Universities of applied sciences in Europe face the challenge of preparing students in health and social care for working with older people and contributing to the innovations needed in light of the ageing of society, along with changes in the health and social care systems in many coun- tries. Dealing with the special needs of older people and the increasing burden of chronic diseases requires specific competencies for health and social care professionals, as well as an integrated approach to health and social care. Research has found that many educational programs lack adequate preparation for students in health and social care when it comes to the correct competences. To identify the competences needed for all health and social care professionals in Europe, who work with older people, the European Later Life Active Network (ELLAN) has conducted research and developed a verified competence framework. This “European core competences framework for health and social care professionals working with older people” describes roles and competences that stu- dents in health and social care programs need to learn in order to provide good care and support for older people. Within the ELLAN consortium, 26 universities of applied sciences from 25 European countries collaborated in this research and development process. The framework has been ver- ified by two Delphi rounds among a group of 21 experts and a group of 21 researchers from 19 countries. The framework includes awareness of diversity and different cultural backgrounds. This makes it a useful docu- ment for educational purposes all over Europe.
The European policy emphasis on providing informal care at home causes caregivers and home care professionals having more contact with each other, which makes it important for them to find satisfying ways to share care. Findings from the literature show that sharing care between caregivers and professionals can be improved. This study therefore examines to what degree and why caregivers’ judgements on sharing care with home care professionals vary. To improve our understanding of social inequities in caregiving experiences, the study adopts an intersectional perspective. We investigate how personal and situational characteristics attached to care judgements are interwoven. Using data of the Netherlands Institute for Social Research, we conducted bivariate and multivariate linear regression analysis (N = 292). We combined four survey questions into a 1–4 scale on ‘caregiver judgement’ (α = 0.69) and used caregivers’ personal (such as gender and health status) and situational characteristics (such as the care recipient's impairment and type of care) as determinants to discern whether these are related to the caregivers’ judgement. Using a multiplicative approach, we also examined the relationship between mutually constituting factors of the caregivers’ judgement. Adjusted for all characteristics, caregivers who provide care to a parent or child with a mental impairment and those aged between 45 and 64 years or with a paid job providing care to someone with a mental impairment are likely to judge sharing care more negatively. Also, men providing care with help from other caregivers and caregivers providing care because they like to do so who provide domestic help seem more likely to be less satisfied about sharing care. This knowledge is vital for professionals providing home care, because it clarifies differences in caregivers’ experiences and hence induce knowledge how to pay special attention to those who may experience less satisfaction while sharing care.
Over the last two decades, much work has been done for developing person-centred approaches in social and health services in order to deliver better treatment and care for older people. Communication is pivotal in person-centred care and services. Communication skills are necessary to understand the needs and wishes of the older people and their families and be able to decide for the best person-centred care. Competences of the communicator role are maintaining relationships and effective communication, empowerment and coaching.
Samenvatting Mensen met een beperking (psychiatrisch, verstandelijk, lichamelijk) wonen tegenwoordig vaker zelfstandig en doen voor hun ondersteuning daarom vaker een beroep op mensen in de buurt waar zij wonen. Dit betekent voor de professionele hulpverleners dat zij een steeds grotere taak krijgen in het versterken van het sociale netwerk van mensen met een beperking, en het (op deze wijze) bevorderen van inclusie in de buurt. In hun werk merken zorg- en welzijnsprofessionals op dat, soms relatief spontaan ingezette of kleine initiatieven succesvol kunnen zijn, maar soms ook niet. De professionals hebben wel ideeën over wat goed werkt en wat niet, maar dit is niet op één centrale plek vastgelegd, en daarbij soms onduidelijk en afhankelijk van de context. Zij vragen zich af hoe ze de informatie die ze elk hebben kunnen bundelen en tot meer inzicht kunnen komen in wat werkt, in welke situatie en in welke context. In het project wordt samengewerkt door de Hogeschool van Amsterdam (AKMI / Lectoraat Community Care), de Sociaal Werkopleidingen van de HvA, de Afdeling onderwijs, jeugd en zorg van de Gemeente Amsterdam, GGD Amsterdam, Cliëntenbelang Amsterdam, Centrum voor Cliëntervaringen (i.s.m. VuMcAmsterdam), De Regenbooggroep, Cordaan en Stichting Prisma. In dit onderzoek zullen drie verschillende buurtgerichte interventies worden getoetst aan de hand van de ‘what works’ principes (wwp). De interventies gericht op het bevorderen van de sociale inclusie van mensen met beperkingen in de buurt worden geëvalueerd door cliënten/ ervaringsdeskundigen, zorg- en welzijnsprofessionals en buurtbewoners. Voor dit onderzoek is gekozen voor ‘realis evaluation’, waarin niet het effect op zich wordt onderzocht, maar de werkzame elementen van een interventie. Belangrijke opbrengsten van het project zijn: 1) het determineren en beschrijven van werkzame elementen die leidend kunnen zijn voor het bedenken en/of beoordelen van initiatieven om de netwerken van mensen met een beperking in de buurt te versterken; 2) op basis daarvan een handreiking bieden voor professionals.
