Het debat rondom onderzoek lijkt een steeds prominentere rol te gaan spelen in de actuele kunstpraktijk. Inmiddels worden er ook regelmatig in Nederland conferenties en expertmeetings georganiseerd over de wijze waarop onderzoek in de kunsten kan
plaatsvinden, en hoe dit ‘artistieke onderzoek’ zich verhoudt tot andere vormen van (wetenschappelijk) onderzoek. Tot nu toe leverden deze discussies echter zelden goed
beargumenteerde criteria of richtlijnen op. Het nieuwste boek van Mika Hannula (in samenwerking met Juho Suoranta en Tere Vaden) Artistic Research: Theories, Methods
and Practices (Helsinki, 2005) wil een einde maken aan dit wetenschapsfilosofische tekort
door zich volledig te richten op methodologische vraagstukken.
