate de interventie boven de relatie te prevaleren. Terwijl het belang van ervaringskennis in behandelingen internationaal en ook in Nederland steeds meer wordt erkend, raken psychotherapeuten op achterstand. Beroepsorganisaties als het Royal Australian and New Zealand College of Psychiatrists en de British Psychological Society benadrukken juist dat persoonlijke ervaringen een essentiële rol kunnen spelen bij het verminderen van stigma. In Nederland heeft de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie onlangs kenbaar gemaakt dit als een positieve ontwikkeling te zien. In Nederland is tevens een kwaliteitsstandaard en zorgstandaard voor het gebruik van ervaringsdeskundigheid en worden ervaringsdeskundigen steeds meer gewaardeerd vanwege hun unieke bijdragen. Terwijl dus steeds meer ex-cliënten worden opgeleid om hun ervaringen met psychische problemen en herstel in te zetten om anderen te helpen, wordt het psychologen nog steeds afgeleerd om open te zijn over hun persoonlijke verleden. Zodoende startte in 2019 een promotieonderzoek naar het gebruik van ervaringsdeskundigheid onder ggz-professionals. Gedurende ruim vier jaar werd kwalitatief en participatief onderzoek uitgevoerd bij vier zorgorganisaties. Naast een literatuurstudie werd er ook praktijkgericht samengewerkt met cliënten, ervaringsdeskundigen, professionals, bestuurders en managers. Een belangrijke vraag hierin was: ‘Wat levert professionele ervaringskennis binnen een therapeutische setting op en hoe kan dit door ggz-professionals worden ingezet?’
DOCUMENT
Inclusive research practices can lead to progress towards an inclusive society. With this study, we aimed to gain insight into dilemmas and catalysing processes within the long-term collaboration of an inclusive research duo: one non-academic researcher who lives with the label of intellectual disabilities and visual impairment, and one academic researcher. Both researchers kept personal diaries about their collaboration process. Inductive thematic analysis, individually and as a group of authors, was employed. Our findings reveal six necessary conditions for diversity-sensitive work in inclusive research: (a) experiencing belonging within the research group, (b) empowering people in a team through growing self-awareness and competence-building, (c) having room for reflection and searching for various ways of communication, (d) sharing power and ownership of research processes, (e) having enough time to foster the above conditions, and (f) joining in a mutual engagement in accommodating vulnerability in dialogue and collaborative work. Awareness of stigma-related issues and the risk of tokenism is also required.
LINK