Anne4Care is een virtuele assistent ontwikkeld door Virtual Assistant BV. Zij biedt ondersteuning aan mensen met cognitieve problemen bij het behouden van dagstructuur, het onderhouden van sociale contacten en uitvoeren van betekenisvolle dagactiviteiten. De instructiematerialen zijn in de Nederlandse taal beschikbaar en gericht op gebruikers met een Nederlandse achtergrond. Anne4Care wordt op dit moment geïmplementeerd bij een dagbesteding van IMEAN Care in Almelo voor migrantenouderen. IT-professionals van Anne4Care en de zorgprofessionals van de dagbesteding van IMEAN hebben behoefte aan instructiematerialen en leermethoden die aansluiten op de behoeften van de groep migrantenouderen. Met als doel de introductie, acceptatie en het gebruik van Anne4Care zo optimaal mogelijk te laten verlopen. Dit zal resulteren in een betere ondersteuning van migrantenouderen en daarmee sociale inclusie en zinvolle dagbesteding bevorderen. Het consortium bestaat uit mbk-partners IMEAN Care (praktijk) en Virtual Assistant BV (technologieontwikkelaar) en de lectoraten Technology, Health & Care en Verpleegkunde van hogeschool Saxion. Samen met eindgebruikers (migrantenouderenouderen, hun mantelzorgers en zorgprofessionals) worden instructiematerialen en leermethoden ontwikkeld voor het gebruik van Anne4Care. Op basis van (1) observationeel en (2) literatuuronderzoek wordt een programma van eisen opgesteld. Vervolgens worden in co-creatie met eindgebruikers de instructiematerialen en leermethoden ontwikkeld en geëvalueerd. Tot slot zal virtuele assistent Anne4Care zelf een rol krijgen als instructrice waarbij een onboarding faciliteit wordt gecreëerd. De resultaten van dit project zijn: - Programma van eisen waaraan de instructiematerialen en leermethoden aan moeten voldoen - Instructiematerialen en leermethoden passend bij de wensen en behoeften van migrantenouderen, hun mantelzorgers en zorgprofessionals - Onboarding faciliteit op de tablet: Anne4Care als ‘instructrice’ in eigen (Turkse) taal - Inzicht in het gebruik en het gemak van Anne4Care en de instructiematerialen - Inzicht in de invloed van de instructiematerialen en leermethoden op het gebruik van Anne4Care.
The pressure on the European health care system is increasing considerably: more elderly people and patients with chronic diseases in need of (rehabilitation) care, a diminishing work force and health care costs continuing to rise. Several measures to counteract this are proposed, such as reduction of the length of stay in hospitals or rehabilitation centres by improving interprofessional and person-centred collaboration between health and social care professionals. Although there is a lot of attention for interprofessional education and collaborative practice (IPECP), the consortium senses a gap between competence levels of future professionals and the levels needed in rehabilitation practice. Therefore, the transfer from tertiary education to practice concerning IPECP in rehabilitation is the central theme of the project. Regional bonds between higher education institutions and rehabilitation centres will be strengthened in order to align IPECP. On the one hand we deliver a set of basic and advanced modules on functioning according to the WHO’s International Classification of Functioning, Disability and Health and a set of (assessment) tools on interprofessional skills training. Also, applications of this theory in promising approaches, both in education and in rehabilitation practice, are regionally being piloted and adapted for use in other regions. Field visits by professionals from practice to exchange experiences is included in this work package. We aim to deliver a range of learning materials, from modules on theory to guidelines on how to set up and run a student-run interprofessional learning ward in a rehabilitation centre. All tested outputs will be published on the INPRO-website and made available to be implemented in the core curricula in tertiary education and for lifelong learning in health care practice. This will ultimately contribute to improve functioning and health outcomes and quality of life of patients in rehabilitation centres and beyond.
