Als het vervolgonderwijs dichterbij komt is de spanning tussen school en ouders vaak helemaal te snijden. De selectiedruk is zeer voelbaar. Veel leraren ontlopen liever het lesgeven in de 8e groep omdat daar de problemen met ouders het grootst zijn. Zij hebben vaak medelijden met kinderen die een slechte CITO-score halen. Thuis wordt dat als een drama beschouwd, een klap in het gezicht van het gezin en een krenking van de ambities van de ouders.

De relatie tussen leraren en sommige ouders verloopt wel eens moeizaam. Het scala loopt van overbetrokken moeders tot verwaarlozende ouders die zich niet geroepen voelen zich met het schoolse leven van hun kinderen te bemoeien. Ook zijn er soms dreigementen, klaagzangen en intimidaties (ik ben een persoonlijke vriend van de inspecteur).

Iedere ouder vraagt om een eigen benadering. De ene vader treedt agressief op, de volgende weet alles beter, de derde interesseert het niet. De ene moeder klaagt snel over achterblijvende prestaties, de andere wijkt niet van de zijde van haar dochter. Leraar zijn zou zo mooi zijn, als kinderen geen ouders hadden, klaagt menig leraar.