Mensen zorgen voor elkaar. En dat is altijd zo geweest. Zorg voor zieke familieleden is iets wat vanzelfsprekend behoort tot het privédomein van mensen. In de vorige eeuw is de zorg echter wel geprofessionaliseerd. Verpleging werd niet langer meer als naastenliefde gezien, maar als een beroep. In de huidige samenleving maken zorgvragers, mantelzorgers en professionals gezamenlijk deel uit van het zorglandschap. De nadruk wordt gelegd op zelfredzaamheid en zorg-verantwoordelijkheid van zorgvragers en mantelzorgers. Het lijkt alsof de overhead zich gedeeltelijk terug wil trekken uit de rol die ze in de vorige eeuw naar zich toe heeft getrokken.
In de onderzoekslijn Zorg in Balans van het lectoraat Participatie, Zorg en Ondersteuning (Kenniscentrum Sociale Innovatie) staat het verbeteren van de samenwerking tussen formele en informele zorgverleners centraal. Er werden de afgelopen jaren samen met het werkveld competentieprofielen ontwikkeld waarin beschreven werd welke professionele competenties van belang zijn waar het gaat om samenwerken met informele zorgverleners in specifieke situaties. Er is op basis van de bestaande profielen nagedacht over wat er nodig is om in generieke zin, dus los van een specifieke situatie, aandoening of beperking, bekwaam te zijn in de samenwerking met informele zorgverleners. Dit document start met de basishouding waarna we inzoomen op het samenspel met de direct naasten, het bredere netwerk en het zorglandschap. Er wordt steeds gestart met competenties die zowel voor de verpleegkundige als de sociaal werker relevant zijn. Vervolgens worden de beroep specifieke competenties beschreven.
Toen ik in 2007 als docent Methoden en Technieken van Onderzoek bij de Hanzehogeschool werd aangesteld, speelde onderzoek een bescheiden rol in het onderwijs. In de afgelopen jaren is er echter veel veranderd en heeft het onderzoek binnen het hoger beroepsonderwijs een enorme boost gekregen. Dit is een gevolg van het advies van de commissie Veerman aan de Tweede Kamer, waarin zij aangeeft dat de kwaliteit van het hoger onderwijs versterkt moet worden door meer in praktijkgericht onderzoek te investeren. Binnen de Hanzehogeschool is......
Artificiële Intelligentie (AI) is een systeemtechnologie die de samenleving fundamenteel verandert. Ook in de gezondheidszorg en het onderwijs worden de gevolgen in rap tempo zichtbaar. Het gaat dan met name om generatieve AI (genAI), waarbij modellen op basis van waarschijnlijkheid teksten of beeldmateriaal kunnen produceren of aanpassen. Hoewel AI in specifieke gevallen aantoonbaar positieve effecten heeft in de gezondheidszorg en de mogelijkheden eindeloos lijken, moeten vele vragen worden beantwoord voordat het veilig kan worden ingezet. Het Lectoraat Technologie voor Gezondheid van de Hogeschool van Arnhem Nijmegen (HAN) is continu op zoek naar nieuwe hulpmiddelen om de kwaliteit en efficiëntie van onderzoek te optimaliseren. Deze staan in het huidige tijdperk onder druk. Gedegen onderzoek kost veel tijd terwijl het moeilijk is om voldoende gekwalificeerde onderzoekers te vinden. Tegelijkertijd vraagt het snel veranderende zorglandschap om snelheid en een voortdurende beschikbaarheid van resultaten van hoge kwaliteit die continue verbetering mogelijk maken. Het MKB, zoals Space Innovation, probeert toepassingen te ontwikkelen om de praktijk te helpen met innovaties zoals genAI. Hoewel zij de expertise in huis hebben om AI-toepassingen af te stemmen op behoeften van onderzoekers schort het aan gezamenlijke validatie in de praktijk. Het laatste is een cruciale stap voor opschaling en marktontwikkeling. Bovengenoemde en andere partners willen verkenning doen van de kansen van genAI voor praktijkgericht onderzoek. Hierbij richten we ons op kwalitatief onderzoek omdat dit een veel gebruikte onderzoeksmethode is die relatief tijdrovend is. Mogelijk kan tijdwinst kan worden behaald. In de voorgestelde studie brengen we in kaart in hoeverre genAI op een veilige manier kan ondersteunen bij het afnemen van interviews en het analyseren van kwalitatieve data. Hiermee draagt dit onderzoek bij aan de groeiende kennisbasis over de integratie van AI in het praktijkgericht onderzoek en kan het richting geven aan toekomstige implementaties en ontwikkelingen op dit gebied.
