Young pediatric patients who undergo venipuncture or capillary blood sampling often experience high levels of pain and anxiety. This often results in distressed young patients and their parents, increased treatment times, and a higher workload for healthcare professionals. Social robots are a new and promising tool to mitigate children’s pain and anxiety. This study aims to purposefully design and test a social robot for mitigating stress and anxiety during blood draw of children. We first programmed a social robot based on the requirements expressed by experienced healthcare professionals during focus group sessions. Next, we designed a randomized controlled experiment in which the social robot was applied as a distraction method to measure its capacity to mitigate pain and anxiety in children during blood draw in a children’s hospital setting. Children who interacted with the robot showed significantly lower levels of anxiety before actual blood collection, compared to children who received regular medical treatment. Children in the middle classes of primary school (aged 6–9) seemed especially sensitive to the robot’s ability to mitigate pain and anxiety before blood draw. Children’s parents overall expressed strong positive attitudes toward the use and effectiveness of the social robot for mitigating pain and anxiety. The results of this study demonstrate that social robots can be considered a new and effective tool for lowering children’s anxiety prior to the distressing medical procedure of blood collection.
LINK
Dit essay geeft een systeemvisie op het ontwikkelen van embedded software voor slimme systemen: (mobiele) robots en sensornetwerken.
In de afgelopen jaren hebben technologische ontwikkelingen de aard van dienstverlening ingrijpend veranderd (Huang & Rust, 2018). Technologie wordt steeds vaker ingezet om menselijke servicemedewerkers te vervangen of te ondersteunen (Larivière et al., 2017; Wirtz et al., 2018). Dit stelt dienstverleners in staat om meer klanten te bedienen met minder werknemers, waardoor de operationele efficiëntie toeneemt (Beatson et al., 2007). Deze operationele efficiëntie leidt weer tot lagere kosten en een groter concurrentievermogen. Ook voor klanten kan de inzet van technologie voordelen hebben, zoals betere toegankelijkheid en consistentie, tijd- en kostenbesparing en (de perceptie van) meer controle over het serviceproces (Curran & Meuter, 2005). Mede vanwege deze beoogde voordelen is de inzet van technologie in service-interacties de afgelopen twee decennia exponentieel gegroeid. De inzet van zogenaamde conversational agents is een van de belangrijkste manieren waarop dienstverleners technologie kunnen inzetten om menselijke servicemedewerkers te ondersteunen of vervangen (Gartner, 2021). Conversational agents zijn geautomatiseerde gesprekspartners die menselijk communicatief gedrag nabootsen (Laranjo et al., 2018; Schuetzler et al., 2018). Er bestaan grofweg drie soorten conversational agents: chatbots, avatars, en robots. Chatbots zijn applicaties die geen virtuele of fysieke belichaming hebben en voornamelijk communiceren via gesproken of geschreven verbale communicatie (Araujo, 2018;Dale, 2016). Avatars hebben een virtuele belichaming, waardoor ze ook non-verbale signalen kunnen gebruiken om te communiceren, zoals glimlachen en knikken (Cassell, 2000). Robots, ten slotte, hebben een fysieke belichaming, waardoor ze ook fysiek contact kunnen hebben met gebruikers (Fink, 2012). Conversational agents onderscheiden zich door hun vermogen om menselijk gedrag te vertonen in service-interacties, maar op de vraag ‘hoe menselijk is wenselijk?’ bestaat nog geen eenduidig antwoord. Conversational agents als sociale actoren Om succesvol te zijn als dienstverlener, is kwalitatief hoogwaardige interactie tussen servicemedewerkers en klanten van cruciaal belang (Palmatier et al., 2006). Dit komt omdat klanten hun percepties van een servicemedewerker (bijv. vriendelijkheid, bekwaamheid) ontlenen aan diens uiterlijk en verbale en non verbale gedrag (Nickson et al., 2005; Specht et al., 2007; Sundaram & Webster, 2000). Deze klantpercepties beïnvloeden belangrijke aspecten van de relatie tussen klanten en dienstverleners, zoals vertrouwen en betrokkenheid, die op hun beurt intentie tot gebruik, mond-tot-mondreclame, loyaliteit en samenwerking beïnvloeden (Hennig-Thurau, 2004; Palmatier et al., 2006).Er is groeiend bewijs dat de uiterlijke kenmerken en communicatieve gedragingen (hierna: menselijke communicatieve gedragingen) die percepties van klanten positief beïnvloeden, ook effectief zijn wanneer ze worden toegepast door conversational agents (B.R. Duffy, 2003; Holtgraves et al., 2007). Het zogenaamde ‘Computers Als Sociale Actoren’ (CASA paradigma vertrekt vanuit de aanname dat mensen de neiging hebben om onbewust sociale regels en gedragingen toe te passen in interacties met computers, ondanks het feit dat ze weten dat deze computers levenloos zijn (Nass et al., 1994). Dit kan verder worden verklaard door het fenomeen antropomorfisme (Epley et al., 2007; Novak & Hoffman, 2019). Antropomorfisme houdt in dat de aanwezigheid van mensachtige kenmerken of gedragingen in niet-menselijke agenten, onbewust cognitieve schema's voor menselijke interactie activeert (Aggarwal & McGill, 2007; M.K. Lee et al., 2010). Door computers te antropomorfiseren komen mensen tegemoet aan hun eigen behoefte aan sociale verbinding en begrip van de sociale omgeving (Epley et al., 2007; Waytz et al., 2010). Dit heeft echter ook tot gevolg dat mensen cognitieve schema’s voor sociale perceptie toepassen op conversational agents.
Voor MKB-winkeliers is het de afgelopen jaren steeds lastiger geworden om goed personeel te vinden. De kwaliteit van de dienstverlening in de winkel komt hierdoor onder druk te staan wat ten koste gaat van klanttevredenheid en omzetten. Om het tij te keren willen MKB-winkeliers meer kennis opdoen over de mogelijkheden die sociale robots hen bieden om klanten te bedienen. Uit de vraagarticulatie is gebleken dat de MKB-winkeliers het meeste verwachten van de mogelijkheden om met sociale robots klanten te ontvangen, hen de weg te wijzen, promoties te tonen, productinformatie te verstrekken, en advies te geven. In dit project onderzoeken wij de toegevoegde waarde van sociale robots die deze dienstverlenende taken uitvoeren in tien winkels in Nederland. De centrale onderzoeksvraag van dit project luidt: “Hoe en in welke mate leidt de inzet van sociale robots voor diverse dienstverlenende taken in de winkel (ontvangen van klanten, wijzen van de weg, promoten van aanbiedingen, verstrekken van productinformatie, het geven van advies) tot tevredenheid van klant en personeel, en zorgt het voor toegevoegde waarde voor de winkelier?” Om deze vraag te kunnen beantwoorden zijn vijf deelvragen geformuleerd, die aan de hand van drie samenhangende werkpakketten samen met consortiumpartners via praktijkgericht onderzoek zullen worden beantwoord. De kern van het consortium bestaat uit de Hogeschool van Amsterdam, de Vrije Universiteit Amsterdam, TMO Fashion Business School, tien winkeliers, en een robotprovider. De nieuwe kennis die met dit project wordt gegenereerd over de mogelijkheden van sociale robots voor de dienstverlening in winkels (en daarmee hun voortbestaan), is van grote waarde voor MKB-winkeliers in heel Nederland. De resultaten van het onderzoek worden daarom in een vierde werkpakket breed gedeeld via de brancheorganisaties INretail, Het Vakcentrum en Techniek Nederland, een websitepagina op Retail Insiders, een YouTube kanaal, een boekje, en blogartikelen voor winkeliers op toonaangevende online platforms.
