Dit najaar zijn de langverwachte nieuwe consensuscriteria voor hetvaststellen van ondervoeding en sarcopenie gepresenteerd. Het gaatom de internationale criteria voor de diagnose van ondervoeding ende herziene Europese consensus over de sarcopenie-definitie en decriteria voor diagnose. Beide worden internationaal gedragen en zullen wereldwijd worden aanbevolen als de nieuwe standaard
DOCUMENT
Het zorgpad ‘Voeding bij kanker’ beschrijft het (logistiek) pad dat de oncologische patiënt doorloopt binnen de voedingszorg vanaf het moment dat screening op behoefte aan voedingszorg plaatsvindt en verwijzing naar de diëtist tot en met follow-up of palliatieve fase. Hierbij zijn het format en de indeling aangehouden van de IKNL-formats van (niet-)tumorspecifieke zorgpaden
DOCUMENT
Background: Physical inactivity and overweight are two known risk factors for postmenopausal breast cancer. Former exercise intervention studies showed that physical activity influences sex hormone levels, known to be related to postmenopausal breast cancer, mainly when concordant loss of body weight was achieved. The question remains whether there is an additional beneficial effect of physical activity when weight loss is reached. The aim of this study is to investigate the effect attributable to exercise on postmenopausal breast cancer risk biomarkers, when equivalent weight loss is achieved compared with diet-induced weight loss. Design: The SHAPE-2 study is a three-armed, multicentre trial. 243 sedentary, postmenopausal women who are overweight or obese (BMI 25–35 kg/m2) are enrolled. After a 4-6 week run-in period, wherein a baseline diet is prescribed, women are randomly allocated to (1) a diet group, (2) an exercise group or (3) a control group. The aim of both intervention groups is to lose an amount of 5–6 kg body weight in 10–14 weeks. The diet group follows an energy restricted diet and maintains the habitual physical activity level. The exercise group participates in a 16-week endurance and strength training programme of 4 hours per week. Furthermore, they are prescribed a moderate caloric restriction. The control group is asked to maintain body weight and continue the run-in baseline diet. Measurements include blood sampling, questionnaires, anthropometrics (weight, height, waist and hip circumference), maximal cycle exercise test (VO2peak), DEXA-scan (body composition) and abdominal MRI (subcutaneous and visceral fat). Primary outcomes are serum levels of oestradiol, oestrone, testosterone and sex hormone binding globulin (SHBG). Discussion: This study will give insight in the potential attributable effect of physical activity on breast cancer risk biomarkers and whether this effect is mediated by changes in body composition, in postmenopausal women. Eventually this may lead to the design of specific lifestyle guidelines for prevention of breast cancer. Trial registration: The SHAPE-2 study is registered in the register of clinicaltrials.gov, Identifier: NCT01511276.
DOCUMENT
Lichamelijke zwakte is een belangrijk onderdeel van kwetsbaarheid en komt veel voor bij oudere volwassenen. Terwijl vrouwen een hogere prevalentie en een eerder begin van kwetsbaarheid kennen zijn sekseverschillen in de ontwikkeling van lichamelijke zwakte nauwelijks bestudeerd. Daarom hebben we in spieren de veranderingen onderzocht die onderscheid maken tussen fitte en zwakke ouderen voor elk geslacht afzonderlijk. Mannen (n = 28) en vrouwen (n = 26) van 75 jaar en ouder werden gegroepeerd op basis van hun fysieke prestatiecriteria. Er werd gebruik gemaakt van spierbiopten genomen uit de vastus lateralis-spier voor genexpressie- en histologisch onderzoek. Er werden paarsgewijze vergelijkingen gemaakt tussen de sterkste en de zwakste groepen voor elk geslacht afzonderlijk, en potentiële geslachts-specifieke effecten werden beoordeeld. Zwakke vrouwen toonden een hogere expressie van ontstekingsroutes, infiltratie van NOX2-immuuncellen, samen met een hogere VCAM1-expressie. Zwakke mannen werden gekenmerkt door een kleinere diameter van type 2 (snelle) spiervezels en lagere expressie van PRKN. Zwakte-geassocieerde genexpressie-veranderingen in de spieren waren verschillend van veroudering-geassocieerde genexpressie-veranderingen, wat erop wijst dat de pathofysiologie van fysieke zwakte niet noodzakelijkerwijs afhankelijk is van veroudering. We concluderen dat zwakte-geassocieerde veranderingen in de spieren sekse-specifiek zijn. Aanbevolen wordt om bij onderzoek naar kwetsbaarheid rekening te houden met sekseverschillen, omdat deze verschillen een grote impact kunnen hebben over de ontwikkeling van (farmaceutische) interventies tegen kwetsbaarheid.
