A short talk covering some of the approaches and differences between AAA and indie game storytelling.
DOCUMENT
This paper investigates the prospective application of arbitration by Transnational Private Regulation (TPR). It builds on the study of TPR developed by Fabrizio Cafaggi et al. TPR addresses the ever-increasing transfer of regulatory power from national to global levels, and from public to private regulators. TPR entails private regulatory co-operation be-yond the jurisdictional boundaries of States through voluntary standards. The regimes of TPR are built by a variety of actors, such as companies, NGOs, independent experts, and epistemic communities. Examples of TPR can be found in food safety, forestry management, trade, and derivatives, among other fields. More specifically, they concern private actors engaging in transnational coordination of standard setting such as the Forest Stewardship Council (FSC) that was developed to foster responsible management of the world’s forests. There are four main characteristics of TPR: legitimacy, quality, effectiveness, and enforcement. I will describe those four characteristics in brief here. First, the legitimacy of TPR is built around consent through voluntary entry, participation, and exit of regulated entities. Important to this contribution is that the legitimacy of TPR goes beyond its legal dimension, measured by purely legal standards. Hence, the legitimacy of TPR is largely determined by standards developed by social and economic institutions relevant to specific TPR regimes. The role of those institutions in standard settings is higher in private TPR regimes than private-public TPR regimes, where some forms of compliance are mandatory. Second, the quality of TPR corresponds to the ex ante and ex post evaluation cycle of regulatory processes. It is also linked with the transparency of TPR. Third, the effectiveness of TPR is measured according to the extent to which the objectives of TPR (or selected TPR regimes) are met. And finally, enforcement of TPRis understood as ‘ensuring compliance with commitments’. Enforcement of TPR can take place through courts, administrative agencies, and private dispute resolution—including the arbitration at the core of this contribution. Cafaggi’s study identified rather selective use of arbitration in TPR, but also recommended changes to make arbitration law more adaptable to TPR. Furthermore, the study recommended that more specialized dispute resolution institutions are created to exclusively serve TPR. Against this background, I shift the main focus of analysis from TPR to arbitration. Whereas Cafaggi argued that arbitration may be suitable for TPR as a means of private enforcement, in this paper I go even further, arguing that arbitration as a means of informal, out-of-court dispute resolution is well suited to strengthen the normativity of TPR. This is so because private arbitration actors (including, inter alia, arbitrators and arbitral institutions) are already equipped with the tools necessary to facilitate cross-border TPR, which is done through informal standards and procedures with origins in the communitarian values and reputational mechanisms used by different communities before the development of modern States. The roots of most private justice regimes—including arbitration—are informed by communitarian values such as collaboration, participation, and personal trust. Those values, together with other core characteristics of arbitration correspond to all core characteristics of TPR, making both systems comparable and complementary. The analytical framework incorporated in this paper follows the four core characteristics of TPR. Hence, the paper is organized into five sections. The first section contains the introduction. In the second section, I analyze the legitimacy of arbitration vis-à-vis the legitimacy of TPR. In the third section, I investigate the accountability of arbitration as a means of quality signaling vis-à-vis TPR. In the fourth section, I focus on the remedies available to arbitrators in a view of TPR’s effectiveness. Finally, in the fifth section, I analyze enforcement through arbitration and its impact on the exclusiveness versus complementarity of TPR regimes. Conclusions follow, including recommendations for future research. Part of topic "The blurring distinction between public and private in international dispute resolution"
