Overheden en huishoudens steken zich massaal in de schulden. Ruim 2 miljoen huishoudens hebben een betalingsachterstand. Het aantal aanmeldingen voor schuldhulpverlening verdubbelde vorig jaar sinds het begin van de crisis tot 89.000. Steeds meer mensen komen er niet meer uit.
We zijn gewend door een financiële bril naar schulden te kijken en zien dan: de 3-procentsnorm, het toepassen van renteregels, de protocollen van de schuldhulpverlening. De schuldproblematiek is er niet minder om geworden en aan de diepere oorzaken gebeurt zo weinig.
Zijn er ook andere manieren te bedenken om met schulden om te gaan dan aflossen, boetes en schuldsanering? Wat zien we als we door een morele bril kijken? Hoe haalbaar is kwijtschelding? Hoe kunnen schuldenaren met een digitaal platform weer greep op hun leven krijgen? En waarom is meer gelijkwaardigheid tussen schuldenaar en schuldeiser geen illusie?