The Annual Conference on the Human Factor in Cybercrime is a small and specialised scientific event that aims to bring together scholars from around the world to present their research advances to a select audience. Its dynamic and linear format favours group discussions since all contributions are heard by all the attendants. This, together with its tailored social scheme, promotes interaction between members, which—in turn—leads to new collaborations. However, it has not yet been analysed whether the design of the conference actually encourages varied participation and fosters collaborative networks among its participants. The purpose of this chapter is to assess participation in the 2018 and 2019 editions to determine whether this is the case. Using descriptive analyses, here we show how participation in the conference has varied and examine the composition of the collaboration networks among the participants. The results show an increased and more diverse participation in the 2019 meeting along with a greater presence of stakeholders. Furthermore, the findings reveal that members of previously established organisations play an important role in cohering the network. Yet few connections exist between academia and practice. A further analysis of the strengths and weaknesses identified in the two editions of the conference serves to elaborate a series of recommendations for future editions.
DOCUMENT
Cybercrime – en daarmee cybersecurity – is een groot maatschappelijk probleem. De criminologische bestudering van cybercrime staat nog in de kinderschoenen. Het is echter niet alleen noodzakelijk om fundamenteel wetenschappelijk onderzoek uit te voeren (‘de lange termijn’), maar ook om met de praktijk de acute problemen en uitdagingen van vandaag en morgen te onderzoeken. Het merendeel van het onderzoek op dit gebied – en dan heb ik het over zowel fundamenteel wetenschappelijk als praktijkgericht onderzoek – komt tot nu toe uit de hoek van de technische wetenschappen. Technologie speelt natuurlijk ook een belangrijke rol bij cyberincidenten, maar we hebben het over mensen die cyberaanvallen uitvoeren, mensen die – wetend of onwetend – meewerken aan die aanvallen, mensen die slachtoffer worden en mensen die zich bezighouden met het tegenhouden van cyberaanvallen. Empirisch onderzoek naar de menselijke factor bij cybercrime en cybersecurity is schaars. De onder mijn redactie recent uitgebrachte onderzoeksagenda ‘The human factor in cybercrime en cybersecurity’ maakt dit helder.1 In die onderzoeksagenda zijn tientallen onderwerpen geïdentificeerd waar de komende jaren onderzoek naar moet worden gedaan omdat basale kennis ontbreekt. Tegelijkertijd zit het werkveld te springen om bruikbare kennis over manieren om zich te beschermen tegen cyberaanvallen. Dat laatste is iets wat we zeker gemerkt hebben het afgelopen jaar. Al voor de officiële start van het lectoraat Cybersecurity in het midden- en kleinbedrijf (mkb) stroomden de verzoeken binnen van gemeenten, brancheorganisaties en bedrijven om gezamenlijk onderzoek te doen. Dit is dan ook de reden dat we, ondanks dat het lectoraat nog geen jaar geleden is ingesteld, al flink wat onderzoeken voor en met de praktijk uitvoeren. De constatering dat onderzoek naar de menselijke factor binnen cybercrime en cybersecurity nog in de kinderschoenen staat terwijl er een grote vraag is naar evidence-based praktisch toepasbare kennis, is de reden dat De Haagse Hogeschool (HHs) en het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving (NSCR) de handen ineengeslagen hebben voor de totstandkoming van dit lectoraat. Zowel De HHs als het NSCR hebben cybersecurity en cybercrime al enkele jaren geleden als prioriteit benoemd en hebben elk afzonderlijk onderzoeksprogramma’s op dit gebied. Voor De HHs geldt dat onderzoeken toepassingsgericht moeten zijn en dat de nieuwste onderzoeksmethoden en -technieken moeten worden toegepast om hoogwaardige producten op te leveren. Voor het NSCR geldt dat onderzoeken ook fundamentele kennis moeten opleveren. Het is echter steeds duidelijker dat bij onderzoek naar cybercrime en cybersecurity het beste van beide werelden nodig is. Het lectoraat heeft dan ook de nadrukkelijke opdracht deze twee onderzoeksprogramma’s te verbinden. Ik zal in deze inleiding een beknopte schets geven van de onderzoeksprogramma’s van deze organisaties en van de toekomstige onderzoeken binnen het lectoraat. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/rutgerleukfeldt/
DOCUMENT
Protective clothing is designed to protect humans against risks like fire, chemicals or blunt impact. Although protect¡ve clothing diminishes the effects of external risks, it may hinder people in functioning and it may also introduce new (internal) risks. Manufacturers are often not aware of the seriousness of those risks. Prof. Daanen, human movement scientist, postulates that knowledge on human physiology must be part of protective clothing design. After a career in protective clothing research that started about 25 years ago at TNO (NL) he is entitled to say things like that.
