This essay investigates the Iranian encounter with and influence on the international modernist movement. The reception of international modernist discourses and their weaving into Iranian housing- and city-building practices contributed to the formation of a peculiar, alternative, and indigenous version of modernism that took hold in the 1950s. While such practices were clearly part of the international modern movement, they were simultaneously definable as uniquely Iranian. By analyzing the Narmak quarter in Tehran, this paper explores how the production of a middle-class neighborhood became part of a nation-building strategy. Through processes of moderation and appropriation, the idealistic modernist version was made more practical based on pre-existing socio-cultural characteristics and typological elements. Ultimately, this local version of modernism led to the acceptance of modernism, provoked an urban reaction and produced some unexpected social consequences.
LINK
With the rise of chronic diseases as the number one cause of death and disability among urban populations, it has become increasingly important to design for healthy environments. There is, however, a lack of interdisciplinary approaches and solutions to improve health and well-being through urban planning and design. This case study offers an HCI solution and approach to design for healthy urban structures and dynamics in existing neighborhoods. We discuss the design process and design of ROOT, an interactive lighting system that aims to stimulate walking and running through supportive, collaborative and social interaction.
DOCUMENT
Ook uit internationaal wetenschappelijk onderzoek blijkt dat er verschillen zijn tussen ouderen in de stad en op het platteland [3-5]. In de rijke delen van de Europese Unie hebben ouderen in de landelijke gebieden een hogere levenstevredenheid dan in de stad. Mensen lijken tevreden in een dorp, wellicht omdat het verwachtingspatroon geringer is. Als het op veroudering aankomt, biedt de hogere dichtheid van de stad een grotere nabijheid tot allerlei diensten die de kwaliteit van leven van ouderen vergroten. Door specifieke economische factoren kunnen deze diensten niet in dezelfde mate worden aangeboden in landelijke gebieden [6]. Woonomstandigheden, zo blijkt uit onderzoek [7], zijn beter voor onze ouderen in de stad dan op het platteland, hoewel de verschillen niet zo uitgesproken groot zijn. En dan heb je nog de gesegregeerde woonwijken voor ouderen, zoals in de Verenigde Staten. Denk daarbij aan Sun City Arizona en The Villages in Florida [8, 9]. Deze wijken bieden een eenheidsworst en zonderen ouderen af in een cocon van geboden comfort, waarbij zij verdwijnen uit het reguliere straatbeeld van omliggende steden. Een in vrijheid gekozen gevangenschap. Een echte seniorvriendelijke stad is een generatievriendelijke stad zoals u wilt, waar niet alleen ruimte is voor één generatie, maar voor alle generaties: van wieg tot graf.
DOCUMENT
