Little is known about innovation in the non-profit sport sector. The current research addresses this gap by questioning whether and to what extent sport federations innovate. It aims to identify types of innovation implemented by sport federations and their attitude and preferences towards innovation. An online questionnaire was administered to a sample of key representatives (i.e. Chair, Secretary General or Directors) of regional sport federations in Belgium (n = 101; 70% response rate). Directed content analysis of the service innovations described by respondents reveals ten different types of sport and non-sport service innovations. Results suggest that membership size and categories of sport influence preferences in knowledge creation/appropriation, and ultimately the type of innovation developed. This paper also suggests that sport federations are driven by demands by members in meeting their expectations of new services and are not risk averse. On average, the sport federations surveyed have a positive attitude towards newness that favours innovativeness. The current study would help researchers to advance further into the knowledge of service innovation in non-profit organisations. It should act as a foundation for research and practice on specific types of service innovation in sport. Managers should realise the importance of attitude for innovation and use the suggested typology to provide new services in different categories and meet members’ expectations.
LINK
This book fills an important gap in the sport governance literature by engaging in critical reflection on the concept of ‘good governance’. It examines the theoretical perspectives that lead to different conceptualisations of governance and, therefore, to different standards for institutional quality. It explores the different practical strategies that have been employed to achieve the implementation of good governance principles. The first part of the book aims to shed light on the complexity and nuances of good governance by examining theoretical perspectives including leadership, value, feminism, culture and systems. The second part of the book has a practical focus, concentrating on reform strategies, from compliance policies and codes of ethics to external reporting and integrity systems. Together, these studies shed important new light on how we define and understand governance, and on the limits and capabilities of different methods for inducing good governance. With higher ethical standards demanded in sport business and management than ever before, this book is important reading for all advanced students and researchers with an interest in sport governance and sport policy, and for all sport industry professionals looking to improve their professional practice.
DOCUMENT
The Sport Empowers Disabled Youth 2 (SEDY2) project encourages inclusion and equal opportunities in sport for youth with a disability by raising their sports and exercise participation in inclusive settings. The SEDY2 Inclusion Handbook is aimed at anybody involved in running or working in a sport club, such as a volunteer, a coach, or a club member. The goal of the handbook is to facilitate disability inclusion among mainstream sport providers by sharing SEDY2 project partners’ best practices and inclusive ideas.
DOCUMENT
The Dutch Environmental Vision and Mobility Vision 2050 promote climate-neutral urban growth around public transport stations, envisioning them as vibrant hubs for mobility, community, and economy. However, redevelopment often increases construction, a major CO₂ contributor. Dutch practice-led projects like 'Carbon Based Urbanism', 'MooiNL - Practical guide to urban node development', and 'Paris Proof Stations' explore integrating spatial and environmental requirements through design. Design Professionals seek collaborative methods and tools to better understand how can carbon knowledge and skills be effectively integrated into station area development projects, in architecture and urban design approaches. Redeveloping mobility hubs requires multi-stakeholder negotiations involving city planners, developers, and railway managers. Designers act as facilitators of the process, enabling urban and decarbonization transitions. CARB-HUB explores how co-creation methods can help spatial design processes balance mobility, attractiveness, and carbon neutrality across multiple stakeholders. The key outputs are: 1- Serious Game for Co-Creation, which introduces an assessment method for evaluating the potential of station locations, referred to as the 4P value framework. 2-Design Toolkit for Decarbonization, featuring a set of Key Performance Indicators (KPIs) to guide sustainable development. 3- Research Bid for the DUT–Driving Urban Transitions Program, focusing on the 15-minute City Transition Pathway. 4- Collaborative Network dedicated to promoting a low-carbon design approach. The 4P value framework offers a comprehensive method for assessing the redevelopment potential of station areas, focusing on four key dimensions: People, which considers user experience and accessibility; Position, which examines the station's role within the broader transport network; Place-making, which looks at how well the station integrates into its surrounding urban environment; and Planet, which addresses decarbonization and climate adaptation. CARB-HUB uses real cases of Dutch stations in transition as testbeds. By translating abstract environmental goals into tangible spatial solutions, CARB-HUB enables scenario-based planning, engaging designers, policymakers, infrastructure managers, and environmental advocates.
