BACKGROUND: Sepsis is one of the most frequent reasons for acute intensive care unit (ICU) admission of very old patients and mortality rates are high. However, the impact of pre-existing physical and cognitive function on long-term outcome of ICU patients ≥ 80 years old (very old intensive care patients (VIPs)) with sepsis is unclear. OBJECTIVE: To investigate both the short- and long-term mortality of VIPs admitted with sepsis and assess the relation of mortality with pre-existing physical and cognitive function. DESIGN: Prospective cohort study. SETTING: 241 ICUs from 22 European countries in a six-month period between May 2018 and May 2019. SUBJECTS: Acutely admitted ICU patients aged ≥80 years with sequential organ failure assessment (SOFA) score ≥ 2. METHODS: Sepsis was defined according to the sepsis 3.0 criteria. Patients with sepsis as an admission diagnosis were compared with other acutely admitted patients. In addition to patients' characteristics, disease severity, information about comorbidity and polypharmacy and pre-existing physical and cognitive function were collected. RESULTS: Out of 3,596 acutely admitted VIPs with SOFA score ≥ 2, a group of 532 patients with sepsis were compared to other admissions. Predictors for 6-month mortality were age (per 5 years): Hazard ratio (HR, 1.16 (95% confidence interval (CI), 1.09-1.25, P 4): HR, 1.34 (95% CI, 1.18-1.51, P
DOCUMENT
PURPOSE: Premorbid conditions affect prognosis of acutely-ill aged patients. Several lines of evidence suggest geriatric syndromes need to be assessed but little is known on their relative effect on the 30-day survival after ICU admission. The primary aim of this study was to describe the prevalence of frailty, cognition decline and activity of daily life in addition to the presence of comorbidity and polypharmacy and to assess their influence on 30-day survival.METHODS: Prospective cohort study with 242 ICUs from 22 countries. Patients 80 years or above acutely admitted over a six months period to an ICU between May 2018 and May 2019 were included. In addition to common patients' characteristics and disease severity, we collected information on specific geriatric syndromes as potential predictive factors for 30-day survival, frailty (Clinical Frailty scale) with a CFS > 4 defining frail patients, cognitive impairment (informant questionnaire on cognitive decline in the elderly (IQCODE) with IQCODE ≥ 3.5 defining cognitive decline, and disability (measured the activity of daily life with the Katz index) with ADL ≤ 4 defining disability. A Principal Component Analysis to identify co-linearity between geriatric syndromes was performed and from this a multivariable model was built with all geriatric information or only one: CFS, IQCODE or ADL. Akaike's information criterion across imputations was used to evaluate the goodness of fit of our models.RESULTS: We included 3920 patients with a median age of 84 years (IQR: 81-87), 53.3% males). 80% received at least one organ support. The median ICU length of stay was 3.88 days (IQR: 1.83-8). The ICU and 30-day survival were 72.5% and 61.2% respectively. The geriatric conditions were median (IQR): CFS: 4 (3-6); IQCODE: 3.19 (3-3.69); ADL: 6 (4-6); Comorbidity and Polypharmacy score (CPS): 10 (7-14). CFS, ADL and IQCODE were closely correlated. The multivariable analysis identified predictors of 1-month mortality (HR; 95% CI): Age (per 1 year increase): 1.02 (1.-1.03, p = 0.01), ICU admission diagnosis, sequential organ failure assessment score (SOFA) (per point): 1.15 (1.14-1.17, p < 0.0001) and CFS (per point): 1.1 (1.05-1.15, p < 0.001). CFS remained an independent factor after inclusion of life-sustaining treatment limitation in the model.CONCLUSION: We confirm that frailty assessment using the CFS is able to predict short-term mortality in elderly patients admitted to ICU. Other geriatric syndromes do not add improvement to the prediction model. Since CFS is easy to measure, it should be routinely collected for all elderly ICU patients in particular in connection to advance care plans, and should be used in decision making.
DOCUMENT
Background: The Clinical Frailty Scale (CFS) is frequently used to measure frailty in critically ill adults. There is wide variation in the approach to analysing the relationship between the CFS score and mortality after admission to the ICU. This study aimed to evaluate the influence of modelling approach on the association between the CFS score and short-term mortality and quantify the prognostic value of frailty in this context. Methods: We analysed data from two multicentre prospective cohort studies which enrolled intensive care unit patients ≥ 80 years old in 26 countries. The primary outcome was mortality within 30-days from admission to the ICU. Logistic regression models for both ICU and 30-day mortality included the CFS score as either a categorical, continuous or dichotomous variable and were adjusted for patient’s age, sex, reason for admission to the ICU, and admission Sequential Organ Failure Assessment score. Results: The median age in the sample of 7487 consecutive patients was 84 years (IQR 81–87). The highest fraction of new prognostic information from frailty in the context of 30-day mortality was observed when the CFS score was treated as either a categorical variable using all original levels of frailty or a nonlinear continuous variable and was equal to 9% using these modelling approaches (p < 0.001). The relationship between the CFS score and mortality was nonlinear (p < 0.01). Conclusion: Knowledge about a patient’s frailty status adds a substantial amount of new prognostic information at the moment of admission to the ICU. Arbitrary simplification of the CFS score into fewer groups than originally intended leads to a loss of information and should be avoided.
