OBJECTIVE: Ever since Engel's Biopsychosocial Model (1977) emotions, thoughts, beliefs and behaviors are accepted as important factors of health. The Brief Illness Perception Questionnaire (Brief IPQ) assesses these beliefs. Aim of this study was to cross-culturally adapt the Brief IPQ into the Brief IPQ Dutch Language Version (Brief IPQ-DLV), and to assess its face validity, content validity, reproducibility, and concurrent validity. METHODS: Beaton's guideline was used for cross-culturally adaptation. Face and content validity were assessed in 25 patients, 15 physiotherapists and 24 first-grade students. Reproducibility was established in 27 individuals with chronic obstructive pulmonary disease using Cohen's kappa coefficient (K(w)) and the Smallest Detectable Change (SDC). Concurrent validity was assessed in 163 patients visiting 11 different physical therapists. RESULTS: The Brief IPQ-DLV is well understood by patients, health care professionals and first-grade students. Reliability at 1 week for the dimensions Consequences, Concern and Emotional response K(w)>0.70, for the dimensions Personal control, Treatment control, Identity, K(w)<0.70. A time interval of 3 weeks, reliability coefficients were lower for almost all dimensions. SDC was between 2.45 and 3.37 points for individual measurement purposes and between 0.47 and 0.57 points for group evaluative measurement purposes. Concurrent validity showed significant correlations (P<.05) for four out of eight illness perceptions (IPs) dimensions. CONCLUSION: The face and content properties were found to be acceptable. The reproducibility and concurrent validity needs further investigated
DOCUMENT
The Dutch version of the Brief Illness Perception Questionnaire is an appropriate instrument for measuring patients' perceptions in acute low back pain patients, showing acceptable internal consistency and reliability. Concurrent validity is adequate, however, the instrument may be unsuitable for detecting changes in low back pain perception over time.
LINK
Deze studie verkent wat hbo-honoursstudenten, vergeleken met reguliere studenten, belangrijk vinden in de benadering door hun docenten. Honoursstudenten vragen volgens de literatuur om een andere doceerbenadering dan reguliere studenten, omdat ze meer uitdaging willen en aankunnen. Vanuit de veronderstelling dat hbo-honoursstudenten beschikken over een relatief hoge motivatie en goed ontwikkelde leerstrategieën,is de relatie tussen motivatie, leerstrategie en docentvoorkeur onderzocht. Metvragenlijstonderzoek (N = 194) is nagegaan hoe tweedejaars honours- en reguliere studenten van de Hanzehogeschool Groningen zichzelf beoordelen op motivatie en leerstrategie en hoe zich dat verhoudt tot hun voorkeur voor een doceerbenadering.Honours- en reguliere studenten scoren zichzelf significant verschillend: honoursstudenten zeggen meer intrinsiek gemotiveerd te zijn, meer waarde aan hun studie te hechten en meer te vertrouwen op hun eigen kunnen. Daarnaast beoordelen ze hun vermogen tot kritisch denken en tot metacognitieve zelfregulatie hoger dan reguliere studenten dat doen. Honoursstudenten tonen een sterkere voorkeur voor docenten die in hun benadering kritisch en integratief denken, actief leren en zelfregulatie bevorderen. Er is geen overtuigend bewijs gevonden voor de verwachting dat motivatie en leerstrategieën van honoursstudenten de voorkeur voor een zelfregulatie-bevorderende docent voorspellen.
DOCUMENT
