met dit artikel willen we met klem onder de aandacht brengen dat de transformatie van de schuldhulpverlening naar een tijdelijke voorziening voor de “happy view” de beleidsopdracht met zich brengt om tevens een basale bestaansvoorziening te creëren voor de “unhappy majority” ( en hun minderjarige kinderen) voor wie een schone lei (voorlopig) buiten bereik ligt. Zij staan voor de opgave om met hun schulden verder te leven zonder keer op keer uit huis te worden gezet, van energie te worden afgesloten, dan wel problemen te hebben met hun zorgverzekeraar. Selecteren aan de poort is prima, maar wie buiten staat moet wel basale bodembescherming genieten. Dit is niet alleen in het belang van de debiteur maar strekt ook tot het nut van het Algemeen