The Hospitality, Tourism, Innovation & Technology Experts Network (HTIT-EN) is a pivotal initiative aimed at unlocking societal impact potential. The Dutch hospitality and tourism sector, which employs over half a million individuals and annually hosts more than 40 million guests, ranks as the Netherlands’ 8th largest economic sector. However, this sector faces numerous challenges, including the uncertain impact of emerging technologies and issues such as unethical behavior, workforce attrition, and staff shortages, which have been exacerbated by the COVID-19 pandemic. The advent of emerging technologies like service robots, immersive experiences, and artificial intelligence has brought the sector to a critical juncture. These innovations pose significant disruptions, challenging the traditional concept of hospitality and questioning the positive societal impact in terms of ethical considerations, inclusivity, affordability, and data privacy.Strategically positioned to address these challenges, HTIT-EN focuses on leveraging emerging technologies to create impactful scenarios and shape the future of hospitality and tourism. Our motivation stems from the sector’s societal importance and its continuous influence on our daily lives. By harnessing technology and innovation, we aim to tackle industry-specific issues and extend the positive societal impact to related human-centered service industries.The overarching mission of HTIT-EN is to empower the Dutch Hospitality and Tourism sector to serve as a driving force for technology-enabled societal impact. The primary objective is to align research activities and promote collaboration. Key objectives include bringing together leading professors specializing in technology-driven impact within the hospitality and tourism sector, initiating research projects in line with a shared research agenda and in collaboration with local and international industry partners, and collaboratively developing expertise in emerging technologies that empower the role of hospitality and tourism as catalysts for societal impact. This endeavor contributes to the development and acceleration of the Knowledge and Innovation Agenda (KIA) ‘Key technologies’ & ‘Digitalization’. The aim is to foster an excellent reputation for Dutch hospitality and tourism as a global leader in technology-driven societal impact.We have strong support from CELTH, the Centre of Expertise within the domain of leisure, tourism and hospitality for the overall ambitions of the research project.Societal issueThe HTIT-EN project bridges societal importance and cross-cutting issues in the tourism and hospitality sectors. It’s fueled by the ambition to leverage emerging technologies to tackle industry-specific challenges, including knowledge and skills gaps, labor shortages and replacements, and evolving consumer expectations.Benefit to societyThe platform brings together professors and researchers from MBO, HBO and WO knowledge institutes as well as diverse set of professional partners to stimulate collaboration, align research lines and establish joint a joint research agenda on how technology-driven impact may become a catalyst within hospitality and tourism.
In 2024, the Dutch government set a new plan for offshore wind farms to become the Netherlands' largest power source by 2032, aiming for 21 GW of installed capacity. By 2050, they expect between 38 and 72 GW of offshore wind power to meet climate-neutral energy goals. Achieving this depends heavily on efficient wind turbines (WTs) operation, but WTs face issues like cavitation, bird strikes, and corrosion, all of which reduce energy output. Regular Inspection and Maintenance (I&M) of WTs is crucial but remains underdeveloped in current wind farms. Presently, I&M tasks are done by on-site workers using rope access, which is time-consuming, costly, and dangerous. Moreover, weather conditions and personnel availability further hinder the efficiency of these operations. The number of operational WTs is expected to rise in the coming years, while the availability of service personnel will keep on declining, highlighting the need for safer and more cost-effective solutions. One promising innovation is the use of aerial robots, or drones, for I&M tasks. Recent developments show that they can perform tasks requiring physical interaction with the environment, such as WT inspections and maintenance. However, the current design of drones is often task-specific, making it financially unfeasible for small and medium-sized enterprises (SMEs) – providing services in WT inspection and maintenance- to adopt. Together with knowledge institutes, SMEs and innovation clusters, this project addresses these urgent challenges by exploring the question of how to develop a modular aerial robot that can be easily and intuitively deployed in offshore environments for inspecting and maintaining WTs to facilitate SMEs adoption of this technology? The goal is to create a modular drone that can be equipped with various tools for different tasks, reducing financial burdens for SMEs, improving worker safety, and facilitating efficient green energy production to support the renewable energy transition.
