Nederland ontzuilt sinds de jaren zestig in rap tempo. Desalniettemin zijn er in Nederland nog altijd meer bijzondere scholen dan openbare scholen.
DOCUMENT
Nederland is de afgelopen jaren in de ban geraakt van twee verschillende utopische gedachten, met name de lokroep van de wijk als integrerend kader voor verbetering van de sociale en fysieke infrastructuur en de lokroep van technologie als motor van een significante vooruitgang van de samenleving. Binnen het programma ID-wijk van de Stichting Experimenten Volkshuisvesting worden experimenten gestimuleerd om deze twee utopische gedachten te combineren en met technologie in de wijk verbeteringen aan te brengen. De vraag dringt zich op of in het utopische rekenstelsel een optelling van twee eenheden een grotere eenheid tot gevolg heeft, of integendeel een dergelijke combinatie leidt tot een zwakker resultaat. In deze tekst wordt een exploratie aangevat van de rekenregels van dit utopische stelsel aan de hand van de vraag of technologie sociale netwerken op wijkniveau ondersteund dan wel ondermijnt, en in welke mate door welke actoren hierin sturend kan worden opgetreden. Daarbij wordt alleen aandacht gegeven aan persoonlijke sociale netwerken, en niet aan sociale relaties tussen groepen (ouderen t.o.v. jongeren, allochtonen-autochtonen, ). De relatie van technologie met sociale cohesie tussen groepen is immers een apart vraagstuk met een eigen dynamiek en vragen, bv. of een site als www.maroc.nl de integratie bevordert of juist verzuiling volgens etnische lijnen versterkt.
DOCUMENT
Het is de globale adoptie van de Nederlandse Verzuiling, waarbinnen de ‘eigen waarheid’ van informatie bepaald werd op basis van het geloof (normen, waarden en dogma’s) van de maatschappelijke ‘zuil’ waartoe men behoorde. Het isolationisme van de huidige geloven gaat gevolgen hebben voor het denken over informatie. Voor mij zal het woord van het jaar 2017 ‘informatie-isolationisme’ zijn.
DOCUMENT
Waar in het (zorg)proces zijn, vanuit de gedachte refuse/ rethink/ reduce uit het 10R model, mogelijkheden om de uitgaande materiaalstroom van het zorgproces thuis te verminderen? Waar in ons land een beweging naar zorgverlening in de thuissituatie om verschillende redenen steeds sneller en groter wordt, is de roep om duurzaam omgaan met grondstoffen tevens groter en belangrijker dan ooit. Circulariteit is een kernbegrip in het omvormingsproces. Indien echter de R-ladder wordt beschouwd, blijkt dat tot nog toe veelal op het onderste deel van de ladder wordt ingezet. Dit project zet in op de hoogste treden. De vraagstelling sluit hiermee nauw aan bij de doelen van de transitieagenda kunststoffen uit het grondstoffen akkoord. Een vooronderzoek met direct betrokken partijen bevestigt de aanname dat er een wereld te winnen is op het terrein van verspilling. Instellingen en cliënten zien zeker het belang, maar zien (voor zichzelf) geen of weinig oplossingen om de huidige situatie te veranderen. Samenwerking van stakeholders in de keten is zeer beperkt. In dit project worden een aantal partijen samengebracht uit de keten en verschillende vormen van extramurale zorg onderzocht. Het samenbrengen van de partijen om gezamenlijk te kijken naar de bestaande situatie van de materiaal-, informatie en financiële stromen rondom het gebruik van materialen in de zorgverlening thuis en om vanuit daar te kunnen omdenken (refuse, rethink en reduce) en daarmee het verlenen van zorg in de thuissituatie te verduurzamen, is het unieke en innovatieve karakter van dit project. Het biedt kansen om nieuwe mogelijkheden in verduurzamen te ontdekken.