De decentralisatie van zorg naar gemeenten in 2015 heeft er mede voor gezorgd dat ‘de wijk’ een steeds meer prominente plaats inneemt in het zorglandschap. Het is een omgeving die continu verandert. Beweegzorgprofessionals (fysiotherapeuten en oefentherapeuten) ervaren druk om met continue innovatie concurrentievoordeel te bereiken in deze veranderende omgeving. Daarnaast worden ze uitgedaagd om unieke capaciteiten te ontwikkelen die onderscheidend vermogen opleveren (Brexendorf, 2015). Omdat het een grote groep beweegzorgprofessionels ontbreekt aan kennis en kunde om dit voor elkaar te krijgen, werd in 2017 via een SIA RAAK MKB subsidie het project ‘MOVES in de beweegzorg’ gestart. Twee lectoraten van de Hogeschool Utrecht, zo’n 20 eerstelijns beweegzorgpraktijken en twee brancheverenigingen hebben zich ingezet om antwoord te krijgen op de vraag: ‘Hoe kunnen beweegzorgprofessionals inspelen op en bijdragen aan de veranderende zorg in de wijken op een manier die -voor hen als MKB-organisaties- haalbaar en rendabel is?’. Twee intensieve jaren van onderzoek zijn bijna voorbij. Kennis over innoveren en positioneren, specifiek binnen de beweegzorg, is opgehaald via literatuuronderzoek. Deze kennis is gebruikt als basis voor vragenlijsten, interviews en focusgroepen met beweegzorgprofessionals én hun stakeholders in de wijk. Er is inzicht verkregen in beïnvloedbare factoren voor innoveren binnen de beweegzorg en mogelijke positioneringsrichtingen voor beweegzorgpraktijken. De opgedane kennis is gedurende het project ‘teruggegeven’ aan het veld via consortiumbijeenkomsten, een mini-symposium, twee handzame publicaties en inspiratiecolleges aan bachelor/master studenten. Er is daarnaast een prototype in ontwikkeling van de zogenaamde MOVES-toolkit voor ‘Positioneren & Innoveren binnen beweegzorg in de wijk’. De zelfsturende toolkit begeleidt praktijkhouders bij het krijgen van inzicht in het huidige imago van de praktijk, het eigen DNA, relevante doelgroepen & hun behoeften en concurrenten in de wijk. Deze inzichten kunnen praktijken gebruiken om hun positionering te kiezen en innovaties in te richten. Zo kunnen ze een onderscheidende positie innemen in het beweegzorgnetwerk in de wijk.
Vanwege veranderingen in de maatschappij en het zorglandschap is het noodzakelijk om de zorg anders te organiseren. Hierbij is de inzet van technologie veelbelovend. Binnen de fysiotherapie is de inzet van videoconsulten één van de mogelijkheden. Momenteel is echter niet bekend wat de optimale invulling van een videoconsult is.Doel Hoofddoel van de studie is inzicht krijgen in het huidige en gewenste gebruik van videoconsulten in de fysiotherapie, inclusief bevorderende en belemmerende factoren. Resultaten Achtergrondkennis over gebruik van videoconsulten binnen de fysiotherapie vanuit de literatuur. Inzicht in het huidige gebruik van en ervaringen met videoconsulten. Beschrijving van remmende en stuwende factoren Inzicht in ervaringen van patiënten met het gebruik van videoconsulten binnen de fysiotherapie. Beschrijving van wat onder videoconsulten binnen de fysiotherapie wordt verstaan en wat de randvoorwaarden zijn. Looptijd 01 juli 2020 - 01 april 2021 Aanpak Met behulp van literatuuronderzoek, vragenlijsten en diepte interviews wordt dit inzicht verworven. Zowel fysiotherapeuten als patiënten worden betrokken. Met tot slot nog een focusgroep waarin een ook andere experts op het gebied van videoconsulten zullen worden bevraagd. Kennisverspreiding Om het geleerde uit dit project over te dragen naar fysiotherapeuten worden tools ontwikkeld zoals een e-learning en/of een workshop. Hierbij wordt gebruikt gemaakt van de expertises hierin vanuit het onderwijs van Hogeschool Utrecht en vanuit de beroepspraktijk (drie fysiotherapeuten). Tips over hoe videoconsulten in te zetten binnen de fysiotherapie Digitalisering in de zorg is een trend die sinds lange tijd gaande is om zorg efficiënter en dichtbij de patiënt te kunnen aanbieden. COVID-19 heeft de digitalisering in een stroomversnelling gebracht. Ook binnen de fysiotherapie werd geëxperimenteerd met de inzet van videoconsulten. In een onderzoek van Lectoraat Innovatie van Beweegzorg is inzicht verkregen in het gebruik van videoconsulten en zijn tips verzameld hoe dit goed te kunnen inzetten. Kijk hier het filmpje hierover.
