This qualitative study examined how the complex institutional context of gas extraction in Groningen affects relations and processes of trust, and seeks to better understand what is necessary for restoring trust. In the Groningen gas case, responsibilities for dealing with multiple negative consequences of gas extraction are shared by many different organizations who together form a complex institutional system. Numerous professionals are doing their best to help solve the problems. As individuals, case managers and other professionals are seen as benevolent and hard-working people. But as representatives of (large) institutions these professionals struggle to be seen as trustworthy because of persistent problems with institutional performance, with professionals themselves feeling they have insufficient discretionary power. More than interpersonal trust, a different form of trust appears to be at stake here: confidence in the system itself. According to many respondents, confidence in the system is low because the perceived interests of the institutions that shaped this system are not aligned with those of residents and the region. In addition, the positions of power and responsibility within this system are opaque to both residents and professionals. Moreover, the institutional system is perceived to be based on a distrustful attitude toward citizens in general, resulting in elaborate procedures for accountability, control and monitoring. These factors have become obstacles to restoring confidence in the system, no matter how well residents and professionals get along as individuals.
Dit artikel presenteert de resultaten van een discursief psychologische analyse van geruchtvorming op social media. De analyse van Twitterberichten die zijn geplaatst tijdens de zoektocht naar twee vermiste kinderen heeft tot doel inzicht te verwerven in de manier waarop geruchten zich ten tijde van crisissituaties op social media ontwikkelen. In this article we present the results of our analysis of rumour construction on social media from a discursive psychological perspective. The analysis of tweets during a search for two missing kids aims to provide insight into the way rumours develop on social media during a crisis situation, as well as the interactional and rhetorical aspects of rumour construction.
Can you remember the last time the ground gave way beneath you? When you thought the ground was stable, but for some reason it wasn’t? Perhaps you encountered a pothole on the streets of Amsterdam, or you were renovating your house and broke through the floor. Perhaps there was a molehill in a park or garden. You probably had to hold on to something to steady yourself. Perhaps you even slipped or fell. While I sincerely hope that nobody here was hurt in the process, I would like you to keep that feeling in your mind when reading what follows. It is the central theme of the words that will follow. The ground beneath our feet today is not as stable as the streets of Amsterdam, your park around the corner or even a poorly renovated upstairs bedroom. This is because whatever devices we use and whatever pathways we choose, we all live in hybrid physical and digital social spaces (Kitchin and Dodge 2011). Digital social spaces can be social media platforms like Twitter or Facebook, but also chat apps like WhatsApp or Signal. Crucially, social spaces are increasingly hybrid, in which conversations take place across digital spaces (WhatsApp chat group) and physical spaces (meeting friends in a cafe) simultaneously. The ground beneath our feet is not made of concrete or stone or wood but of bits and bytes.
The impacts of tourism on destinations and the perceptions of local communities have been a major concern both for the industry and research in the past decades. However, tourism planning has been mainly focused on traditions that promote the increase of tourism without taking under consideration the wellbeing of both residents and visitors. To develop a more sustainable tourism model, the inclusion of local residents in tourism decision-making is vital. However, this is not always possible due to structural, economic and socio-cultural restrictions that residents face resulting to their disempowerment. This study aims to explore and interpret the formal processes around tourism decision-making and community empowerment in urban settings. The research proposes a comparative study of three urban destinations in Europe (The Hague in the Netherlands, San Sebastian in Spain and, Ioannina in Greece) that experience similar degree of tourism growth. The proposed study will use a design-based approach in order to understand tourism decision-making and what empowers or disempowers community participation within the destinations. Based on the findings of primary and secondary data, a community empowerment model will be applied in one the destinations as a pilot for resident engagement in tourism planning. The evaluation of the pilot will allow for an optimized model to be created with implications for tourism planning at a local level that can contribute to sustainable destinations that safeguard the interests of local residents and tourists.
