The six-minute walking test (6MWT) may be a practical test for the evaluation functional exercise capacity in children with end-stage renal disease (ESRD). The aim of this study was to investigate the 6MWT performance in children with ESRD compared to reference values obtained in healthy children and, secondly, to study the relationship between 6MWT performance with anthropometric variables, clinical parameters, aerobic capacity and muscle strength. Twenty patients (13 boys and seven girls; mean age 14.1 ± 3.4 years) on dialysis participated in this study. Anthropometrics were taken in a standardized manner. The 6MWT was performed in a 20-m-long track in a straight hallway. Aerobic fitness was measured using a cycle ergometer test to determine peak oxygen uptake (V⋅O2peak)(V⋅O2peak), peak rate (Wpeak) and ventilatory threshold (VT). Muscle strength was measured using hand-held myometry. Children with ESRD showed a reduced 6MWT performance (83% of predicted, p < 0.0001), irrespective of the reference values used. The strongest predictors of 6MWT performance were haematocrit and height. Regression models explained 59% (haematocrit and height) to 60% (haematocrit) of the variance in 6MWT performance. 6MWT performance was not associated with V⋅O2peakV⋅O2peak, strength, or other anthropometric variables, but it was significantly associated with haematocrit and height. Children with ESRD scored lower on the 6MWT than healthy children. Based on these results, the 6MWT may be a useful instrument for monitoring clinical status in children with ESRD, however it cannot substitute for other fitness tests, such as a progressive exercise test to measure V⋅O2peakV⋅O2peak or muscle strength tests.
The six-minute walk test (6MWT) is a self-paced, submaximal exercise test used to assess functional exercise capacity in patients with chronic diseases (Chang 2006, Solway et al 2001). It has been used widely in adults, and is being utilised increasingly in paediatric populations; it has been used as an estimate of physical fitness in, for example, children with severe cardiopulmonary disease, cystic fibrosis, and juvenile idiopathic arthritis (Hassan et al 2010).
OBJECTIVE: Juvenile dermatomyositis (DM) is an inflammatory myopathy in which the immune system targets the microvasculature of the skeletal muscle and skin, leading to significant muscle weakness and exercise intolerance, although the precise etiology is unknown. The goal of this study was to investigate the changes in exercise capacity in children with myositis during active and inactive disease periods and to study the responsiveness of exercise parameters.METHODS: Thirteen children with juvenile DM (mean+/-SD age 11.2+/-2.6 years) participated in this study. Patients performed a maximal exercise test using an electronically braked cycle ergometer and respiratory gas analysis system. Exercise parameters were analyzed, including peak oxygen uptake (VO2peak), peak work rate (Wpeak), and ventilatory anaerobic threshold (VAT). All children were tested during an active period of the disease and during a remission period. From these data, 4 different response statistics were calculated.RESULTS: The children performed significantly better during a remission period compared with a period of active disease. Most exercise parameters showed a very large response. The 5 most responsive parameters were Wpeak, Wpeak (percent predicted), oxygen pulse, VO2peak, and power at the VAT.CONCLUSION: We found in our longitudinal study that children with active juvenile DM had significantly reduced exercise parameters compared with a remission period. Moreover, we found that several parameters had very good responsiveness. With previously established validity and reliability, exercise testing has been demonstrated to be an excellent noninvasive instrument for the longitudinal followup of children with myositis.
Sinds 2020 voldoen steeds minder Nederlanders aan de beweegrichtlijnen opgesteld door de Gezondheidsraad (van den Berg & Schurink-van ’t Klooster, 2023). Hierbij komt duidelijk naar voren dat vooral jongvolwassenen minder vaak voldoen aan deze richtlijnen (Rijksinstituut voor Volksgezondheid, 2023). Verschillende factoren liggen ten grondslag aan de reden voor vermindering in fysieke activiteit. Een van deze factoren is de toename in sedentaire schermtijd (Benzing & Schmidt, 2018). Deze toename in schermtijd is deels te verklaren door de toename van beeldschermwerk maar ook door de toename van gaming, oftewel het recreatief spelen van videogames door wereldwijd bijna 3,4 miljard mensen (Newzoo, 2023). Het is hierbij interessant om verder te onderzoeken of de motiverende kracht van videogames kan bijdragen aan het stimuleren van positief gedrag, in dit geval meer sporten en positief bewegen (Bogost, 2007). Om dit te kunnen bewerkstelligen is ‘Exergaming’ uitermate geschikt. Het is namelijk een samensmelting van ‘exercise’ en ‘gaming’. Bij deze vorm van gaming is fysieke activiteit essentieel om het spel te kunnen spelen (Gao, Jung, Pope, & Zhang, 2016). Exergaming is een opkomende trend binnen de fitness sector, onderwijs en gezondheidszorg (Benzing & Schmidt, 2018). Het wordt al breed ingezet bij bijvoorbeeld preventie van obesitas(Gao & Chen, 2014), behandeling van Parkinson (Barry, Galna, & Rochester, 2014) maar ook herstel na kanker (Benzing, et al., 2018). Denk hierbij aan populaire games in Virtual Reality. maar ook aan digitale varianten van traditionele sporten gespeeld in Augmented Reality (AR). Naast VR & AR wordt ook gebruik gemaakt van Extended reality (XR) wat een verzameling is van VR, AR & MR (Mixed Reality).Hierin worden alle zintuigen aangesproken waardoor men als het ware ondergedompeld wordt in een ervaring. Men spreekt hier vaak over immersieve technologie. Onze testcase, de Active Esports Arena van het bedrijf: PWXR, is een perfect voorbeeld van zo een ervaring.
