Sinds oktober 2011 werken de ICT-afdelingen van een aantal noordelijke (semi-)publieke organisaties samen onder de naam Samenwerking Noord. Gezamenlijk streven zij naar aantrekkelijk werkgeverschap voor ICT-ers in het Noorden en daarmee te anticiperen op (toekomstige) krapte op de ICT-arbeidsmarkt. In opdracht van Samenwerking Noord heeft het Kenniscentrum Arbeid van de Hanzehogeschool Groningen (KCA) een verkennend onderzoek uitgevoerd naar het ICT-personeel van de deelnemende organisaties. Doel van het onderzoek is om inzicht te krijgen in de gemeenschappelijke, actuele en verwachte knelpunten van de organisaties ten aanzien van hun ICT-personeel. Dit inzicht moet een basis bieden om te komen tot concrete samenwerkingsactiviteiten. Het rapport beschrijft de opzet, uitvoering en uitkomsten van het onderzoek
De komst van de Participatiewet in 2015 stond niet op zichzelf. Van 2015 toten met 2018 volgde een enorme hoos aan bijkomende wet- en regelgeving. Debedoeling van de wetgever was om met deze wetgeving ondernemers te stimulerenmedewerkers met een beperking in dienst te nemen. Uit ons onderzoek blijktdat de ondernemers die wij spraken ook zonder wet- en regelgeving over willengaan tot inclusief werkgeverschap. De regelzucht van de rijksoverheid kan er juisttoe leiden dat ook deze koplopers gaan afhaken, als de wet- en regelgeving nietondersteunend is en leidt tot ongelijke behandeling.
Hoe enthousiast leiders in Nederland ook zijn over het hybride werken, dit model kan toch lelijk ontsporen. Onderzoeker Wouter Smit waarschuwt dat veel bedrijven niet weten welke regels er precies gelden. Onzorgvuldig gebruik kan leiden tot onrust. Maatwerk is belangrijk om hybride werken te laten bijdragen aan goed werkgeverschap.Onderzoeker Wouter Smit waarschuwt dat veel bedrijven niet weten welke regels er precies gelden. Onzorgvuldig gebruik kan leiden tot onrust. Maatwerk is belangrijk om hybride werken te laten bijdragen aan goed werkgeverschap.Vorige maand doken er tegenstrijdige onderzoeken op over hybride werken. Nederlandse CEO’s blijven eraan verknocht, terwijl hun buitenlandse collega’s een terugkeer naar kantoor nastreven. Wouter Smit, onderzoeker en docent in verandermanagement, organisatorische wendbaarheid en leiderschap, heeft wel een verklaring voor die ogenschijnlijke tegenstrijdigheid. Hij is verbonden aan de Hogeschool van Amsterdam.
LINK
Hoe kunnen sociale ondernemingen en reguliere ondernemingen elkaar versterken om de maatschappelijke uitdaging voor mensen met een (grote) afstand tot de arbeidsmarkt effectiever te adresseren? Dat is de centrale vraag in dit onderzoek. Doel Dit onderzoek heeft tot doel om nieuwe kennis te ontwikkelen ten aanzien van verschillende vormen van samenwerking tussen sociale ondernemingen gericht op arbeidsparticipatie en reguliere ondernemingen die (meer) impact willen maken op het gebied van inclusief werkgeverschap. Resultaten Met de resultaten willen we bijdragen aan kennisontwikkeling over nieuwe samenwerkingsvormen en systeemverandering waarin inclusief werkgeverschap vanzelfsprekend wordt. Looptijd 01 september 2021 - 31 augustus 2023 Aanpak De onderzoeksopzet is verdeeld in vier fasen. In de eerste fase zullen alle deelnemende ondernemingen afzonderlijk geanalyseerd worden om een goed beeld te krijgen van de wijze waarop elke onderneming (meervoudige) waarde creëert. Vervolgens zullen alle deelnemende ondernemingen afzonderlijk geanalyseerd worden om de (al dan niet) bestaande samenwerkingsrelaties tussen sociale en reguliere ondernemingen in kaart te brengen. In de derde en vierde fase zoeken we actief naar manieren waarop gezamenlijk meer waarde kunnen creëren. Terugblik Congres 2023 Impact in de praktijk Hieronder zijn twee voorbeelden van succesvolle samenwerkingen te zien om arbeidsparticipatie van kwetsbare groepen te realiseren. Relevantie/impact Het onderzoek draagt bij aan de Banenafspraak tussen Overheid en Bedrijfsleven. Zie opnaarde100000.nl: een initiatief van VNO-NCW, MKB Nederland en LTO. Samenwerking met kennispartners We werken samen met vele partners, waaronder Hogeschool Windesheim, Social Enterprise NL, Social Impact Factory, De Normaalste Zaak, Op naar de 100.000 banen en Utrecht University Social Entrepreneurship Initiative.
Een belangrijke doelstelling van de Participatiewet (2015) is om het overzichtelijker en makkelijker te maken voor werkgevers om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt in dienst te nemen. Uit een recente evaluatie van de Participatiewet door het Sociaal en Cultureel Planbureau (2019) blijkt echter dat veel mensen nog steeds niet naar vermogen meedoen aan het arbeidsproces. Ondanks de ambities van overheid en bedrijfsleven om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan het werk te helpen slaagt minder dan een kwart van alle werkgevers hier daadwerkelijk in (SCP, 2019). De inzet van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt vraagt meestal meer inspanning en begeleiding, hetgeen door veel ondernemingen als (te) ingewikkeld en kostbaar beschouwd wordt. Ondertussen is de situatie op de arbeidsmarkt drastisch gewijzigd door de gevolgen van het coronavirus. De werkloosheid loopt snel op en de verwachting is dat met name lageropgeleiden, mensen met een niet-westerse migratieachtergrond, mensen met een arbeidsbeperking en ouderen hierdoor het zwaarst getroffen zullen worden. Zonder extra inspanningen om de perspectieven op het vinden en behouden van werk te verbeteren dreigen deze mensen lang werkloos te blijven (Josten, 2020). Sociale ondernemingen gericht op arbeidsparticipatie van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt slagen er vaak wel in om middels een financieel gezonde onderneming maatschappelijke impact op dit gebied te creëren. Veel sociale ondernemingen ervaren daarentegen aanzienlijke uitdagingen om hun maatschappelijke impact verder op te schalen (De Bell et al., 2019). Dit onderzoek heeft tot doel om nieuwe kennis te ontwikkelen ten aanzien van samenwerking tussen sociale ondernemingen gericht op arbeidsparticipatie en reguliere ondernemingen die (meer) impact willen maken op het gebied van inclusief werkgeverschap. Op welke wijzen kunnen sociale ondernemingen en reguliere ondernemingen elkaar versterken om de maatschappelijke uitdaging voor mensen met een (grote) afstand tot de arbeidsmarkt effectiever te adresseren?