Hoofdstuk 2 uit Position paper Learning Communities van Netwerk learning Communities Grote maatschappelijke uitdagingen op het gebied van vergrijzing, duurzaamheid, digitalisering, segregatie en onderwijskwaliteit vragen om nieuwe manieren van werken, leren en innoveren. In toenemende mate wordt daarom ingezet op het bundelen van kennis en expertise van zowel publieke als private organisaties, die elkaar nodig hebben om te innoveren en complexe vraagstukken aan te pakken. Het concept ‘learning communities’ wordt gezien als dé oplossing om leren, werken en innoveren anders met elkaar te verbinden: collaboratief, co-creërend en contextrijk. Vanuit het Netwerk Learning Communities is een groep onafhankelijk onderzoekers van een groot aantal Nederlandse kennisinstellingen aan de slag gegaan met een kennissynthese rondom het concept ‘Learning Community’. Het Position paper is een eerste aanzet tot kennisbundeling. Een ‘levend document’ dat in de komende tijd verder aangevuld en verrijkt kan worden door onderzoekers, praktijkprofessionals en beleidsmakers.
DOCUMENT
Dit paper is het eindproduct van leerarrangement 1 (Zin in Leren) van de HBO masteropleiding Leren en Innoveren. Het is een literatuurstudie naar blended learning en hoe blended learning kan bijdragen aan een beter leerresultaat van de student.
DOCUMENT
Hoe kan in ons land innoveren, werken en leren beter worden verknoopt ten dienste van de grote maatschappelijke opgaven waar we voor staan? NWO, Regieorgaan SIA en Topsectoren hebben het initiatief genomen om meer (praktijkgericht) onderzoek te doen naar zogenoemde Learning communities en de kennis hierover beter te delen. De belangstelling voor Learning communities is enorm gegroeid en nu vaak al een vanzelfsprekend onderdeel van (regionaal-) economisch beleid. De nieuwe samenwerkingsverbanden hebben naar verwachting grote gevolgen voor de toekomst van individuele bedrijven, onderwijs- en kennisinstellingen alsook hun collectieve maatschappelijke impact. De grote maatschappelijke uitdagingen als de energie- en zorgtransitie vragen meer kennis, (menselijk) kapitaal en innovaties. Dit staat centraal in het Missiegedreven Topsectoren- en Innovatiebeleid (MTIB). Vraag daarbij is hoe medewerkers zich (toekomstbehendig) kunnen blijven ontwikkelen en wat de bijdrage van Learning communities kan zijn. Het ‘dichter tegen elkaar gaan organiseren van innoveren, werken en leren’ gebeurt in varianten als: Fieldlabs, Skills labs, Praktijkwerkplaatsen, Living labs, Centres of Expertise (CoE) en Centra voor Innovatief Vakmanschap (CIV). Over de grenzen van de afzonderlijke organisaties, domeinen en professies ontstaan nieuwe leer werkgemeenschappen met alle vragen en effecten vandien. Hoe kunnen we die meerpartijen samenwerkingen beter bouwen, beoordelen, betalen en borgen? Het NWO-onderzoeksprogramma Learning communities omvat onderzoeksprojecten in diverse werkcontexten (logistiek, energie, ICT e.a.). Gemeenschappelijke vraag in het programma: wat zijn de werkzame elementen van zo’n Learning community? Naast kennisontwikkeling door het onderzoeksprogramma wordt ook netwerkvorming gestimuleerd tussen onderzoekers en beleidsen praktijkprofessionals. De overtuiging is dat het potentieel in de driehoek innoveren-werken-leren beter kan worden benut. Voor de versterking van de kennisbasis onder het concept Learning communities hebben wij een inventarisatie gedaan naar benaderingen en zienswijzen. Learning communities worden door ons gepresenteerd als samenwerkingsverbanden tussen organisaties en andere (niet of minder georganiseerde) partijen, die het collectief vermogen vergroten van leren, werken en innoveren. Dit vermogen heeft zowel betrekking op het vermogen van de (beroeps)bevolking om zich aan te passen aan veranderende ONDERZOEKSPROGRAMMA EN NETWERK LEARNING COMMUNITIES 4 beroepen en werkpraktijken als het innovatie- en verdienvermogen van organisaties en bedrijven. We verkennen perspectieven op de