DOCUMENT
Voor het meten van de mobiliteit bij geriatrische patiënten en bij patiënten met evenwichtsstoornissen is in 1986 door Mathias de Timed Up and Go test (TUG) ontwikkeld. Deze oorspronkelijk Engelstalige versie van de test werd in 2000 in het Nederlands vertaald door De Jong. Het meetinstrument is zowel evaluatief als inventariserend en wordt aanbevolen in de KNGF-richtlijnen ‘Osteoporose’, ‘Beroerte’ en ‘Ziekte van Parkinson’.
DOCUMENT
Op dit moment is 13% van de Nederlandse bevolking 65 jaar of ouder en is 3% 85 jaar of ouder. De gemiddelde levensverwachting voor mannen ligt op 77 jaar en voor vrouwen op 81 jaar. Voorspeld wordt dat de zogeheten vergrijzing rond 2040 zijn hoogtepunt bereikt. In dat jaar hoop ik mijn vijfenzeventigste verjaardag te vieren en zullen velen van u misschien wel tot de 85-plussers behoren. In dat jaar zal naar verwachting 23,5% van de bevolking 65-plus zijn. Daarvan zal het percentage 85-plussers een groter aandeel uitmaken dan nu. Al vanaf de oudheid bestaat er een tweeslachtige houding ten opzichte van ouderen: De ogen van de geest zien pas scherp als de ogen van het lichaam hun scherpte verliezen, schreef Cicero in de vierde eeuw voor Christus. Wanneer de rozen zijn afgevallen, veracht men de doornen, schreef Ovidius rond het begin van de christelijke jaartelling. Is de ouderdom nu een periode van achteruitgang, aftakeling, ziekte en verval? Of is het toch een periode van plezier, inzicht, macht en wijsheid? Hoe in een bepaalde periode naar ouderen wordt gekeken, is ook bepalend voor het Nederlandse overheidsbeleid. Tot de jaren zeventig van de vorige eeuw was dit beleid gericht op bescherming. Ouderen waren bejaarden voor wie gezorgd moest worden. Met het oog op meer samenhang in het zorgstelsel en op kostenbeheersing verschoof de aandacht vervolgens naar preventie en stimulering van zorg in eigen kring. Sinds de jaren negentig staat het beleid in het teken van het bevorderen van zelfstandigheid en zelfredzaamheid van ouderen. Het beeld van ouderen is nu dat van een kritische consument die zelf keuzes en kostenafwegingen kan maken (Huijsman & De Klerk, 1997). De vraag is of dat ook aansluit bij de realiteit van mensen met een chronische ziekte. Binnen het Lectoraat Verpleegkundige en paramedische zorg voor mensen met een chronische aandoening richten we ons op oudere chronisch zieken. Niet alleen omdat deze groep, zoals we u zullen laten zien, in kwantitatieve zin het grootste is maar ook omdat de zorg voor deze groep in kwalitatieve zin vaak ernstige hiaten vertoont. In deze openbare les willen wij pleiten voor een herbezinning op de professionele zorg voor chronisch zieke ouderen.
DOCUMENT
In the original publication Dr Patrick Meybohm of the Department of Anaesthesiology, Intensive Care Medicine and Pain Therapy, Frankfurt University Hospital, Frankfurt, Germany was inadvertently omitted from the list of investigators.
DOCUMENT
The Internet and computers increasingly determine our daily lives. This goes for almost everyone in the Netherlands. Still, it is mostly teenagers who are well informed on how to use all the possibilities of new technologies. They are building a digital world of their own that parents usually know very little about. This booklet intends to inform teachers, parents and other interested parties on what teenagers are actually doing online and how important it is to keep abreast of the new developments that the Internet and computers bring into their world. On the basis of research into these issues in the Netherlands and abroad we attempt to indicate what the digital world of teenagers looks like and how it differs from that of grown-ups. What do they do, exactly, and why? We also look into teenagers’ ICT behaviour and into dangers and abuse of the Internet. Moreover we provide tips for parents and teachers on how to handle certain phenomena. This book does not pretend to provide an exhaustive overview of the digital world of teenagers. It is focused on some important characteristics and parts of that world. It reports on research of the INHOLLAND Centre for eLearning into various aspects of ICT behaviour among teenagers. The research was undertaken in the spring of 2006, focusing mainly on texting, networking, gaming, dangers and abuse on the Internet and the digital relation between school and the home. Ultimately we are especially concerned with the question of what teenagers really learn in their digital world, and how education can profit. This book also addresses that issue.