Met de opkomst van digitale diensten en de impact van digitale technologie is het vraagstuk van privacy hoog op de maatschappelijke agenda beland. Burgers gebruiken steeds vaker apps en andere online services, met als keerzijde dat we steeds meer informatie over onszelf moeten delen om optimaal gebruik te kunnen maken van deze faciliteiten. Dit kan leiden tot schending van onze privacy. Ook voor de meeste (mkb-)bedrijven is het lastig om inzicht te krijgen in de privacy implicaties van hun online services en in de privacy-eisen om deze implicaties te verzachten. Het privacyvraagstuk is voor deze doelgroepen grijpbaar te maken door de privacy-eisen waar online diensten aan moeten voldoen op een beknopte, overzichtelijke en duidelijke manier te communiceren. Privacy labels, in navolging van energielabels en voedingslabels, zijn hiervoor een veelbelovende methode. Binnen het, door NWO gefinancierde, SERIOUS project is een prototype ontwikkeld om privacy-eisen te visualiseren middels een multidimensionaal privacy label (Barth, Ionita en Hartel, 2020). Op basis van een vragenlijst met betrekking op datacollectie, dataverwerking en datadisseminatie kan de mate van privacy borging en bescherming worden vastgesteld. Het huidige prototype van dit privacy label is generiek. Echter is het mogelijk dat bepaalde elementen van privacy in de praktijk binnen sommige domeinen veel zwaarder wegen dan binnen anderen. Kenniscentrum Creating 010 onderzoekt, naar aanleiding van de vraag vanuit de samenwerkingspartijen van het SERIOUS project, binnen dit project hoe het SERIOUS prototype kan worden doorontwikkeld naar een volwaardig privacy label. Hierbij wordt nagegaan of en hoe het prototype in en voor verschillende sectoren werkt, deze zijn: retail, media en cultuur. Het doel van dit project is om middels een haalbaarheidsstudie de richtlijnen voor een domein-specifiek label te achterhalen en op te stellen die dienen als uitgangspunt voor een vervolgproject voor een domein-specifieke privacy tool.
De maatschappij raakt zich in toenemende mate bewust dat het huidige lineaire economisch model niet meer houdbaar is. Het gebruik van petrochemische producten resulteert in een toename van CO2 in de atmosfeer. Verder neemt de hoeveelheid afval, met name plastics, verontrustende vormen aan en raken de oceanen zienderogen meer vervuild. Om de bovengenoemde problemen te tackelen is een transitie naar biobased en circulair essentieel. Naast dat we voor het maken van (consumenten) producten meer gebruik moeten maken van natuurlijke, hernieuwbare grondstofstromen zullen we de huidige materialen tevens veel beter moeten recyclen teneinde de druk op het milieu te verminderen. Een belangrijk thema in het recyclen van plastics is de chemische recycling. Een bekend voorbeeld waar op dit moment onderzoek naar verricht wordt is de depolymerisatie van PET naar de monomeren, GEVOLGD DOOR de scheiding van additieven en kleurstoffen en vervolgens weer een polymerisatie tot het gewenste plastic. In dit project wordt een andere methode voor chemische recycling onderzocht, namelijk de katalytische pyrolyse van (mengsels) van plastics tot de aromaten benzeen, tolueen en xylenen (BTX). Deze aromaten zijn veel gebruikte intermediairen voor tal van hoogwaardige plastics, zoals polyesters, polyamides en polyurethanen. Ruwweg 40% van alle huidige plastics is opgebouwd uit BTX. De techniek kan gebruikt worden voor mengsels van plastics en, door toepassing van de ex situ approach kunnen ook sterk vervuilde plastic stromen omgezet worden naar BTX. In samenwerking met het bedrijf BioBTX gaat de Rijksuniversiteit Groningen een kinetische studie doen naar de omzetting van plastics door gebruik te maken van tweetal geselecteerde plastic voedingen en een modelsysteem (etheen, propeen en mengels) voor de omzetting naar BTX middels een katalytische pyrolyse. De resultaten van deze studie zullen gebruikt worden voor een techno-economische evaluatie om te inventariseren of het proces commercieel aantrekkelijk is en geschikt voor verdere opschaling richting pilot/demoplant.