inrichting, opbrengsten en de relationele dynamiek in Learning communities. We benadrukken dat Learning communities bestaan uit verschillende actoren, partijen en groeperingen – ook wel praktijken genoemd – en dat juist op de grens tussen deze praktijken geleerd wordt. Een Learning community ontwikkelt zich gaandeweg op verschillende systeemniveaus van samenwerking. We gaan in op het belang van een constructief klimaat van samenwerking waarvoor vaak (proces) begeleiding nodig is. Op basis van de verschijningen, uitkomsten en dynamiek hebben we een aantal kernprincipes gedefinieerd. Wat betreft verduurzaming van de communities pleiten wij voor een andere manier van denken. In plaats van een focus op de bestendiging van een tijdelijke (organisatie)structuur, gaat het dan over het verduurzamen van het proces van samenwerkend leren, werken en innoveren dat in gang is gezet. Ook waardevolle activiteiten en interacties die hun doorwerking of spin-off hebben buiten de Learning community zorgen voor bestendiging en verduurzaming van het samenwerkend leren. De verkenning van de kennisbasis voor de Learning communities heeft ook nieuwe onderzoeksvragen opgeleverd voor academisch en praktijkgericht onderzoek. Naast de verkenning van de kennisbasis heeft een expertgroep Instrumenten gewerkt aan een inventarisatie waarmee de concepten uit de kennisbasis op een praktische wijze kunnen worden vertaald in instrumenten om Learning communities (door) te ontwikkelen. De tips en selectie van instrumenten en aanbevelingen zijn samengebracht rond de verschillende ontwikkelingsfasen van Learning communities te weten starten, ontwerpen, uitvoeren en verduurzamen. Er zijn heel veel instrumenten die ‘facilitators’ van Learning communities en anderen kunnen gebruiken bij het opzetten en begeleiden ervan. Actuele vraag is dus in hoeverre en op welke wijze een digitaal platform het aanbod van - en de vraag naar - dergelijke instrumenten beter bij elkaar kan brengen. Er is daarom een verkenning gedaan naar (het ontwerp van) een digitaal platform vanuit zowel de vraagkant maar ook de aanbodkant van instrumenten (de onderzoekers en ontwikkelaars van instrumenten). Hoe het concept Learning communities verder ‘carrière zal maken’ hangt in belangrijke mate af van de vraag of deze veranderingen in het ‘landschap van leren en innoveren’ beter kunnen worden geborgd dan tot dusver middels projecten (en tijdelijke projectfinanciering). De onderlinge afhankelijkheid tussen bedrijven, kennis- en onderwijsinstellingen wordt hoe dan ook steeds groter en daarmee de noodzaak om samenwerking op een nieuwe en meer duurzame manier te organiseren. De Learning communities-benadering komt ook terug in verschillende recente Groeifondsprojecten en regionaal-economische innovatiestrategieën, wat als een bewijs kan worden gezien van de hoge verwachtingen van de benadering. Met onze ervaringen en inzichten doen wij tenslotte enkele suggesties voor de agendering van het thema in het nieuwe Kennis- en Innovatieconvenant (2024-2027). Wij benadrukken daarbij dat de bestaande Learning communities tot nu vooral (tijdelijke) ‘hulpstructuren’ zijn gebleken die niet hebben geleid tot fundamentele aanpassing van de primaire processen van de ONDERZOEKSPROGRAMMA EN NETWERK LEARNING COMMUNITIES 5 betrokken onderwijsinstellingen, organisaties en bedrijven. Wij verwachten dat in de toekomst de vernetwerking in (regionale) innovatie-ecosystemen meer radicale consequenties gaan hebben voor die ‘staande organisaties’ en de wijze waarop werkend leren wordt georganiseerd, gefinancierd en beoordeeld. Om ons hierop beter voor te bereiden doen wij een aantal aanbevelingen ten behoeve van een nieuwe onderzoeksagenda, professionaliseringsagenda en transitieagenda die verder richting en invulling kunnen geven aan deze maatschappelijke beweging. Een beweging waaromheen de verwachtingen hooggespannen zijn en waaraan wij gezamenlijk middels deze publicatie met plezier een bijdrage hebben geleverd.
