The viability of novel network-level circular business models (CBMs) is debated heavily. Many companies are hesitant to implement CBMs in their daily practice, because of the various roles, stakes and opinions and the resulting uncertainties. Testing novel CBMs prior to implementation is needed. Some scholars have used digital simulation models to test elements of business models, but this this has not yet been done systematically for CBMs. To address this knowledge gap, this paper presents a systematic iterative method to explore and improve CBMs prior to actual implementation by means of agent-based modelling and simulation. An agent-based model (ABM) was co-created with case study participants in three Industrial Symbiosis networks. The ABM was used to simulate and explore the viability effects of two CBMs in different scenarios. The simulation results show which CBM in combination with which scenario led to the highest network survival rate and highest value captured. In addition, we were able to explore the influence of design options and establish a design that is correlated to the highest CBM viability. Based on these findings, concrete proposals were made to further improve the CBM design, from company level to network level. This study thus contributes to the development of systematic CBM experimentation methods. The novel approach provided in this work shows that agent-based modelling and simulation is a powerful method to study and improve circular business models prior to implementation.
The purpose of the model is to explore the influence of the design of circular business models (CBMs) on CBM viability. The model represents an Industrial Symbiosis Network (ISN) in which a processor uses the organic waste from suppliers to produce biogas and nutrient rich digestate for local reuse. CBM viability is expressed as value captured (e.g., cash flow/tonne waste/agent) and the survival of the network over time (shown in the interface).In the model, the value captured is calculated relative to the initial state, using incineration costs as a benchmark. Moderating variables are interactions with the waste incinerator and actor behaviour factors. Actors may leave the network when the waste supply for local production is too low, or when personal economic benefits are too low. When the processor decides to leave, the network fails. Theory of planned behaviour can be used to include agent behaviour in the simulations.
Across Dutch municipalities, unusual collaborative initiatives emerge that aim to stimulate the creation of value from municipal waste resources. Circular economy literature proposes that experimentation competences are important for developing initiatives towards circular business models and a wide range of innovation frameworks and business model toolkits have been developed to support the development of circular business models based on experimentation.However, more insight is needed to understand how experimentation contributes to the development of urban upcycling initiatives, in particular those where collaborative business models are created. Literature suggest that business model experimentation occurs differently in various collaborative contexts. For example, depending on the type of initiating focal actors involved, collaborative business models develop along different pathways Therefore, we aim to understand how experimentation occurs in various types of collaborative urban upcycling initiatives and we investigate the following research question: How do stakeholders in collaborative urban upcycling initiatives use experimentation to develop circular business models?
De wereldbevolking groeit van 7 miljard nu naar 9 miljard in 2040. De productiegroei van voedsel loopt hierop flink achter. Uit onderzoek van de FAO in 2011 komt naar voren dat wereldwijd elk jaar 1,3 miljard ton voedsel verloren gaat, ruim een derde van de voedselproductie. Binnen de EU gooien we 20% van het totaal voor de EU inwoners geproduceerde voedsel weg, inclusief het onvermijdbare verlies. Dat komt neer op 173 kg per EU inwoner per jaar. Ongeveer de helft daarvan wordt weggegooid in de productieketen tot en met de supermarkt. Agri-food reststromen zijn te vinden bij de voedselindustrie, boeren, veilingen, supermarkten etc. Die worden momenteel laagwaardig verwerkt in diervoeder, compost, potgrond, vergisting etc. Hoogwaardig verwerken gebeurt zelden, bv via de Voedselbank of de Verspillingsfabriek (soepen etc.). Dit project heeft primair als doel om reststromen vanuit de food industrie hoogwaardig te verwaarden, met 3D food printing als primaire technologie. 3D food printing is in 2006 ontstaan en sinds 2016 in een stroomversnelling gekomen. (Michelin) chefs, chocolatiers, patissiers, fooddesigners en catering hebben deze nieuwe techniek nu omarmd. Vanuit de voedselindustrie is er ook veel belangstelling, met name voor industriële toepassing en voorgevulde cartridges. Daarmee kan het Nespresso businessmodel voor een doorbraak in 3Dfoodprinting zorgen, een goedkope 3Dprinter voor consumenten waarbij verdiend wordt aan de cartridges. Belangrijk dus om toepassingen te vinden die de mogelijkheden van 3D food printing voor verwaarding van reststromen volop benutten.
The BECEE initiative represents a transformative collaboration between four leading European HEIs—Hanze University of Applied Sciences (HUAS), Zurich University of Applied Sciences (ZHAW), South East Technological University (SETU), and Universiteti "Aleksandër Moisiu" Durrës (UAMD). Our consortium embodies the essence of BECEE and the EIT Knowledge Triangle Model because it also comprises of 4 industry partners (KPN, Eindhoven, The Netherlands, Innofuse, Zurich, Switzerland, Dungarvan Enterprise Centre, South East, Ireland, and Linda Laboratory, Durrës, Albania) bringing together partners from education, research, and business who are equally committed to collaborate on innovation action plans to fostering balanced collaborative entrepreneurship ecosystems in our respective regions. This consortium, therefore, is strategically designed to pool diverse strengths, creating a synergetic force for innovation and entrepreneurship that transcends the capabilities of any single organisation.
Fysiotherapeuten in de eerste-lijn ervaren problemen met het aanleren en verbeteren van bewegingen bij mensen met neurologische en geriatrische aandoeningen. Er is namelijk relatief weinig bekend over hoe dit proces op maat kan worden vormgegeven in de praktijk. Voor mensen met neurologische en geriatrische aandoeningen is het van essentieel belang om bewegingen die zij ‘kwijt’ zijn opnieuw te leren zodat zij weer zelfstandig kunnen functioneren. Het aanleren en verbeteren van bewegingen, ook motorisch leren genoemd, is echter een complex proces, dat op veel verschillende manieren plaats kan vinden, maar waarbij altijd rekening moet worden gehouden met verschillende patiëntkenmerken (bijv. medische oorzaak, voorkeuren en persoonlijkheid). De huidige kennis op gebied van motorisch leren is vooral gericht op de theorie. Het doel van dit project is om fysiotherapeuten te helpen om deze grote hoeveelheid theoretische kennis en daarnaast de veelal standaard benaderingen te vertalen naar een goed onderbouwde gepersonaliseerde aanpak. Volgende onderzoeksvraag staat daarom centraal: Welke kennis en tools hebben fysiotherapeuten in de eerste-lijn nodig om motorische leerstrategieën gepersonaliseerd toe te passen om neurologische en geriatrische patiënten te ondersteunen bij het leren en verbeteren van dagelijkse bewegingen? Het project is onderverdeeld in drie werkpakketten. In werkpakket A zullen fysiotherapeuten, kennis toepassen en aanvullen en tools (door)ontwikkelen, evalueren en aanpassen (participatory user-centred design) in co-creatie met de patiënten, onderzoekers, docenten en studenten. Werkpakket B bestaat uit een procesevaluatie waarin het gebruik en de ervaringen met de nieuw opgedane kennis en ontwikkelde tools wordt geëvalueerd door fysiotherapeuten en patiënten. In werkpakket C wordt de potentiële maatschappelijke, economische en wetenschappelijke impact van de ontwikkelde kennis en tools bepaald (Business Model Canvas) en worden passende valorisatiestrategieën gekozen. De projectresultaten dragen bij aan de innovatiekracht binnen de fysiotherapie doordat zo veel mogelijk neurologische en geriatrische patiënten efficiënter en effectiever (opnieuw) leren bewegen.