DOCUMENT
BACKGROUND: Intensive care unit (ICU) patients age 90 years or older represent a growing subgroup and place a huge financial burden on health care resources despite the benefit being unclear. This leads to ethical problems. The present investigation assessed the differences in outcome between nonagenarian and octogenarian ICU patients.METHODS: We included 7900 acutely admitted older critically ill patients from two large, multinational studies. The primary outcome was 30-day-mortality, and the secondary outcome was ICU-mortality. Baseline characteristics consisted of frailty assessed by the Clinical Frailty Scale (CFS), ICU-management, and outcomes were compared between octogenarian (80-89.9 years) and nonagenarian (> 90 years) patients. We used multilevel logistic regression to evaluate differences between octogenarians and nonagenarians.RESULTS: The nonagenarians were 10% of the entire cohort. They experienced a higher percentage of frailty (58% vs 42%; p < 0.001), but lower SOFA scores at admission (6 + 5 vs. 7 + 6; p < 0.001). ICU-management strategies were different. Octogenarians required higher rates of organ support and nonagenarians received higher rates of life-sustaining treatment limitations (40% vs. 33%; p < 0.001). ICU mortality was comparable (27% vs. 27%; p = 0.973) but a higher 30-day-mortality (45% vs. 40%; p = 0.029) was seen in the nonagenarians. After multivariable adjustment nonagenarians had no significantly increased risk for 30-day-mortality (aOR 1.25 (95% CI 0.90-1.74; p = 0.19)).CONCLUSION: After adjustment for confounders, nonagenarians demonstrated no higher 30-day mortality than octogenarian patients. In this study, being age 90 years or more is no particular risk factor for an adverse outcome. This should be considered- together with illness severity and pre-existing functional capacity - to effectively guide triage decisions.TRIAL REGISTRATION: NCT03134807 and NCT03370692 .
DOCUMENT
Ook uit internationaal wetenschappelijk onderzoek blijkt dat er verschillen zijn tussen ouderen in de stad en op het platteland [3-5]. In de rijke delen van de Europese Unie hebben ouderen in de landelijke gebieden een hogere levenstevredenheid dan in de stad. Mensen lijken tevreden in een dorp, wellicht omdat het verwachtingspatroon geringer is. Als het op veroudering aankomt, biedt de hogere dichtheid van de stad een grotere nabijheid tot allerlei diensten die de kwaliteit van leven van ouderen vergroten. Door specifieke economische factoren kunnen deze diensten niet in dezelfde mate worden aangeboden in landelijke gebieden [6]. Woonomstandigheden, zo blijkt uit onderzoek [7], zijn beter voor onze ouderen in de stad dan op het platteland, hoewel de verschillen niet zo uitgesproken groot zijn. En dan heb je nog de gesegregeerde woonwijken voor ouderen, zoals in de Verenigde Staten. Denk daarbij aan Sun City Arizona en The Villages in Florida [8, 9]. Deze wijken bieden een eenheidsworst en zonderen ouderen af in een cocon van geboden comfort, waarbij zij verdwijnen uit het reguliere straatbeeld van omliggende steden. Een in vrijheid gekozen gevangenschap. Een echte seniorvriendelijke stad is een generatievriendelijke stad zoals u wilt, waar niet alleen ruimte is voor één generatie, maar voor alle generaties: van wieg tot graf.
DOCUMENT
Meer dan de helft van de mensen die vanaf 2010 worden geboren in de rijke landen wordt ouder dan 100 jaar, zo voorspelde de Amerikaanse demograaf James Vaupel in oktober 2009 in het gezaghebbende medische tijdschrift Lancet. Recente schattingen door het Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut (NIDI) bevestigen dit toekomstbeeld: Van alle meisjes die nu geboren worden, bereikt mogelijk de helft de leeftijd van honderd jaar. Van de jongetjes kan worden verwacht dat een derde een eeuw zal leven. In Nederland wordt naar de spectaculaire ontwikkelingen op het gebied van de langlevendheid onderzoek gedaan aan de Leyden Academy on Vitality and Ageing. We worden steeds ouder. Zo is de levensverwachting van mannen en vrouwen in Nederland op dit moment respectievelijk 79 en 83 jaar (bron: CBS, 2012). Is dat goed nieuws of slecht nieuws? Want vooral in de hoge ouderdom neemt de kans op ziekten toe. En een aantal van deze ziekten, waaronder dementie, leidt tot ernstige aftakeling.
DOCUMENT