DE MIDDENMANAGER EN ZIJN ZORGLOGISTIEKE PROBLEMEN VOOR PATIËNTEN MET EEN LAGE SES IN HET ZIEKENHUIS IN DE PERIODE VAN EEN CRISISSITUATIE RONDOM HET UITBREKEN VAN EEN PANDEMIE (COVID-19 VIRUS) Dit postdoc onderzoek richt zich op de zorglogistieke problemen van middenmanagers in ziekenhuizen na het uitbreken van een pandemie, bijvoorbeeld de COVID-19, de gevolgen binnen de zorg voor patiënten met een lage SES en mogelijke verbeteringen door middenmanagers voorgesteld en reeds ingevoerd. De coronacrisis treft lager opgeleiden harder, ondermeer vanwege onvoldoende digitale vaardigheden. Pandemieën zullen vaker voorkomen en oplossingen voor zorglogistieke problemen bij de COVID-19-uitbraak zullen wellicht ook in andere situaties met pandemieën van toepassing zijn. Maatregelen voor lager opgeleiden met weinig digitale vaardigheden zullen ook in andere situaties bruikbaar zijn. Zorglogistiek heeft als doel om de juiste zorg op de juiste plaats en tijd en tegen zo laag mogelijke kosten te leveren. Middenmanagers, nog veelal intern gericht, hebben een positie tussen uitvoerenden en Raad van bestuur. Er worden 15-20 semigestructureerde interviews uitgevoerd met middenmanagers in ziekenhuizen. Een verbeteroplossing wordt ontwikkeld in een experiment binnen de learning community in het CWZ-ziekenhuis in Nijmegen. De resultaten zijn een onderzoeksrapport, een artikel, inhoudelijk materiaal voor het onderwijs en de uitkomsten van een experiment. Het onderzoek past binnen de programmalijn Healthcare Logistic van het lectoraat Logistiek & Allianties van de HAN en het thema Duurzaam transport en intelligente logistiek van de Strategische onderzoeksagenda hbo 2016-2020 van de Vereniging Hogescholen. Het sluit aan bij het Zwaartepunt Health en lage SES van de HAN, specifiek bij de Programmalijn Werken aan herstel. De postdoc is werkzaam in de bachelor- en masteropleidingen in de domeinen bedrijfskunde en zorg en welzijn. De postdoc kan de verbinding leggen tussen de logistieke kennis en vaardigheden uit bedrijven naar de zorglogistiek in bachelor en masteropleidingen in de zorg en welzijn.
De nieuwe jeugdwet (2014) en de wet op passend onderwijs (2012) hebben als doel kinderen zoveel mogelijk in hun eigen leeromgeving laten opgroeien, waarbij het onderwijs en de jeugdhulp rondom het kind en het gezin worden georganiseerd (Coalitie passend onderwijs - jeugdhulp - zorg, 2018). Als gevolg hiervan wordt van professionals in het domein ‘kind en educatie’ (onderwijs, kinderopvang, sociaal werk, jeugdzorg, buurtwerk, sociaal werk en gemeente) steeds meer verwacht dat ze samenwerken met professionals uit verschillende sectoren om de zorg rondom het kind zo optimaal mogelijk te organiseren (interprofessioneel samenwerken). Van lerarenopleiders wordt verwacht dat zij studenten voorbereiden op het interprofessioneel samenwerken in de praktijk. Hiervoor is goed inzicht in deze complexe beroepstaak essentieel. In recente literatuur wordt de noodzaak van interprofessioneel samenwerken steeds benadrukt (Peeters, 2018; Slot & Leseman, 2019), echter een eenduidig beeld van wat goed interprofessioneel samenwerken inhoudt ontbreekt nog, evenals de complexiteitsfactoren die een rol spelen in het werkveld. In het postdoconderzoek wordt door cognitieve taakanalyse (CTA) inzichtelijk gemaakt welke kennis, vaardigheden en attitudes onderwijsprofessionals nodig hebben voor interprofessionele samenwerking. Door middel van interviews, observaties en expertmeetings met onderwijsprofessionals in tien goede praktijkvoorbeelden, wordt een vaardighedenhiërarchie ontwikkeld: een overzicht van alle vaardigheden en hun onderlinge relaties. Daarnaast worden complexiteitsfactoren in kaart gebracht. Deze inzichten worden gebruikt om onderwijsmodules te ontwikkelen voor opleidingen binnen KPZ. Uitgangspunt is het vier-componenten instructiemodel dat uitgaat van een hele-taak-benadering (Van Merriënboer & Kirschner, 2018). Dit model is uitermate geschikt voor het aanleren van complexe beroepstaken waarbij kennis, vaardigheden en attitudes geïntegreerd zijn. Studenten leren in authentieke leertaken (ontleend uit de CTA) oplopend in complexiteit interprofessioneel samen te werken. Naast het ondersteunen van studenten, draagt dit onderzoek bij aan professionalisering van lerarenopleiders en geeft het inzicht aan het werkveld in de volle breedte van interprofessioneel samenwerken.