MULTIFILE
Om inzicht te krijgen in spierveroudering is genexpressie gemeten in vastus lateralis biopten van jonge en oude mannen en vrouwen. We vonden dat tijdens het ouder worden bij beide geslachten dezelfde categorieën genen in spieren worden aan- en uitgeschakeld (“gereguleerd”); de mate van deze zogenaamde differentiële expressie was echter geslachtsspecifiek. Bij mannen was oxidatieve fosforylering het meest in het oog springende proces, en bij vrouwen was dit celgroei gemedieerd door AKT-signalering. De conclusie is dat dezelfde processen zijn geassocieerd met skeletspierveroudering bij mannen en vrouwen, maar dat de differentiële expressie van die processen geslachtsspecifiek is.
MULTIFILE
Exercise is one of the external factors associated with impairment of intestinal integrity, possibly leading to increased permeability and altered absorption. Here, we aimed to examine to what extent endurance exercise in the glycogen‐depleted state can affect intestinal permeability toward small molecules and protein‐derived peptides in relation to markers of intestinal function. Eleven well‐trained male volunteers (27 ± 4 years) ingested 40 g of casein protein and a lactulose/rhamnose (L/R) solution after an overnight fast in resting conditions (control) and after completing a dual – glycogen depletion and endurance – exercise protocol (first protocol execution). The entire procedure was repeated 1 week later (second protocol execution). Intestinal permeability was measured as L/R ratio in 5 h urine and 1 h plasma. Five‐hour urine excretion of betacasomorphin‐7 (BCM7), postprandial plasma amino acid levels, plasma fatty acid binding protein 2 (FABP‐2), serum pre‐haptoglobin 2 (preHP2), plasma glucagon‐like peptide 2 (GLP2), serum calprotectin, and dipeptidylpeptidase‐4 (DPP4) activity were studied as markers for excretion, intestinal functioning and recovery, inflammation, and BCM7 breakdown activity, respectively. BCM7 levels in urine were increased following the dual exercise protocol, in the first as well as the second protocol execution, whereas 1 h‐plasma L/R ratio was increased only following the first exercise protocol execution. FABP2, preHP2, and GLP2 were not changed after exercise, whereas calprotectin increased. Plasma citrulline levels following casein ingestion (iAUC) did not increase after exercise, as opposed to resting conditions. Endurance exercise in the glycogen depleted state resulted in a clear increase of BCM7 accumulation in urine, independent of DPP4 activity and intestinal permeability. Therefore, strenuous exercise could have an effect on the amount of food‐derived bioactive peptides crossing the epithelial barrier. The health consequence of increased passage needs more in depth studies.
DOCUMENT
ObjectiveThe Plants for Joints (PFJ) intervention significantly improved pain, stiffness, and physical function, and metabolic outcomes, in people with metabolic syndrome-associated osteoarthritis (MSOA). This secondary analysis investigated its effects on body composition.MethodIn the randomized PFJ study, people with MSOA followed a 16-week intervention based on a whole-food plant-based diet, physical activity, and stress management, or usual care. For this secondary analysis, fat mass, muscle mass, and bone mineral density were measured using dual-energy X-ray absorptiometry (DEXA) for all participants. Additionally, in a subgroup (n = 32), hepatocellular lipid (HCL) content and composition of visceral adipose tissue (VAT) were measured using magnetic resonance spectroscopy (MRS). An intention-to-treat analysis with a linear-mixed model adjusted for baseline values was used to analyse between-group differences.ResultsOf 66 people randomized, 64 (97%) completed the study. The PFJ group experienced significant weight loss (−5.2 kg; 95% CI –6.9, −3.6) compared to controls, primarily from fat mass reduction (−3.9 kg; 95% CI –5.3 to −2.5). No significant differences were found in lean mass, muscle strength, or bone mineral density between groups. In the subgroup who underwent MRI scans, the PFJ group had a greater reduction in HCL (−6.5%; 95% CI –9.9, 3.0) compared to controls, with no observed differences in VAT composition.ConclusionThe PFJ multidisciplinary intervention positively impacted clinical and metabolic outcomes, and appears to significantly reduce body fat, including liver fat, while preserving muscle mass and strength.
MULTIFILE
