Objective: The aim of this study was to obtain insight in specific elements influencing the use, non-use, satisfaction, and dissatisfaction of ankle foot orthoses (AFOs) and the presence of underexposed problems with respect to AFOs. Methods: A questionnaire was composed to obtain information from AFO users to investigate the variables associated with satisfaction and the relation between these variables. A specific feature of this study was the systematic analysis of the remarks made by the respondents about their AFO. Quantitative data analyses were used for analysing the satisfaction and qualitative analyses were used analysing the remarks of the respondents. A total of 211 users completed the questionnaire. Results: Our survey showed that 1 out of 15 AFOs were not used at all. About three quarters of the AFO users were satisfied and about one quarter was dissatisfied. Females and users living alone reported relatively high levels of dissatisfaction, especially in the field of dimensions, comfort, weight, safety and effectiveness. Dissatisfaction with respect to off-the-shelf AFOs for the item durability was higher than that for custom-made AFOs. In the delivery and maintenance process the items ‘maintenance’, ‘professionalism’ and ‘delivery follow-up’ were judged to be unsatisfactory. A large number of comments were made by the respondents to improve the device or process, mainly by the satisfied AFO users. These comments show that even satisfied users experience many problems and that a lot of problems of AFO users are ‘underexposed’. Conclusion: To improve user satisfaction, the user practice has to be identified as an important sub-process of the whole orthopaedic chain especially in the diagnosis and prescription, delivery tuning and maintenance, and evaluation phase.
LINK
Laboratory study using a repeated measures design. The aim of this study was to determine if ankle proprioception is targeted in exercises on unstable surfaces. Lateral ankle sprain (LAS) has recurrence rates over 70%, which are believed to be due to a reduced accuracy of proprioceptive signals from the ankle. Proprioceptive exercises in rehabilitation of LAS mostly consist of balancing activities on an unstable surface. The methods include 100 healthy adults stood barefoot on a solid surface and a foam pad over a force plate, with occluded vision. Mechanical vibration was used to stimulate proprioceptive output of muscle spindles of triceps surae and lumbar paraspinal musculature. Each trial lasted for 60 s; vibration was applied from the 15th till the 30th second. Changes in mean velocity and mean position of the center of pressure (CoP) as a result of muscle vibration were calculated. Results show that on foam, the effect of triceps surae vibration on mean CoP velocity was significantly smaller than on a solid surface, while for paraspinal musculature vibration the effect was bigger on foam than on solid surface. Similar effects were seen for mean CoP displacement as outcome. Exercises on unstable surfaces appear not to target peripheral ankle proprioception. Exercises on an unstable surface may challenge the capacity of the central nervous system to shift the weighting of sources of proprioceptive signals on balance.
LINK
BACKGROUND: Ankle decision rules are developed to expedite patient care and reduce the number of radiographs of the ankle and foot. Currently, only three systematic reviews have been conducted on the accuracy of the Ottawa Ankle and Foot Rules (OAFR) in adults and children. However, no systematic review has been performed to determine the most accurate ankle decision rule.OBJECTIVES: The purpose of this study is to examine which clinical decision rules are the most accurate for excluding ankle fracture after acute ankle trauma.METHODS: A systematic search was conducted in the databases PubMed, CINAHL, PEDro, ScienceDirect, and EMBASE. The sensitivity, specificity, likelihood ratios, and diagnostic odds ratio of the included studies were calculated. A meta-analysis was conducted if the accuracy of a decision rule was available from at least three different experimental studies.RESULTS: Eighteen studies satisfied the inclusion criteria. These included six ankle decision rules, specifically, the Ottawa Ankle Rules, Tuning Fork Test, Low Risk Ankle Rule, Malleolar and Midfoot Zone Algorithms, and the Bernese Ankle Rules. Meta-analysis of the Ottawa Ankle Rules (OAR), OAFR, Bernese Ankle Rules, and the Malleolar Zone Algorithm resulted in a negative likelihood ratio of 0.12, 0.14, 0.39, and 0.23, respectively.CONCLUSION: The OAR and OAFR are the most accurate decision rules for excluding fractures in the event of an acute ankle injury.
