Aim: The aim of this study is to explore patients' and (in)formal caregivers' perspectives on their role(s) and contributing factors in the course of unplanned hospital readmission of older cardiac patients in the Cardiac Care Bridge (CCB) program. Design: This study is a qualitative multiple case study alongside the CCB randomized trial, based on grounded theory principles. Methods: Five cases within the intervention group, with an unplanned hospital readmission within six months after randomization, were selected. In each case, semi-structured interviews were held with patients (n = 4), informal caregivers (n = 5), physical therapists (n = 4), and community nurses (n = 5) between April and June 2019. Patients' medical records were collected to reconstruct care processes before the readmission. Thematic analysis and the six-step analysis of Strauss & Corbin have been used. Results: Three main themes emerged. Patients experienced acute episodes of physical deterioration before unplanned hospital readmission. The involvement of (in)formal caregivers in adequate observation of patients' health status is vital to prevent rehospitalization (theme 1). Patients and (in)formal caregivers' perception of care needs did not always match, which resulted in hampering care support (theme 2). CCB caregivers experienced difficulties in providing care in some cases, resulting in limited care provision in addition to the existing care services (theme 3). Conclusion: Early detection of deteriorating health status that leads to readmission was often lacking, due to the acuteness of the deterioration. Empowerment of patients and their informal caregivers in the recognition of early signs of deterioration and adequate collaboration between caregivers could support early detection. Patients' care needs and expectations should be prioritized to stimulate participation. Impact: (In)formal caregivers may be able to prevent unplanned hospital readmission of older cardiac patients by ensuring: (1) early detection of health deterioration, (2) empowerment of patient and informal caregivers, and (3) clear understanding of patients' care needs and expectations.
Background: Despite high prevalence of mental problems among elderly migrants in The Netherlands, the use of psychosocial care services by this group is low. Scientific evidence points at the crucial role of social support for mental health and the use of psychosocial services. We therefore explored the role of social networks in the access to psychosocial care among elderly migrants in The Netherlands. Methods: A qualitative study was conducted using semi-structured group interviews and individual interviews. The eight group and eleven individual interviews (respectively n = 58 and n = 11) were conducted in The Netherlands with Turkish, Moroccan, Surinamese, and Dutch elderly. The data were analysed through coding and comparing fragments and recognizing patterns. Results: Support of the social network is important to navigate to psychosocial care and is most frequently provided by children. However, the social network of elderly migrants is generally not able to meet the needs of the elderly. This is mostly due to poor mental health literacy of the social network, taboo, and stigma around mental illness and the busy lives of the social network members. Conclusions: Strategies to address help-seeking barriers should consider mental health literacy in elderly migrants as well as their social networks, and counteract taboos and stigma of mental health problems.
BACKGROUND: Combining increased dietary protein intake and resistance exercise training for elderly people is a promising strategy to prevent or counteract the loss of muscle mass and decrease the risk of disabilities. Using findings from controlled interventions in a real-life setting requires adaptations to the intervention and working procedures of healthcare professionals (HCPs). The aim of this study is to adapt an efficacious intervention for elderly people to a real-life setting (phase one) and test the feasibility and potential impact of this prototype intervention in practice in a pilot study (phase two).METHODS: The Intervention Mapping approach was used to guide the adaptation in phase one. Qualitative data were collected from the original researchers, target group, and HCPs, and information was used to decide whether and how specified intervention elements needed to be adapted. In phase two, a one-group pre-test post-test pilot study was conducted (n = 25 community-dwelling elderly), to elicit further improvements to the prototype intervention. The evaluation included participant questionnaires and measurements at baseline (T0) and follow-up (T1), registration forms, interviews, and focus group discussions (T1). Qualitative data for both phases were analysed using an inductive approach. Outcome measures included physical functioning, strength, body composition, and dietary intake. Change in outcomes was assessed using Wilcoxon signed-rank tests.RESULTS: The most important adaptations to the original intervention were the design of HCP training and extending the original protein supplementation with a broader nutrition programme aimed at increasing protein intake, facilitated by a dietician. Although the prototype intervention was appreciated by participants and professionals, and perceived applicable for implementation, the pilot study process evaluation resulted in further adaptations, mostly concerning recruitment, training session guidance, and the nutrition programme. Pilot study outcome measures showed significant improvements in muscle strength and functioning, but no change in lean body mass.CONCLUSION: The combined nutrition and exercise intervention was successfully adapted to the real-life setting and seems to have included the most important effective intervention elements. After adaptation of the intervention using insights from the pilot study, a larger, controlled trial should be conducted to assess cost-effectiveness.TRIAL REGISTRATION: Trial registration number: ClinicalTrials.gov NL51834.081.14 (April 22, 2015).
