In diverse sectoren van zorg en welzijn zijn de klassieke (bureaucratische) sturingsmodellen geleidelijk vervangen door stuurprincipes die zijn afgeleid uit het particulier initiatief, in het bijzonder de markt. Vraagsturing is daarin het kernbegrip. Die term behoort inmiddels tot de vanzelfsprekende bagage van subsidiegevers, managers en beleidsfunctionarissen. Toch blijven er veel vragen onbeantwoord. Dit artikel geeft een nadere omschrijving van wat bedoelt wordt met vraaggericht werken en belicht enkele van de consequenties.