DOCUMENT
Background: In implementation science, vast gaps exist between theoretical and practical knowledge. These gaps prevail in the process of getting from problem analysis to selecting implementation strategies while engaging stakeholders including care users. Objective: To describe a process of how to get from problem analysis to strategy selection, how to engage stakeholders, and to provide insights into stakeholders’ experiences. Design: A qualitative descriptive design. Setting and participants: The setting was a care organization providing long-term care to people with acquired brain injuries who are communication vulnerable. Fourteen stakeholders (care users, professionals and researchers) participated. Data were collected by a document review, five interviews and one focus group. Inductive content analysis and deductive framework analysis were applied. Intervention: Stakeholder engagement. Main outcome measures: A three-step process model and stakeholders experiences. Results and conclusion: We formulated a three-step process: (a) reaching consensus and prioritizing barriers; (b) categorizing the prioritized barriers and idealization; and (c) composing strategies. Two subthemes continuously played a role in how stakeholders were engaged during the process: communication supportive strategies and continuous contact. The experiences of stakeholder participation resulted in the following themes: stakeholders and their roles, use of co-creation methods and communication supportive strategies, building relationships, stimulus of stakeholders to engage, sharing power, empowerment of stakeholders, feeling a shared responsibility and learning from one another. We conclude that the inclusion of communicationvulnerable care users is possible if meetings are prepared, communication-friendly presentations and reports are used, and relationship building is prioritized.
DOCUMENT
Voortdurende maatschappelijke veranderingen en uitdagingen vragen om samenwerking en een leven lang ontwikkelen. Vaak gebeurt dit in learning communities (innovatieve leerwerkomgevingen) waar organisaties grensoverstijgend samenwerken aan complexe vraagstukken. Bruggenbouwers (brokers) hebben een sleutelpositie in het ontwikkelen van deze learning communities om mensen en organisaties met elkaar te verbinden. Een veelzijdige rol die zich moeilijk laat definiëren. Bovendien voorzien organisaties niet altijd bewust in ondersteuning en ontwikkeling van deze bruggenbouwers. Op basis van een mixed-methodsbenadering voorziet dit onderzoek in de behoefte van een generieke rolbeschrijving met zeven vaardigheden. Hierbij wordt de invloed van kennis, ervaring en persoonskenmerken belicht. Bruggenbouwers werken intersectoraal over grenzen van organisaties heen en ondersteunen betrokken professionals en organisaties in hun samenwerking door politiek bewust en strategisch te handelen. Zij stimuleren kennisdeling en vertalen kennis naar diverse betrokkenen en contexten en onderzoeken daarbij de beroepspraktijk systematisch. Deze rolbeschrijving en de gewenste ondersteuning hierin biedt concrete handvatten om bruggenbouwers beter te selecteren, te waarderen en ook gerichter te investeren in hun professionele ontwikkeling. Deze investering is van cruciaal belang omwille van de katalyserende werking van de rol als bruggenbouwer om het voortdurend leren en ontwikkelen bij organisaties mogelijk te maken
DOCUMENT
poster voor de EuSoMII Annual Meeting in Pisa, Italië in oktober 2023. PURPOSE & LEARNING OBJECTIVE Artificial Intelligence (AI) technologies are gaining popularity for their ability to autonomously perform tasks and mimic human reasoning [1, 2]. Especially within the medical industry, the implementation of AI solutions has seen an increasing pace [3]. However, the field of radiology is not yet transformed with the promised value of AI, as knowledge on the effective use and implementation of AI is falling behind due to a number of causes: 1) Reactive/passive modes of learning are dominant 2) Existing developments are fragmented 3) Lack of expertise and differing perspectives 4) Lack of effective learning space Learning communities can help overcome these problems and address the complexities that come with human-technology configurations [4]. As the impact of a technology is dependent on its social management and implementation processes [5], our research question then becomes: How do we design, configure, and manage a Learning Community to maximize the impact of AI solutions in medicine?