De inzet van blended care in de zorg neemt toe. Hierbij wordt fysieke begeleiding (face-to-face) met persoonlijke aandacht door een zorgprofessional afgewisseld met digitale zorg in de vorm van een platform of mobiele applicatie (eHealth). De digitale zorg versterkt de mogelijkheden van cliënten om in hun eigen omgeving te werken aan gezondheidsdoelen en handvatten tijdens de face-to-face momenten. Een specifieke groep die baat kan hebben bij blended care zijn ouderen die na revalidatie in de geriatrische revalidatiezorg (GRZ) thuis verder revalideren. Focus op zowel bewegen (door fysio- en oefentherapeut) en voedingsgedrag (door diëtist) is hierbij essentieel. Echter, na een intensieve zorgperiode tijdens hun opname wordt revalidatie veelal thuis afgeschaald en overgenomen door een ambulant begeleidingstraject of de eerste lijn. Een groot gedeelte van de ouderen ervaart een terugval in fysiek functioneren en zelfredzaamheid bij thuiskomt en heeft baat bij intensieve zorg omtrent voeding en beweging. Een blended interventie die gezond beweeg- en voedingsgedrag combineert biedt kansen. Hierbij is maatwerk voor deze kwetsbare ouderen vereist. Ambulante en eerste lijn diëtisten, fysio- en oefentherapeuten erkennen de meerwaarde van blended care maar missen handvatten en kennis over hoe blended-care ingezet kan worden bij kwetsbare ouderen. Het doel van het huidige project is ouderen én hun behandelaren te ondersteunen bij het optimaliseren van fysiek functioneren in de thuissituatie, door een blended voeding- en beweegprogramma te ontwikkelen en te testen in de praktijk. Ouderen, professionals en ICT-professionals worden betrokken in verschillende co-creatie sessies om gebruikersbehoefte, acceptatie en technische eisen te verkennen als mede inhoudelijke eisen zoals verhouding face-to-face en online. In samenspraak met gebruikers wordt de blended BITE-IT interventie ontwikkeld op basis van een bestaand platform, waarbij ook gekeken wordt naar het gebruik van bestaande en succesvolle applicaties. De BITE-IT interventie wordt uitgebreid getoetst op haalbaarheid en eerste effectiviteit in de praktijk.
In het PRIMa mond CARE project wordt onderzocht in hoeverre de mondgezondheid bijdraagt aan de voorspelling van kwetsbaarheid bij thuiswondende ouderen.Doel Het doel van het PRIMa mond CARE project is te onderzoeken in hoeverre mondgezondheid bijdraagt aan de voorspelling van kwetsbaarheid bij thuiswonende ouderen. Resultaten Voor het onderzoek zijn 1202 ouderen geïncludeerd, waarvan 45% mannen. De gemiddelde leeftijd van de participanten was 73 jaar. De eerste resultaten laten verbanden zien tussen kwetsbaarheid en onderstaande gezondheidsfactoren: • het bezoeken van de tandarts voor een spoedconsult; • het ervaren van ongemakken in de mond; • het aanpassen van de voeding als gevolg van ongemakken in de mond en • het dragen van een gebitsprothese. De volgende artikelen over dit onderzoek zijn inmiddels gepubliceerd: 'Probing problems and priorities in oral health among community dwelling elderly in the Netherlands' in het International Journal of Health Sciences and Research. In het International Journal of Health Services is het artikel 'Needs in Sevice Provision for Older People: An comparison Between Greater Manchester (United Kingdom) and Utrecht (the Netherlands)' gepubliceerd. Recentelijk verscheen ‘’Measurement properties of oral health assessments for non-dental professionals in older people: a systematic review’’ in het BMC Geriatrics. Looptijd 01 november 2016 - 01 juli 2020 Aanpak De huisarts brengt met een softwareprogramma genaamd ‘’U-PRIM’’ de groep potentieel kwetsbare ouderen in kaart. De mensen uit deze screening komen in fase twee: U-CARE. Zij ontvangen een vragenlijst: de Groningen Frailty Indicator. Met de uitkomsten van de vragenlijsten worden de domeinen van kwetsbaarheid gedefinieerd. Deze mensen krijgen huisbezoek van een praktijkverpleegkundige die een zorgplan op maat maakt. De verpleegkundige screent tijdens dit bezoek de oudere ook op mondgezondheidsproblemen, naast de algemene gezondheidscontrole. Daarnaast zijn de gegevens uit het tandartsenbestand gekoppeld aan de gegevens van de huisarts. Ook zijn twee vragen over mondgezondheid toegevoegd aan de Groningen Frailty Indicator. Aan de deelnemers van het onderzoek is toestemming gevraagd om de tandartsgegevens op te vragen bij de tandarts en deze te koppelen aan de huisartsgegevens. Daarnaast zijn alle gegevens anoniem verwerkt.
