Van necrologie naar ecologie: hoe systeemdenken de veerkracht van de Nederlandse popsector kan versterken

Met het uitbreken van de COVID-19 crisis en de daaropvolgende ineenstorting van de Nederlandse popmuzieksector werd duidelijk wat vele rapporten jaren geprobeerd hebben duidelijk te maken: de situatie is zo precair dat de sector op het punt van instorten staat. Op sociaal als economisch vlak zijn de grenzen bereikt. De sector heeft nauwelijks veerkracht en is niet bestand tegen stress en schokken. Dit onderzoek richt zich op de onderliggende structuren en mechanismen van de sector, die verantwoordelijk zijn voor deze ineenstorting. In een gezonde situatie ligt de veerkracht van de sector in verankerd in deze structuren en mechanismen. De huidige crisis maakt duidelijk dat dit niet het geval is. Veerkracht (of resilience) zorgt er voor dat systemen stress en schokken kunnen incasseren zonder daarbij fundamenteel van vorm of functie te veranderen. Het is een principe dat afkomstig is uit de ecologie waar het gebruikt wordt om de conditie van complexe systemen te onderzoeken en te verbeteren. Een consortium van kennis- en praktijkpartners onderzoekt en test ecosysteemtheorie en resilienceprincipes binnen de popmuzieksector, om er achter te komen of, en zo ja hoe deze principes bij kunnen dragen aan de versterking van de veerkracht van de sector. De focus van deze studie ligt op het systeem als geheel, gecombineerd met de onderliggende afhankelijkheden tussen de actoren in en rondom het systeem. Het uiteindelijke doel is om via de resilienceprincipes best practices te ontwikkelen voor organisaties in de sector en de governancestructuren er omheen, om hiermee de veerkracht van de sector en haar actoren te versterken.