DOCUMENT
Kinderen met motorische beperkingen (bijv. door DCD, hersenbeschadiging of Spina Bifida) ervaren veel belemmeringen in schoolse participatie (schoolse taken), zoals schrijven, taal, rekenen, meespelen, zelfstandig aankleden, knippen, en gymmen. Zij kunnen moeilijker meedoen aan schoolse taken vanwege hun motorische onhandigheid, vaak gekoppeld aan gedragsproblematiek. Het rapport ‘Ketenafspraken zorg in en om school’ beveelt een integrale benadering en samenwerking aan tussen zorg en onderwijs om schoolse participatie van kinderen met een motorische beperking (en andere kinderen) te bevorderen. Het Partnering for Change model (P4C) wordt door deelnemers van de leergemeenschap Kind en Jeugd Zuyd gezien als een raamwerk dat kan helpen bij het vormgeven van de samenwerking tussen zorgprofessionals en leerkrachten. Over de toepasbaarheid van P4C in het Nederlandse onderwijs en de betekenis ervan voor de dagelijkse praktijk is nog weinig bekend. De basisschool de kleine Wereld zou een eerste verkenning willen doen met het P4C model om te bezien hoe hanteerbaar de aanpak is in de praktijk en welke meerwaarde het heeft voor verandering van competenties van zowel leerkrachten als ergotherapeuten en op de schoolse participatie van kinderen met en zonder beperkingen.
In dit project wordt praktijkgericht onderzoek uitgevoerd naar de wijze waarop Nederlandse mkb-ondernemingen toegang kunnen krijgen tot ketenfinanciering. Ketenfinanciering (ook ?Supply Chain Finance? genoemd) omvat een scala aan financieringsoplossingen, waarmee werkkapitaal gecreëerd wordt. Sinds de financiële crisis is werkkapitaalfinanciering voor veel mkb?ers problematisch geworden. De oorzaak ligt in moeilijke toegang tot bankleningen in combinatie met verlengde betaaltermijnen van afnemers. Ketenfinanciering is een alternatieve financieringsvorm waarin leveranciers in de keten gebruik maken van de kredietwaardigheid van een sterkere afnemer. Het is echter nog vooral een oplossing die afnemers aanbieden aan hun grootste en meest strategische leveranciers. De leveranciers in het mkb worden nog niet bereikt, terwijl verspreiding naar het mkb miljarden euro?s aan liquiditeit kan vrijmaken. De doelstelling is dan ook om de liquiditeitspositie van Nederlands mkb te versterken door met onderzoek bij te dragen aan het vergemakkelijken van toegang tot ketenfinanciering. Het onderzoek voorziet hiermee in een nadrukkelijk aanwezige maatschappelijke behoefte. Daarnaast wordt voorzien in een wetenschappelijke behoefte, omdat ketenfinanciering een relatief nieuw veld is waarin empirische data schaars zijn. De nadruk ligt op wat het mkb zelf kan doen om toegang tot ketenfinanciering te krijgen. Onderzocht wordt welke ketenfinancieringsinstrumenten voor deelnemende mkb?ers het meest geschikt zijn, wat criteria zijn waar mkb?ers aan moeten voldoen, hoe een goed interventieplan er uitziet om aan die criteria te voldoen en hoe uiteindelijk succesvolle implementatie er uitziet. De belangrijkste resultaten van het onderzoek zijn een set van tools voor en door mkb?ers die concrete handvatten geven voor implementatie van ketenfinanciering en de interventies die hiervoor nodig zijn. Het onderzoek resulteert daarnaast in een trainingsprogramma voor mkb?ers en inzichten die direct in onderwijs kunnen worden toegepast.