MULTIFILE
DIRECT measuring for C-Dutch is onderdeel van de samenwerking tussen het lectoraat Tactical Design van ArtEZ University of the Arts en het Nederlands Openluchtmuseum (NOM). In het onderzoek C-DUTCH werken we samen om historische kennis van de Nederlandse materiële en immateriële cultuur als inspiratiebron in te zetten voor ontwerpers die willen bijdragen aan een sociaal, ecologische en economisch duurzame samenleving. Drie ontwerpers hebben in dit kader concepten ontwikkeld om het thema duurzaamheid voor een groot publiek zichtbaar en ervaarbaar te maken. Echter stuitten zij hierbij op de vraag in hoeverre zij hun statements en claims m.b.t. duurzaamheid voldoende objectief kunnen onderbouwen. Een vraag die breder leeft binnen de creatieve sector; het ontbreekt zelfstandige ontwerpers aan toegankelijke, bruikbare en betaalbare tools om de duurzaamheid van hun ontwerpen op een goede manier te meten. Juist omdat het om een zeer complexe samenhang gaat van sociale, ecologische en economische aspecten, die allemaal in een ontwerp samenkomen, zijn bestaande methodes te beperkt. Er is behoefte aan meer integrale meetmethoden. Het RIVM ontwikkelt momenteel binnen het programma ‘Meten van Duurzaamheid’ methodes voor ontwerpers, zoals DIRECT. Uit gesprekken met het RIVM blijkt dat de huidige instrumenten onvoldoende bekend zijn bij de creatieve sector, maar ook nog moeilijk zijn in te zetten omdat ze slecht aansluiten op de dagelijkse ontwerppraktijk. ArtEZ, NOM, RIVM en ontwerpers onderzoeken daarom de vraag: Hoe kunnen we bestaande meetmethodes voor ecologische duurzaamheid verbeteren, doorontwikkelen en/of nieuwe methodes opzetten waarmee zelfstandige creatieve professionals op het gebied van productontwerp en mode/textiel wetenschappelijk onderbouwde statements en claims kunnen maken voor historische, actuele en nieuwe ontwerpen? Het project sluit aan bij het missiegebied ‘Energietransitie & Duurzaamheid’ en het programma Nederland Circulair 2050. Er is een directe relatie met de Key Enabling Methodologies van de creatieve industrie voor ‘Monitoring & Effectmeeting’ en met ‘Visie & Verbeelding’.
In Nederland worden ongeveer 1,9 miljoen honden gehouden als gezelschapsdier, daarnaast worden ze in toenemende mate ingezet in dierondersteunde interventies. Alhoewel de effectiviteit van de inzet van dieren bij deze interventies vanuit wetenschappelijke studies beperkt is wordt de toegevoegde waarde van dieren door therapeuten, coaches en cliënten onderstreept. De inzet van honden bij Animal Assisted Interventions (AAI) is een dyadische gebeurtenis waarbij de belangen van zowel het dier als de cliënt continu in ogenschouw genomen moeten worden. Een gebrek aan een wetenschappelijk onderbouwd kader voor AAI kan leiden tot praktische, ethische en veiligheidsrisico’s voor therapeuten, begeleiders en cliënten. Gesprekken met aanbieders van interventies beamen de sterke groei en laten zien dat er in de branche een beweging en verlangen bestaat tot professionalisering en samenwerking. Iedere organisatie houdt zijn eigen, deels op ervaring berustende, richtlijnen aan op gebied van welzijn en ethiek. Er is behoefte aan een transparante en goed onderbouwde werkwijze waarmee het welzijn van honden in de praktijk van dierondersteunde interventies gewaarborgd kan worden. Het doel van dit project is om een bijdrage te leveren aan het professionaliseren van het werkveld door inzicht te geven in de impact die dierondersteunde interventies op honden kunnen hebben, welke waarden en normen we daarvoor willen hanteren en hoe ethische vraagstukken bespreekbaar gemaakt kunnen worden. Om dit te bewerkstelligen wordt er een methode ontwikkeld om de belasting van de honden tijdens een sessie te monitoren, inclusief digitaal scoringsformulier. De huidige belasting in de praktijk wordt in kaart gebracht en er worden met behulp van professionals grenswaarden voor de mate van belasting bepaald. Om tot een ethisch afwegingskader te komen worden praktijkcasussen, waarbij het belang van de zorgbehoevende mens conflicteert met het welzijn van de hond, geanalyseerd. Dit proces staat onder begeleiding van deskundigen op het gebied van dierethiek.