DOCUMENT
Greenport West-Holland en de EconomicBoard Zuid Holland werken samen aan de ontwikkeling en uitvoering van een human capitalagenda (HCA) voor de provincie en de Greenport. Hiervoor wordt in juni –juli 2019 een Human CapitalAkkoord gesloten met meerdere sectoren waaronder de Greenport. Onderdeel van het akkoord is een gezamenlijke investering in een eerste pilot (2019 –2022) met een focus op van Werk naar Werk. Greenport West-Holland heeft aan de hand van de bestaande HCA van de topsector tuinbouw & uitgangsmaterialen, Techniek pact, Groen pact, ambities van Glastuinbouw Nederland, AVAG, handel en de inbreng vanuit de mooie voorbeelden in de regio (de pareltjes), individuele ondernemers en gemeenten een samenhangend pakket van interventies uitgewerkt. Deze interventies sluiten voor een groot deel aan op de EBZ pilot doelstellingen (VET), maar niet allemaal. De interventies maken zoveel mogelijk gebruik van bestaande oplossingen (pareltjes) die versterkt en verbonden worden.
DOCUMENT
A previous study found a variety of unusual sexual interests to cluster in a five-factor structure, namely submission/masochism, forbidden sexual activities, dominance / sadism, mysophilia, and fetishism (Schippers et al., 2021). The current study was an empirical replication to examine whether these findings generalized to a representative population sample. An online, anonymous sample (N = 256) representative of the Dutch adult male population rated 32 unusual sexual interests on a scale from 1 (very unappealing) to 7 (very appealing). An exploratory factor analysis assessed whether similar factors would emerge as in the original study. A subsequent confirmatory factor analysis served to confirm the factor structure. Four slightly different factors of sexual interest were found: extreme, illegal and mysophilic sexual activities; light BDSM without real pain or suffering; heavy BDSM that may include pain or suffering; and illegal but lower-sentenced and fetishistic sexual activities. The model fit was acceptable. The representative replication sample was more sexually conservative and showed less sexual engagement than the original convenience sample. On a fundamental level, sexual interest in light BDSM activities and extreme, forbidden, and mysophilic activities seem to be relatively separate constructs.
DOCUMENT
This research reviews the current literature on the impact of Artificial Intelligence (AI) in the operation of autonomous Unmanned Aerial Vehicles (UAVs). This paper examines three key aspects in developing the future of Unmanned Aircraft Systems (UAS) and UAV operations: (i) design, (ii) human factors, and (iii) operation process. The use of widely accepted frameworks such as the "Human Factors Analysis and Classification System (HFACS)" and "Observe– Orient–Decide–Act (OODA)" loops are discussed. The comprehensive review of this research found that as autonomy increases, operator cognitive workload decreases and situation awareness improves, but also found a corresponding decline in operator vigilance and an increase in trust in the AI system. These results provide valuable insights and opportunities for improving the safety and efficiency of autonomous UAVs in the future and suggest the need to include human factors in the development process.
DOCUMENT
This letter to the editor argues that the assumption of a single value for the acetate recovery factor in carbon-13 stable isotope research for different individuals, can lead to significant errors in the outcomes of substrate utilization measurements.
DOCUMENT
Highlights•Crime scene investigations are accompanied by cognitive challenges.•Introducing technologies at crime scenes requires research into the human factor.•Mobile technologies can impede the investigation without studying the impact.
DOCUMENT
The study of human factors in forensic science informs our understanding of the interaction between humans and the systems they use. The Expert Working Group (EWG) on Human Factors in Forensic DNA Interpretation used a systems approach to conduct a scientific assessment of the effects of human factors on forensic DNA interpretation with the goal of recommending approaches to improve practice and reduce the likelihood and consequence of errors. This effort resulted in 44 recommendations. The EWG designed many of these recommendations to improve the production, interpretation, evaluation, documentation, and communication of DNA comparison results.
MULTIFILE
A symbiotic relationship between human factors and safety scientists is needed to ensure the provision of holistic solutions for problems emerging in modern socio-technical systems. System Theoretic Accident Model and Processes (STAMP) tackles both interactions and individual failures of human and technological elements of systems. Human factors topics and indicative models, tools and methods were reviewed against the approach of STAMP. The results showed that STAMP engulfs many human factors subjects, is more descriptive than human factors models and tools, provides analytical power, and might be further improved by including more aspects of human factors. STAMP can serve in minimizing the gap between human factors and safety engineering sciences, which can collectively offer inclusive solutions to the industry.
DOCUMENT