HET 'POST INTENSIVE CARE SYNDROOM'; LANGDURIGE GEVOLGEN VAN EEN INTENSIVE CARE OPNAME Dankzij verbeteringen in de zorg overleven steeds meer patiënten de behandeling op een intensive care (IC). Keerzijde hiervan zijn de lichamelijke en mentale klachten (Post Intensive Care Syndroom - PICS) waarvoor patiënten vaak langdurige revalidatie nodig hebben i.v.m. verminderde belastbaarheid en vermoeidheid. Tijdens de Covid-19 pandemie blijkt dat relatief veel IC-patiënten een migratieachtergrond en/of lage sociaaleconomische status hebben en dat een grote groep geen nazorg ontvangt. E-HEALTH ALS ONDERSTEUNING VAN DE ZORGVERLENER: HOE ZET JE HET IN? Om de Juiste Zorg op de Juiste Plek te geven wordt eHealth met coaching en telemonitoring steeds vaker ingezet bij revalidatie in de thuissituatie. Atris is een voorbeeld van een toepassing waarbij via sensoren het activiteitenniveau en hartslag gemeten worden. Atris is een veelbelovende toepassing voor patiënten met PICS maar fysiotherapeuten hebben nog beperkt ervaring met het integreren van eHealth in de behandelaanpak en beschikken over onvoldoende kennis en vaardigheden om de applicaties optimaal in te zetten en zorg op afstand te verlenen. E-HEALTH ALS ONDERSTEUNING VAN DE PATIËNT: JUISTE ZORG OP DE JUISTE PLEK VOOR IEDEREEN? eHealth applicaties dienen de zelfredzaamheid, zelfstandigheid en eigen regie van patiënten te bevorderen. Bij patiënten die thuis herstellen na een IC opname kan eHealth door gebruik van continue monitoring van vitale parameters, patiënten ondersteunen door het gevoel van veiligheid te vergroten en inzicht te verschaffen in belasting en belastbaarheid. Echter, bestaande applicaties zijn momenteel niet voor iedereen toegankelijk zoals mensen met een migratieachtergrond of beperkte gezondheidsvaardigheden. Het doel van het Lifeline project is om, in een consortium met professionals vanuit de technologie, revalidatie en maatschappelijke organisaties, de bestaande Atris applicatie door te ontwikkelen richting een slimme, gebruiksvriendelijke en toegankelijke app en toe te passen in de fysiotherapeutische behandeling van patiënten met PICS.
Along with the rapidly growing number of disabled people participating in competitive sports, there is an increased need for (para)medical support in disability sports. Disabled athletes experience differences in body composition, metabolism, training load and habitual activity patterns compared with non-disabled athletes. Moreover, it has been suggested that the well-recognized athlete triad, and low energy availability and low bone mineral density in particular, is even a greater challenge in disabled athletes. Therefore, it is not surprising that sport nutritionists of disabled athletes have expressed an urgency for increased knowledge and insights on the nutritional demands of this group. This project aims to investigate energy expenditure, dietary intake, body composition and bone health of disabled athletes, ultimately leading to nutritional guidelines that promote health and optimal sports performance for this unique population. For this purpose, we will conduct a series of studies and implementation activities that are inter-related and build on the latest insights from sports practice, technology and science. Our international consortium is highly qualified to achieve this goal. It consists of knowledge institutes including world-leading experts in sport and nutrition research, complemented with practical insights from nutritionists working with disabled athletes and the involvement of athletes and teams through the Dutch and Norwegian Olympic committees. The international collaboration, which is a clear strength of this project, is not only focused on research, but also on the optimization of professional practice and educational activities. In this regard, the outcomes of this project will be directly available for practical use by the (para)medical staff working with disabled athletes, and will be extensively communicated to sport teams to ensure that the new insights are directly embedded into daily practice. The project outcomes will also be incorporated in educational activities for dietetics and sport and exercise students, thereby increasing knowledge of future practitioners.
