In order to improve the social acceptance of photovoltaic modules, the choice in panel color and size should be enlarged. Although various approaches have been reported to change the appearance of PV modules, it often adds complexity to the manufacturing process. Here an approach is presented in which a design module can be manufactured on standard module lines, by adding a print interlayer to the module. First results are shown on small PV panels, including performance and stability tests. Also full size panels are shown with an aluminum back panel including mounting structures for easy mounting on roofs and facades. The results show that although there is a drop in conversion efficiency by applying a print, the overall drop is lower than expected based on the print coverage. The stability tests show promising results after thermal cycling, damp heat, UV degradation and outdoor exposure.
MULTIFILE
To decrease the environmental impact caused by the construction sector, biobased materials need to be further developed to allow better integration and acceptance in the market. Mycelium composites are innovative products, with intrinsic properties which rise the attention of architects, designers and industrial companies. Until now, research has focused on the mechanical properties of mycelium products. The aim has been improving their mechanical strength, to achieve wider application in the construction sector. Alongside this, to introduce mycelium composites to a wider market, the aesthetic experience of the public also needs to be considered. In the context of this proposal, it is argued that users of biobased products can shift their attitudes towards their surroundings by adjusting to the visual aesthetics within their environment or products they surround themselves with (Hekkert, 1997). This can be further attributed to colours which can be experienced as warm or cold, aggressive or inviting, leading to experiences that may include pleasure or displeasure indicating the future success of the bio based product. Mycelium composites can be used as building materials, but also as interior design materials, therefore visible to its user. It is to determine the appropriate methodologies to confer colour to mycelium composites that the companies Impershield and Dorable came together to form the consortium for the present project. The investigated ways are: 1. Through the preliminary colouring of fibres and their use as substrate for mycelium growth 2. The surface treatment of the final product. The Centre of Expertise BioBased Economy (CoEBBE) and the Centre of Applied Research for Art and Design (CARADT) will be guiding the research through their experience with mycelium composites. This project will lay the basis to enhance visual appearance of mycelium composites, with the utilization of natural pigments, natural paints and coatings.
De creatieve industrie levert oplossingen voor maatschappelijke uitdagingen, en wordt daarom gezien als aanjager van innovatie in sectoren zoals de zorg. Zo brengen mkb-ers binnen deze industrie een divers aanbod aan games op de markt, met als doel een positieve impact op het welzijn en gezondheid van de samenleving. Vooral voor de doelgroep kinderen is de belofte van zorg-games groot, omdat zij nog bezig zijn hun attitudes en gewoontes te vormen. Zorg-games maken data-uitwisseling, en daarmee personalisatie, monitoring, en bijsturing mogelijk. De waarde van games zit dan ook in de mogelijkheid om op grote schaal dienstverlening op maat aan te bieden. De opschaling van games wordt echter belemmerd doordat er geen gevalideerde systematiek is om, op een ethische manier, game engagement en gedragspatronen bij kinderen te meten. Een dergelijke systematiek is van belang om games te optimaliseren zodat ze relevant zijn én blijven voor diegene die ze afnemen (gezondheidzorg en zorgklanten). Dit is cruciaal voor mkb-professionals, die behoefte hebben aan handvatten voor een data-gedreven aanpak, een langere levenscyclus van hun games, en een grotere afzetmarkt binnen de zorg. Dit voorstel adresseert deze behoefte: “Hoe kunnen mkb-professionals een nieuwe generatie zorg-games ontwikkelen, die met ethisch verkregen data de (1) game engagement en (2) gedragspatronen van kinderen inzichtelijk maken, zodat optimalisatie en validatie mogelijk is?” Om deze vraag te beantwoorden wordt een consortium tussen Jeugdgezondheidzorg (JGZ), gamebedrijven en kennisinstellingen opgezet dat op iteratieve wijze onderzoekt hoe gebruikersdata uit games inzicht kan geven in (1) engagement en (2) gedragspatronen van kinderen, met (3) correcte toepassing van de privacyregelgeving rondom data-uitwisseling. De intentie is om een “lerend” lab op te zetten waarbij gebruikersdata input vormt voor adaptieve entertainment- en preventiestrategieën. Het project levert kennis op over de strategische inzet van zorg-games voor kinderen en een blauwdruk van criteria waaraan deze games moeten voldoen.
Kunstenaar en HKU-docent Marloeke van der Vlugt onderzoekt het belang van de tastzin. Haar promotieonderzoek naar tactiliteit in en door kunst is onderdeel van een pilot van de HKU met de Universiteit van Humanistiek. In een tijd waarin aanraken wordt geassocieerd met risico en taboe, zoekt zij juist naar manieren om tactiele sensaties te activeren. De tastzin is een van de belangrijkste zintuigen waarmee we geboren worden. Maar terwijl we als baby nog alles vastpakken en in ons mond steken, wordt ons dat razendsnel afgeleerd. ‘Niet aankomen’ is een veel gehoord zinnetje uit onze jongste jaren. In de kunst is dat tot in het uiterste doorgevoerd. Daarin wordt de esthetische afstand gepromoot, en hebben kijken en luisteren een veel prominentere rol gekregen. In musea ligt alles keurig in een glazen kastje en bij voorstellingen zit het publiek op gepaste afstand van de performers. En dat terwijl er bijna geen directere ervaring met zoveel impact is als aanraking. Van der Vlugt is uit op resensibilisatie, niet alleen voor haar publiek, maar ook voor zichzelf als maker: “Hoe raak ik deze wereld aan en hoe raakt de wereld mij aan?” The Aesthetics of Touch is een ‘artistic research PhD’: een pilot waarin HKU met de Universiteit van Humanistiek samenwerkt om promotieonderzoeken mogelijk te maken. Voor dit onderzoek naar tactiliteit in en door kunst ontvangt Van der Vlugt een NWO Promotiebeurs voor Leraren, die haar gedeeltelijk vrijwaart van haar vaste onderwijstaken. “Het vernieuwende aan artistiek onderzoek is dat je onderzoekt door dingen te maken en te delen,” zegt Van der Vlugt. Dat begint bij haar eigen kunstenaarspraktijk, waarin ze op zoek gaat naar een tactiel creatieproces met sculpturale, onvoorspelbare materialen en technieken. De artefacten die daaruit komen, zoals de polyurethaan bolletjes met hun mysterieuze inhoud van natuurlijk gekleurd gips, deelt zij vervolgens met het publiek in interactieve performances. Wil je meer weten over The Aesthetics of Touch? Neem dan contact op met Marloeke van der Vlugt via marloeke.vandervlugt@hku.nl
