Is IT-governance nu inrichting van de besluitvorming over de informatievoorziening of de inrichting van de besturing van de IT-functie? Moeten we iemand een boek aandoen, waar het centrale begrip niet eenduidig is geformuleerd?
DOCUMENT
Dit verhaal begint op een balkon in het kleine Italiaans stadje Verona. In de nacht bezoekt Romeo stiekem zijn geliefde Julia. Een langdurige vete tussen hun families staat een openlijke liefde in de weg. Romeo heeft simpelweg de verkeerde achternaam. Vanaf het balkon roept Julia de beroemde woorden uit “What’s in a name?”. Want zou een roos, denkt Julia hardop, als we die een andere naam geven, niet even zoet ruiken? Zo zouden we ook graag naar informele zorg kijken. Niet blindstaren op het woord, maar kijken naar het fenomeen wat achter de naam schuilgaat: wat is informele zorg precies? Wat beweegt mensen, wat doen zij? In de afgelopen decennia is er veel kennis verzameld over verschillende vormen van informele zorg. Denk aan mantelzorg, vrijwilligerswerk, burenhulp en specifieke vormen van ervaringsdeskundigheid. De meerwaarde van deze kennis laat zich raden, maar heeft ook een keerzijde: de wilde verzameling definities van en ideeën over informele zorg heeft er ook voor gezorgd dat we soms door de bomen het bos niet meer zien. In dit artikel maken we daarom een rondreis door de rijke wereld van informele zorg.
DOCUMENT
Het verkrijgen van een huur- of koopwoning in Amsterdam is moeilijk. Al jaren prijken verontrustende titels over een overspannen woningmarkt op de voorpagina’s van kranten en websites. Amsterdam wordt een stad voor de lucky few. Ondertussen kampen sectoren zoals zorg, onderwijs en politie met grote arbeidstekorten. Sinds 2017 hanteert Gemeente Amsterdam een voorrangsregeling op sociale en middeldure huurwoningen om deze drie beroepssectoren in de stad te behouden. Zorg, politie en onderwijs zijn immers essentiële beroepen waar een stad niet zonder kan, toch? Essentieel voor de stad, onmisbaar door hun vitale rol - sinds de COVID-19-uitbraak in 2020 vliegen termen als ‘essentiële, ‘cruciale’ en ‘vitale’ beroepen je om de oren. De beroepsgroepen die hiermee bedoeld worden behoren veelal tot de lage- en middeninkomens, en meer aandacht voor hun woon- en werksituatie is van het grootste belang. Achter voorrangsregelingen zoals die van gemeente Amsterdam schuilt echter ook een gevaar. Er worden altijd groepen van dit soort regelingen uitgesloten – en laten dit nou net dezelfde groepen zijn die altijd al over het hoofd worden gezien.
LINK
Toegangstijden in de zorg lopen op. Dit leidt tot onbegrip bij patienten, politiek en zorgverzekeraars. De Treeknorm (4 weken voor bezoek aan een polikliniek) wordt in veel gevallen overschreden. Om die reden is door BUas en HAN onderzoek gedaan naar factoren die bepalend zijn voor toegangstijden in de zorg en naar het ontwikkelen van een meetinstrument dat objectieve data genereert van die bepalende factoren. Naast onderzoek naar de aangeleverde data over toegangstijden is de praktijk bij 5 MDL poli's onder de loep genomen. Hoofdconclusie: Er is geen uniform meetsysteem -d.w.z. zonder menselijke tussenkomst- dat maandelijks bruikbare wachttijddata verzamelt. Andere conclusies: Het doel van wachttijdenregistratie is verschillend voor diverse gebruikersgroepen. Dit maakt het lastig om algemeen bruikbare wachttijddefinities op te stellen. De gedefinieerde wachttijden worden door zorgaanbieders verschillend geinterpreteerd en daardoor ook verschillend geregistreerd.De data uit Mediquest of de benadering van Vektis geven geen betrouwbaar beeld van de werkelijke wachttijden.