DOCUMENT
The meaningful participation of stakeholders in decision-making is now widely recognized as a crucial element of effective water resource management, particularly with regards to adapting to climate and environmental change. Social learning is increasingly being cited as an important component of engagement if meaningful participation is to be achieved. The exact definition of social learning is still a matter under debate, but is taken to be a process in which individuals experience a change in understanding that is brought about by social interaction. Social learning has been identified as particularly important in transboundary contexts, where it is necessary to reframe problems from a local to a basin-wide perspective. In this study, social learning is explored in the context of transboundary water resource management in the St. Lawrence River Basin. The overarching goal of this paper is to explore the potential role of serious games to improve social learning in the St. Lawrence River. To achieve this end, a two-pronged approach is followed: (1) Assessing whether social learning is currently occurring and identifying what the barriers to social learning are through interviews with the region's water resource managers; (2) Undertaking a literature review to understand the mechanisms through which serious games enhance social learning to understand which barriers serious games can break down. Interview questions were designed to explore the relevance of social learning in the St. Lawrence River basin context, and to identify the practices currently employed that impact on social learning. While examples of social learning that is occurring have been identified, preliminary results suggest that these examples are exceptions rather than the rule, and that on the whole, social learning is not occurring to its full potential. The literature review of serious games offers an assessment of such collaborative mechanisms in terms of design principles, modes of play, and their potential impact on social learning for transboundary watershed management. Serious game simulations provide new opportunities for multidirectional collaborative processes by bringing diverse stakeholders to the table, providing more equal access to a virtual negotiation or learning space to develop and share knowledge, integrating different knowledge domains, and providing opportunities to test and analyze the outcomes of novel management solutions. This paper concludes with a discussion of how serious games can address specific barriers and weaknesses to social learning in the transboundary watershed context of the St. Lawrence River Basin.
DOCUMENT
The 2014 EU Directive on Maritime Spatial Planning (MSP) lays down obligations for the EU Member States to establish a maritime planning process, resulting in a maritime spatial plan by 2020. Consultation should be carried out with local, national and transnational stakeholders. Stakeholder engagement in MSP is complex because of the great number and diversity of maritime stakeholders and the unfamiliarity of some of these stakeholders with MSP and its potential impact. To facilitate stakeholder engagement in MSP, the 'MSP Challenge' table top strategy game was designed and played as part of several stakeholder events in different European countries. The authors study the efficacy of the game for stakeholder engagement. Background and evaluation data of nineteen game sessions with a total of 310 stakeholders with different backgrounds were collected through post-game surveys. Furthermore, the efficacy of the game for stakeholder engagement processes, organised by competent MSP authorities in Scotland and Belgium, is studied in more detail. The results show that the board game, overall, has been a very efficient and effective way of familiarising a great diversity of stakeholders with MSP and to create meaningful interaction and learning among stakeholders in formal planning processes. However, the case studies also show that contextual factors-the level of familiarity with MSP and participants' perception to sustainability-influences the efficacy of the game.
LINK
Het plan van aanpak gepresenteerd in deze handreiking is bedoeld als leidraad voor het ontwerpen, ontwikkelen, implementeren en evalueren van verschillende Learning Communities binnen het RAAK-5 project Het Nieuwe Telen: gas erop! Het is bedoeld om zowel inzichten als instrumenten te bieden aan coördinatoren en facilitatoren voor de implementatie van de lokale Learning Communities gedurende het project. Deze handreiking is een noodzakelijke aanvulling op het project vanwege de prominente rol van Learning Communities binnen het project, maar ook omdat er geen wetenschappelijk gebaseerde ontwerpprincipes voor LC’s te vinden zijn. Er zijn veel projecten die Learning Communities uitvoeren, maar een grondige zoektocht naar literatuur en internetbronnen resulteerde niet in ontwerpprincipes.
DOCUMENT
Sustainable management of the Citarum River is a complex problem due to climate challenges such as increase of extreme weather events, as well as by increased anthropogenic activities leading to water pollution, waterborne diseases and floods. To act on this, active engagement of diverse stakeholders in decision-making for integrated water management is needed to share knowledges and understand diverse perspectives. This research reflects on the potential of the Visual Problem Appraisal (VPA) methodology to facilitate stakeholders’ participation in the complexity of sustainable water management in Indonesia. A VPA consists of a series of filmed interviews allowing stakeholders to express their concerns and issues. The interviews are used in thematic workshops to enhance dialogue and stimulating social learning in complex multi-stakeholder settings, in order to enhance environmental governance. Using the VPA solves two well-known problems: shortage of time and means for stakeholders to participate (stakeholder fatigue) and the fact that often the same people participate in diverse arenas (the usual suspects). The VPA could be used at ITB for bachelor’s and master’s degrees regarding Environmental Engineering, at Dutch universities and as a method to facilitate mediated participation within the Living Lab Upper Citarum.
LINK
